Η όποια κριτική γίνεται στη Θεολογία της Απελευθέρωσης από ορθόδοξη δήθεν οπτική η οποία καταλήγει στο ότι είναι ασυμβίβαστη με την ορθόδοξη θεολογία κλπ κλπ έχει ένα και μόνο στόχο. Να δικαιολογήσει την απροθυμία της Ορθόδοξης Εκκλησίας, ιδίως στην Ελλάδα, να σταθεί δίπλα στους αδύναμους και τους κυνηγημένους διαχρονικά και την υποταγή της στα όποια καθεστώτα. Από την εποχή που ο Αγ. Ιωάννης ο Χρυσόστομος τα έβαζε με την αυτοκράτειρα που ήθελε να φάει το χωράφι της χήρας, που ο Αγ, Ιωάννης ο Ελεήμων άδειαζε τα χρηματοκιβώτια του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας για να ανακουφίσει τους πρόσφυγες ή που ο Μ. Βασίλειος τα έβαζε με τον φοροεισπράκτορα του Αυτοκράτορα έχει περάσει πολύς καιρός. Όχι ότι δεν υπήρξαν πολλές εξαιρέσεις αλλά τίποτα οργανωμένο σαν τη θεολογία της απελευθέρωσης, εκτός ίσως από τη περίπτωση της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Ουγκάντας. Η Θεολογία της Απελευθέρωσης ήταν και είναι ένα θεολογικό κίνημα που ξεπέρασε τα όρια της Ρ/καθολικής εκκλησίας και ήταν, μάλλον είναι ένα λαμπρό παράδειγμα στην ιστορία του δυτικού -κυρίως- χριστιανισμού. Και γι' αυτό είχε και τόσα θύματα άλλωστε. Αυτά εν συντομία
****Η Θεολογία της Απελευθέρωσης είναι θεολογικό ρεύμα της χριστιανικής πίστης. Αναπτύχθηκε τις δεκαετίες του 1950 και του 1960 μέσα στην Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία της Λατινικής Αμερικής και έχει εξελιχθεί σε διεθνές διαδογματικό κίνημα. Ο όρος Θεολογία της Απελευθέρωσης εισήχθη από τον Περουβιανό ιερέα και θεολόγο Γκουστάβο Γκουτιέρες το 1971, ο οποίος έγραψε το ομώνυμο βιβλίο. Έχοντας πολιτικές προεκτάσεις, η Θεολογία της Απελευθέρωσης θεωρεί ότι η διδασκαλία του Ιησού Χριστού πρέπει να κινητοποιεί σε αγώνα για κοινωνική, οικονομική και πολιτική απελευθέρωση από την ανισότητα και την αδικία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου