"Άσε με να αναζητήσω το δώρο της σιωπής,
όπου ο,τιδήποτε αγγίζω γίνεται προσευχή."
~ Thomas Merton ~
"Κύριον δὲ τὸν Θεὸν ἁγιάσατε ἐν ταῖς καρδίαις ὑμῶν, ἕτοιμοι δὲ ἀεὶ πρὸς ἀπολογίαν παντὶ τῷ αἰτοῦντι ὑμᾶς λόγον περὶ τῆς ἐν ὑμῖν ἐλπίδος μετὰ πραΰτητος καὶ φόβου"
"Τον Κυριον δε και Θεόν δοξάσατε και λατρεύσατέ τον ως άγιον μέσα στις καρδιές σας. Να είσθε δε πάντοτε έτοιμοι, δια να απολογήσθε υπέρ της αληθείας εις καθένα, που σας ζητεί απόδειξιν δι' αυτά, που πιστεύετε και ελπίζετε να απολαύσετε εκ μέρους του Θεού, χωρίς να φανατίζεσθε και να εξάπτεσθε."
Δεν υπάρχει μεγαλύτερος εχθρός της αλήθειας από εκείνους που την υπερασπίζονται με φανατισμό και εξαλλοσύνη. Αυτοί προσβάλλουν την αλήθεια περισσότερο ακόμα και από τους πολεμίους της αφού στη προσπάθεια τους να την υπερασπιστούν στη πραγματικότητα την υποσκάπτουν. Ένας έξαλλος και φανατισμένος υπερασπιστής της αλήθειας δίνει πάντα πλεονέκτημα στον πολέμιο της αλήθειας ανεξάρτητα αν αυτός είναι πράος ή νευρικός. Στη πρώτη περίπτωση οι ακροατές θα τον προτιμήσουν και στη δεύτερη θα τους θεωρήσουν και τους δύο το ίδιο. Το χειρότερο είναι πως ο φανατισμένος ποτέ δε παραδέχεται τον φανατισμό του. Τον ονομάζει είτε πιστότητα είτε ιερή αγανάκτηση.
Η αλήθεια δεν υποστηρίζεται με λόγια. Η αλήθεια υποστηρίζεται με έργα. Αν τα έργα μας εμπνέονται από αυτήν τότε όσοι μας κατακρίνουν στο τέλος ρεζιλεύονται χωρίς να χρειαστεί να ανοίξουμε καν το στόμα μας. Δυστυχώς όμως οι πιο διαπρύσιοι υποστηρικτές και υπερασπιστές της αλήθειας λίγη έως καθόλου σχέση έχουν πραγματικά με αυτή
https://anastasiosk.blogspot.com/2023/01/blog-post_706.html#more
Θανάσης Ν. Παπαθανασίου
Παραθέτω απόσπασμα από τον Μέγα Βασίλειο, μιας και σήμερα είναι των τριών Ιεραρχών. Μοιάζει με γράμμα προς τους διαχειριστές της επισιτιστικής κρίσης (ή της ετοιμασίας της επισιτιστικής κρίσης) και τα τσαλίμια τους για την μεγιστοποίηση του κέρδους με προφάσεις χίλιες δυο (υπενθυμίζω ότι περίεργες ανατιμήσεις είχαν σκάσει μύτη πριν από τον πόλεμο στην Ουκρανία). Και φυσικά δεν είναι τσαλίμια ατομικά! Ένα ολόκληρο, παγκοσμιοποιημένο σύστημα έχει αυτή την αθλιότητα ως κανονική του λειτουργία!
Τώρα που ήρθε ξανά η γιορτή των Τριών Ιεραρχών, δε μπορώ παρά να μην αναρωτηθώ, για ποιο λόγο μπαίνουμε στον κόπο και τους τιμούμε; Ποια η σημασία να τους τιμάς με λειτουργίες, γιορτές στα σχολεία και μηνύματα, όταν έχεις φτιάξει μια κοινωνία εντελώς αντίθετη με αυτή που προσπαθούσαν αν φτιάξουν με το έργο τους οι τρεις Ιεράρχες.
Ο Μέγας Βασίλειος, αντιτάχθηκε στον φοροεισπράκτορα του Αυτοκράτορα όταν αυτός πήγε στην επαρχία του να μαζέψει υπέρογκους φόρους από το λαό. Σήμερα η Εκκλησία δεν μπορεί να αρθρώσει μισή λέξη υπέρ των φτωχών και των αστέγων. Και όχι, τα συσσίτια και οι φιλανθρωπίες δεν είναι λύσεις. Είναι απλά καταπραϋντικά. Ο Μέγας Βασίλειος ίδρυσε την Βασιλειάδα, ένα ολόκληρο χωριό στο οποίο προσφερόταν ιατρική περίθαλψη σε όσους δεν είχαν χρήματα. Σήμερα η νοσηλεία και η περίθαλψη γίνονται ολοένα και περισσότερο προνόμιο μόνο όσων έχουν πλούτο στα χέρια τους. Ακόμα αρχίζει και γίνεται μέσο υποταγής και ελέγχου των ανθρώπων.
Εκείνο τον καιρό, ο Ιησούς αναχώρησε για την περιοχή της Τύρου και της Σιδώνας. Τότε μια γυναίκα Χαναναία βγήκε έξω από τα όρια της περιοχής εκείνης και του φώναζε δυνατά: «Ελέησέ με, Κύριε, Υιέ του Δαβίδ. Η θυγατέρα μου βασανίζεται από δαιμόνιο». Αυτός δεν της απαντούσε λέξη. Τον πλησίασαν τότε οι μαθητές του και τον παρακαλούσαν: «Διώξε την, γιατί μας ακολουθεί και φωνάζει». Ο Ιησούς είπε: «Έχω αποσταλεί μόνο για τους πλανεμένους Ισραηλίτες». Εκείνη όμως ήρθε και τον προσκύνησε λέγοντας: «Κύριε, βοήθησέ με». Αυτός της αποκρίθηκε: «Δεν είναι σωστό να πάρει κανείς το ψωμί των παιδιών και να το πετάξει στα σκυλιά». «Ναι, Κύριε», είπε εκείνη, «αλλά και τα σκυλιά τρώνε από τα ψίχουλα που πέφτουν από το τραπέζι των κυρίων τους». Τότε ο Ιησούς της απάντησε: «Μεγάλη είναι η πίστη σου, γυναίκα! Ας γίνει όπως το θέλεις». Κι από κείνη την ώρα γιατρεύτηκε η θυγατέρα της.
Η Χαναναία είναι ένα υπόδειγμα υπομονής και ταπείνωσης. Ακολουθεί τον Χριστό και Τον παρακαλά να την βοηθήσει και να θεραπεύσει την κόρη της που ταλαιπωρείται από δαιμόνιο. Κι ενώ ο Ιησούς την αγνοεί αρχικά αυτή δεν απελπίζεται και δεν εκνευρίζεται. Συνεχίζει να Τον ακολουθεί και να Τον παρακαλεί. Και κάποια στιγμή, αφού οι μαθητές Του τον παρακάλεσαν να τη διώξει γυρνά στη Χαναναία και της λέει λόγια που θα αποθάρρυναν κάθε άλλον: «Έχω αποσταλεί μόνο για τους πλανεμένους Ισραηλίτες» και «Δεν είναι σωστό να πάρει κανείς το ψωμί των παιδιών και να το πετάξει στα σκυλιά». Την παρομοιάζει δηλαδή, αυτή ως ειδωλολάτρισσα με τα αδέσποτα σκυλιά. Όμως η Χαναναία απαντά πως «και τα σκυλιά τρώνε από τα ψίχουλα που πέφτουν από το τραπέζι των κυρίων τους». Η υπομονή και η ταπείνωσή της είναι αδιαμφισβήτητα σημάδια που επιβεβαιώνουν το μέγεθος της πίστης της.
Όσες φορές μίλησε ο Χριστός για τη Δευτέρα Παρουσία και την Ημέρα της Κρίσης έλεγε πάντα το εξής: Να είστε έτοιμοι γιατί δεν ξέρετε πότε θα έρθει εκείνη η ώρα. Και αν και είναι ένα θέμα που φουντώνει την περιέργεια και την φαντασία πολλών αυτό, στη πραγματικότητα δύο πράγματα ξέρουμε για εκείνη τη μέρα. Πως θα έρθει και πως δεν ξέρουμε πότε θα έρθει.
H Ημέρα της Κρίσης δεν είναι όμως μόνο εκείνη η εντυπωσιακή ημέρα που φαντάζονται οι περισσότεροι. Ημέρες Κρίσης υπάρχουν πολλές στη ζωή μας. Είναι οι μέρες εκείνες που μας παρουσιάζεται μια μεγάλη θλίψη, ένας μεγάλος πειρασμός, ένα δίλημμα ή ακόμα και μια απρόσμενη χαρά. Γιατί και η χαρά και ο τρόπος που τη διαχειριζόμαστε είναι μια κρίση. Και ο ξαφνικός πλουτισμός και η επιτυχία. Όπως είναι κρίσεις τα αρνητικά στα οποία δείχνουμε ποιοι είμαστε πραγματικά, έτσι είναι και τα θετικά που μας συμβαίνουν. Ίσως περισσότερο αυτά αφού ο άνθρωπος όταν αισθάνεται ισχυρός και επιτυχημένος έχει τη τάση να βγάζει προς τα έξω ό,τι άσχημο έκρυβε μέσα του για καιρό.
Αύριο το Τάλιν της Εσθονίας θα στεφθεί επίσημα Πράσινη Πρωτεύουσα της Ευρώπης για το 2023, παίρνοντας τη σκυτάλη από τη Γκρενόμπλ της Γαλλίας. Ο Επίτροπος Περιβάλλοντος, Ωκεανών και Αλιείας, κ. Βιργκίνιους Σινκέβιτσιους, μαζί με τον δήμαρχο του Τάλιν κ. Μίχαϊλ Κόβαρτ και τον δήμαρχο της Γκρενόμπλ κ. Ερίκ Πιόλ, θα συμμετάσχουν στην τελετή έναρξης που θα πραγματοποιηθεί στο Τάλιν.
Ο Επίτροπος κ. Σινκέβιτσους δήλωσε σχετικά: «Μόνο οι καλύτερες πόλεις, αυτές που πρωτοπορούν στις αλλαγές, μπορούν να φέρουν τον τίτλο της Πράσινης Πρωτεύουσας της Ευρώπης. Θα ήθελα να συγχαρώ το Τάλιν, μια πόλη που αξίζει τον τίτλο αυτό, και να του ευχηθώ ένα επιτυχημένο έτος γεμάτο εκδηλώσεις που θα μεταμορφώσουν τη ζωή των κατοίκων του και θα αποτελέσουν παράδειγμα για τους υπόλοιπους. Θα ήθελα επίσης να συγχαρώ τη Γκρενόμπλ για την πολύ επιτυχημένη θητεία της ως Πράσινη Πρωτεύουσα της Ευρώπης 2022».
Το Τάλιν κέρδισε τον τίτλο της Πράσινης Πρωτεύουσας της Ευρώπης χάρη στη συστημική προσέγγισή του προς την πράσινη διακυβέρνηση και τη σύνδεση διάφορων στρατηγικών με σκοπό να καταστεί πιο οικολογικό. Η πόλη έχει υιοθετήσει την ολοκληρωμένη στρατηγική Τάλιν 2035 για θέματα κλίματος, υγείας, κινητικότητας και περιβάλλοντος. Το Τάλιν ήταν επίσης η πρώτη ευρωπαϊκή πρωτεύουσα που παρείχε δωρεάν δημόσιες συγκοινωνίες από το 2013, ενώ τώρα σχεδιάζει το πρόγραμμα «GoGreenRoutes» για την τόνωση της βιοποικιλότητας. Το Τάλιν θα διοργανώσει πάνω από 60 εκδηλώσεις μέσα στο 2023 στο πλαίσιο του προγράμματος «Το Τάλιν Πράσινη Πρωτεύουσα της Ευρώπης».
"Μία ῥοπή, καὶ ταῦτα πάντα θάνατος διαδέχεται" διαβάζουμε στη νεκρώσιμο ακολουθία, δηλαδή "μία στιγμὴ καὶ ὅλα τὰ διαδέχεται ὁ θάνατος". Η εξόδιος ακολουθία γραμμένη από τον Άγιο Ιωάννη τον Δαμασκηνό είναι εμπνευσμένη από το βιβλίο της Παλαιάς Διαθήκης το οποίο ονομάζεται Εκκλησιαστής. Σε αυτό το βιβλίο, το οποίο πολύ σπάνια διαβάζεται στις ακολουθίες της Εκκλησίας, ο συγγραφέας πραγματεύεται ένα πολύ δύσκολο θέμα. Τη ζωή και τον θάνατο και την σύνδεση που υπάρχει ανάμεσά τους. Βλέποντας τους συνανθρώπους του εκείνη την εποχή να στενάζουν κάτω από το ζυγό του θανάτου, αφού ακόμα ο Χριστός δεν είχε έρθει επί της γης, ο συγγραφέας του Εκκλησιαστή βλέπει την ματαιότητα των ανθρωπίνων πραγμάτων και το χάος της εναλλαγής ζωής και θανάτου και εμπνέεται για να γράψει αυτό το υπέροχο ποιητικό έργο.
Πράγματι η ζωή μας είναι ένα χάος. Δεν ξέρουμε γιατί και πώς ερχόμαστε, δεν ξέρουμε πότε θα φύγουμε ή πως θα φύγουμε. Δεν υπάρχει κάποια σειρά ηλικιακή, ταξική, επαγγελματική. Κανείς μας δε γνωρίζει τι του ξημερώνει. Τα δε έργα μας, μένουν εδώ αφού φεύγουμε και ξεχνιούνται.
Η Αίγυπτος ανακοίνωσε την ανακάλυψη τεσσάρων τάφων των φαραώ και μιας μούμιας άνω των 4.000 ετών στη Σακάρα, κοντά στο Κάιρο.
Στη νεκρόπολη της Σακάρα, που είναι γνωστή για τη διάσημη πυραμίδα με βαθμίδες του φαραώ Ζοζέρ, οι αρχαιολόγοι έφεραν στο φως αυτούς τους σφραγισμένους τάφους της 5ης και της 6ης δυναστείας, από το 2.500 έως το 2.100 προ Χριστού.
Το ρολόι της Αποκάλυψης είναι ένα θέμα που παίζει συχνά πυκνά. Πρόκειται για ένα ρολόι(κάποιο είδος υπολογιστή στην πραγματικότητα) το οποίο επεξεργάζεται τα στοιχεία που του δίνουν κάποιοι επιστήμονες(ποιοι είναι, τι είναι κλπ μη με ρωτάτε) και αυτό δείχνει πόσο κοντά είμαστε στο τέλος του κόσμου. Χθες, προχθές έδειξε πως είμαστε 90 δευτερόλεπτα πριν το μεγάλο "μπουμ". Αναρωτιέμαι, αν δείξει "ακριβώς" και ο κόσμος συνεχίσει να υπάρχει, τι θα κάνουν οι υπεύθυνοι; Θα το πάνε σε κάποιον ωρολογοποιό στην Ελβετία ή θα καταστρέψουν τον κόσμο ώστε να εκπληρωθεί η προφητεία του ρολογιού;
Αν ο Πειραιάς είναι γνωστός για τους πέντε μάγκες του, όπως λέει και το τραγούδι, έχει κι η Αθήνα τον δικό της μάγκα. Κι είναι απορίας άξιο γιατί δεν γράφτηκε ούτε ένα ρεμπέτικο τραγούδι στη μνήμη του.
Ο διαβόητος Βαγγέλης Μανδρούλιας ή Αλεξανδριανός κράταγε μόνος του ένα από τα πιο «βαριά περιστατικά» της Αθηναϊκής νύχτας στην δεκαετία του '40.
Τα παρακάτω αποτελούν κάποιες προσωπικές σκέψεις(ούτε καν απόψεις).
Η αυτοκτονία θεωρείται το μεγαλύτερο αμάρτημα. Είναι όμως αμάρτημα του αυτόχειρα μόνο;
Οι αυτόχειρες(αυτοί που διαπράττουν αυτοκτονία δηλαδή) είναι κατά κάποιον τρόπο μάρτυρες. Είναι μάρτυρες που θυσιάζουν ακόμα και αυτή την ίδια την ψυχή τους μήπως και ξυπνήσουν ολόκληρη την κοινωνία, στην οποία ανήκουν ή στην οποία είναι εγκλωβισμένοι, από τον θλιβερό λήθαργο στον οποίο είναι βυθισμένη.
Με ισχυρά πολιτικά μηνύματα για την ανάγκη ενίσχυσης της δημοκρατίας, της ειρήνης και της συνεργασίας συνοδεύθηκε χθες η μεταβίβαση της προεδρίας του Δικτύου Βαλκανικών Πόλεων από την Κωνσταντινούπολη στην Αθήνα. Οι δήμαρχοι Αθηναίων, Κώστας Μπακογιάννης, και Κωνσταντινούπολης, Εκρέμ Ιμάμογλου, στη σκιά της πρόσφατης καταδικαστικής απόφασης εις βάρος του τελευταίου στην Τουρκία και της διεθνούς κατακραυγής που προκάλεσε, μίλησαν για τις προκλήσεις στην ευρύτερη περιοχή, για τους κινδύνους και τις απειλές σε μια ιδιαίτερα απαιτητική συγκυρία και για τη δύναμη της συνεργασίας στην αντιμετώπισή τους.
Είπε ο Ιησούς:"Τιποτε από όσα εισέρχονται απ' έξω ως τροφή στον άνθρωπον δια του σώματος, δεν ημπορεί να κάμη τον άνθρωπον βέβηλον και ακάθαρτον απέναντι του Θεού. Αλλά όσα βγαίνουν από ακάθαρτον καρδίαν, αυτά είναι που μολύνουν τον άνθρωπον."
Πολλές φορές αυτή η φράση χρησιμοποιήθηκε ως δικαιολογία από τους χριστιανούς για να αποφύγουν τη νηστεία. Αυτή είναι βέβαια μια μεγάλη πονηριά. Χρησιμοποιούν μια ρήση του Κυρίου, αποκομμένη από όλα τα υπόλοιπα που έχει πει, ώστε να αποφύγουν κάτι που θεωρούν βάρος. Και αν συνεχίσουν παράλληλα να έχουν ήσυχη και κοιμισμένη την συνείδησή τους.
Χιλιάδες άνδρες Ζουλού, που ονομάζονται “amabutho“, συμμετέχουν σε αναπαράσταση της μάχης της Isandlwana. Η μάχη ήταν η πρώτη εμπλοκή στον πόλεμο μεταξύ των Άγγλων και των Ζουλού στις 22 Ιανουαρίου 1879. Παραμένει ο μεγαλύτερος θρίαμβος στη στρατιωτική ιστορία του έθνους των Ζουλού και μία από τις μεγαλύτερες ήττες για τη Βρετανική Αυτοκρατορία.
Κάποτε, οι Φαρισαίοι είδαν κάποιους μαθητές του Ιησού να τρώνε χωρίς να έχουν πλύνει τα χέρια τους και βρήκαν ευκαιρία να κατηγορήσουν τον Χριστό για παράβαση των εθίμων των Εβραίων. Οι Εβραίοι είχαν ως παράδοση να πλένουν τα χέρια τους σχεδόν τελετουργικά πριν το φαγητό αλλά και τα σκεύη πριν τα χρησιμοποιήσουν. Και αυτό αφού είχαν μόλις δει τον Ιησού να θεραπεύει ένα σωρό ασθενείς που είχαν προσέλθει σε αυτόν.Τότε ο Χριστός τους απάντησε πως: "πολύ ορθά προφήτευσε για σας τους υποκριτές ο προφήτης Ησαΐας, όπως έχει γραφή· Αυτός ο λαός με τιμά μόνον, με τα χείλη, ενώ η καρδιά τους απέχει πολύ από εμένα. Ανώφελα δε και χαμένα με σέβονται, διδάσκοντες διδασκαλίες που είναι εντολές ανθρώπων και όχι δικές μου".
Η μεγάλη προσήλωση στους τύπους και τις παραδόσεις είναι το αγαπημένο καταφύγιο ή μάλλον το αγαπημένο φρούριο των υποκριτών. Αυτών που στο όνομα μιας δήθεν ευσέβειας τηρούν τις παραδόσεις των ανθρώπων και αγνοούν το θέλημα του Θεού. Είναι πολύ εύκολο να λες πως είσαι χριστιανός αλλά πολύ δύσκολο πραγματικά να είσαι. Είναι εύκολο να ακολουθείς τύπους και κανόνες αλλά πολύ δύσκολο να έχεις μέσα σου την αγάπη που κινεί όρη. Είναι εύκολο να πηγαίνεις σε λειτουργίες και ακολουθίες σε εκκλησίες και μοναστήρια αλλά δύσκολο να μη φθονείς τον διπλανό σου που έχει κάτι που εσύ δεν έχεις και που στην πραγματικότητα δεν το χρειάζεσαι καν.
Thomas Merton
“Tο να είμαι άγιος σημαίνει να είμαι ο εαυτός μου! Tο πρόβλημα της ιερότητας και της σωτηρίας είναι στην πραγματικότητα το πρόβλημα της ανακάλυψης, ποιος είμαι, και της ανακάλυψης του όντως πραγματικού μου εαυτού...
Ο Θεός μάς αφήνει να είμαστε ό,τι θέλουμε! Μπορούμε να είμαστε ο εαυτός μας ή όχι! Ό,τι και όπως θέλουμε! Έχουμε την ελευθερία να είμαστε πραγματικοί και αληθινοί ή να είμαστε εξωπραγματικοί. Μπορεί να είμαστε αληθινοί ή ψεύτικοι. Η επιλογή είναι δική μας. Μπορεί να φοράμε σήμερα μια μάσκα και αύριο μια άλλη, και ποτέ, αν το επιθυμούμε, να μην εμφανιστούμε με το δικό μας αληθινό πρόσωπο. Αλλά δεν μπορούμε να κάνουμε αυτές τις επιλογές ατιμώρητα!
Εκείνο τον καιρό, ο Ιησούς μπήκε στην Ιεριχώ και περνούσε μέσα από την πόλη. Εκεί υπήρχε κάποιος, που το όνομά του ήταν Ζακχαίος. Ήταν αρχιτελώνης και πλούσιος. Αυτός προσπαθούσε να δει ποιος είναι ο Ιησούς· δεν μπορούσε όμως εξαιτίας του πλήθους και γιατί ήταν μικρόσωμος. Έτρεξε λοιπόν μπροστά πριν από το πλήθος κι ανέβηκε σε μια συκομουριά για να τον δει, γιατί θα περνούσε από κει. Όταν έφτασε ο Ιησούς στο σημείο εκείνο, κοίταξε προς τα πάνω, τον είδε και του είπε: «Ζακχαίε, κατέβα γρήγορα, γιατί σήμερα πρέπει να μείνω στο σπίτι σου». Εκείνος κατέβηκε γρήγορα και τον υποδέχτηκε με χαρά. Όλοι όσοι τα είδαν αυτά διαμαρτύρονταν κι έλεγαν ότι πήγε να μείνει στο σπίτι ενός αμαρτωλού. Τότε σηκώθηκε ο Ζακχαίος και είπε στον Κύριο: «Κύριε, υπόσχομαι να δώσω τα μισά από τα υπάρχοντά μου στους φτωχούς και ν’ ανταποδώσω στο τετραπλάσιο όσα έχω πάρει με απάτη». Ο Ιησούς, απευθυνόμενος σ’ αυτόν, είπε: «Σήμερα αυτή η οικογένεια σώθηκε· γιατί κι αυτός ο τελώνης είναι απόγονος του Αβραάμ. Ο Υιός του Ανθρώπου ήρθε για ν’ αναζητήσει και να σώσει αυτούς που έχουν χάσει το δρόμο τους»
O Ζακχαίος ήταν τελώνης. Δηλαδή αν και Εβραίος μάζευε φόρους από τον εβραϊκό λαό για χάρη των Ρωμαίων. Και όχι μόνο αυτό. Πολύ συχνά οι τελώνες ζητούσαν μεγαλύτερα ποσά από αυτά που όριζε ο Ρωμαίος βασιλιάς ώστε κάποια από τα χρήματα αυτά να καταλήγουν στις δικές τους τσέπες. Θα μπορούσαμε να τους παραλληλίσουμε με τους μαυραγορίτες που έδρασαν στη χώρα μας κατά την περίοδο της Κατοχής. Γίνεται επομένως αντιληπτό ότι επρόκειτο για ανθρώπους ιδιαίτερα αντιπαθείς στον λαό. Οι δε θρησκευτικοί ηγέτες του εβραϊκού λαού θεωρούσαν τους τελώνες ως τους χειρότερους αμαρτωλούς και μολυσμένους. Που σημαίνει ότι δεν τους πλησίαζαν καν. Πόσο μάλλον να τους επισκεφθούν στο σπίτι τους.
Ο Ιησούς είπε στου μαθητές Του· “δεν βλέπετε με θαυμασμόν όλα τα ωραία αυτά κτίρια; Σας διαβεβαιώνω, ότι δεν θα μείνη εδώ πέτρα επάνω στην πέτρα, που να μη μεταβληθή εις συντρίμματα”.
Αν και η παραπάνω φράση φαίνεται να είναι μια εισαγωγή για να ξεκινήσει ο Χριστός την ομιλία Του για τα έσχατα, εντούτοις στέκεται και μόνη της σαν μια αυτόνομη διδασκαλία. Η ανθρωπότητα έχει και πάντα είχε αυτή την αδυναμία. Να θαυμάζει σε υπερβολικό βαθμό τα επιτεύγματά της. Πόσες και πόσες αυτοκρατορίες δεν αυτοανακηρύχθηκαν αιώνιες; Οι περισσότερες, αν όχι όλες, σήμερα αποτελούν αποκλειστικό αντικείμενο μελέτης της αρχαιολογίας αφού δεν έχει παραμείνει τίποτα από δαύτες παρά μόνο ερείπια και κάποια σκόρπια κείμενα. Κάποιες άλλες ζουν με παλιές αναμνήσεις μεγαλείου αλλά και τόνων αίματος, οι οποίοι βολικά ξεχνιούνται, ενώ κάποιες άλλες νομίζουν πως και σήμερα είναι αυτό που ήταν κάποτε. Η αλήθεια είναι ότι ούτε σήμερα είναι αυτό που πιστεύουν ούτε και στην ακμή τους ήταν αυτό που πίστευαν.
Όταν οι μαθητές του Ιησού γύρισαν από μια περιοδεία τους και Του διηγήθηκαν τι δίδαξαν και τι έπραξαν, ο Κύριος τους είπε να πάνε σε ερημικό μέρος και να ξεκουραστούν γιατί ερχόταν τόσος κόσμος γύρω τους που δεν προλάβαιναν ούτε να φάνε.
Σε αντίθεση με την επικρατούσα (ή μάλλον επιβεβλημένη) σήμερα άποψη πως για είναι σημαντικό να είσαι συνεχώς δραστήριος και πολυπράγμων ώστε να είσαι πιο αποδοτικός, πιο επαρκής, πιο ολοκληρωμένος, ο Χριστός δεν παραθεωρεί, καθόλου μάλιστα, τη σημασία της ανάπαυσης. Και προφανώς ούτε ο ευαγγελιστής Μάρκος το θεωρούσαν ασήμαντο αυτό για να το περιλάβει στη διήγησή του.
Ο Χριστός λοιπόν, έδωσε εντολή στους μαθητές Του να πάνε μόνοι τους σε ένα ήσυχο μέρος και...να μην κάνουν τίποτα. Δεν τους είπε να μελετήσουν, δεν τους είπε να προσευχηθούν, δεν τους είπε να σκεφτούν το πρόγραμμα των επόμενων ημερών. Τους είπε απλά να ξεκουραστούν και αν φάνε κάτι.
Είπε κάποτε ο Χριστός στους μαθητές Του στέλνοντάς τους να διδάξουν τον λαό και να θεραπεύσουν τους δαιμονισμένους, πως "όσοι τυχόν δεν θελήσουν να σας δεχθούν ούτε και να σας ακούσουν, καθώς θα φεύγετε από εκεί τινάξατε και αυτό το χώμα, που έχει κολλήσει κάτω από τα πόδια εις τα πέδιλά σας, δια να δηλώσετε έτσι και να διαμαρτυρηθήτε, ότι τίποτε δεν επήρατε από εκεί".
Αυτό φυσικά έχει να κάνει με όσους Εβραίους(και αργότερα και άλλους λαούς) δεν ήθελαν να ακούσουν καν τη διδασκαλία του Χριστού και των μαθητών Του. Όμως, όπως συμβαίνει με όλη τη διδασκαλία του Χριστού, μπορούμε να αντλήσουμε διδαχές και για την καθημερινότητά μας.
Έρχεται λοιπόν η ώρα που με κάποιους ανθρώπους δε μπορούμε να σταθούμε. Δε μας αποδέχονται γι' αυτό που είμαστε και δεν ακούν τι λέμε αφού θέλουν μόνο να μιλούν. Είναι άνθρωποι οι οποίοι πιστεύουν πως όλος ο κόσμος περιστρέφεται γύρω τους και πως όλοι πρέπει να συμφωνούν με τα δικά τους "θέλω". Είναι αυτό που κάτι χιλιάδες χρόνια μετά περιγράφεται ως "τοξικοί άνθρωποι".
Όταν ο Χριστός είπε στον Πόντιο Πιλάτο, ο οποίος τον ανέκρινε προβάλλοντας την κοσμική εξουσία του, πως όποια εξουσία διαθέτει του έχει δοθεί "άνωθεν" σε καμία περίπτωση δεν ευλόγησε κάποιου είδους ελέω Θεού βασιλεία παρά τα όσα υποστήριξαν αργότερα οι δυτικές βασιλικές αυλές ώστε να μπορέσουν να σταθούν απέναντι στον Πάπα. Αντίθετα του θύμισε πως ο Θεός ανέχεται την παραμονή του στη θέση εξουσίας, η οποία μπορεί ανά πάσα στιγμή να του αφαιρεθεί. Του θύμισε επίσης πως ο Θεός ανέχεται κάθε εξουσία όσο αυτός που την κατέχει φροντίζει να πραγματώνεται το θέλημα του Θεού. Να φροντίζει δηλαδή για την ευζωία των υπηκόων του ή των πολιτών οι οποίοι είναι τα παιδιά του Θεού. Να εξασφαλίζει ισονομία και δικαιοσύνη. Να μεριμνά για την πνευματική και ψυχική ανάπτυξη των υπηκόων-πολιτών-συντρόφων αναλόγως πως το κάθε σύστημα εξουσίας αποκαλεί τον λαό. Άλλωστε η άποψη του Χριστού για τους κυβερνώντες και για τον τρόπο διακυβέρνησης είναι χαρακτηριστική: "Ξέρετε ότι οι άρχοντες καταδυναστεύουν τα έθνη και οι μεγάλοι τα καταπιέζουν. Αυτό δε θα γίνεται σ’ εσάς, αλλά εκείνος που θέλει να γίνει μεγάλος ανάμεσά σας θα είναι διάκονός σας, και εκείνος που θέλει να είναι πρώτος, αυτός θα είναι δούλος σας, όπως ακριβώς ο Υιός του Ανθρώπου δεν ήλθε να υπηρετηθεί, αλλά να διακονήσει και να δώσει τη ζωή του λύτρο αντί πολλών". Μόνο όποιος κυβερνά έτσι γίνεται ανεκτός από τον Θεό και σεβαστός από τους χριστιανούς. Οι οποίοι φυσικά οφείλουν να απέχουν από κάθε είδους οπαδισμό και ιδεοληψία. Όπως και από κάθε είδους μη ειρηνική επανάσταση, γιατί πολύ απλά η βίαια επανάσταση όσο καλές προθέσεις κι αν υποστηρίζει πως έχει, το μόνο που αποζητά είναι την κατάληψη της εξουσίας και την εκδίκηση από τους προηγούμενους εξουσιαστές...
Γενικά, χρησιμοποιείται όταν κάποιος επιδεικνύει προσποιητή θλίψη για το κακό που συνέβη σε κάποιο άλλο. Η αρχαία ελληνική φράση είναι ακόμη πιο ακραία, αφού αυτός που χύνει «κροκοδείλια δάκρυα», δεν υποκρίνεται απλά, αλλά έχει προκαλέσει ο ίδιος κακό σε κάποιον και μετά τον κλαίει! Αν και η έκφραση είναι σήμερα διαδεδομένη σε πολλούς λαούς, αποδείχτηκε ότι ξεκίνησε από μια λάθος πεποίθηση που είχαν οι αρχαίοι Έλληνες για τον κροκόδειλο.
Σε διάφορες αρχαίες ελληνικές φιλολογικές πηγές ο κροκόδειλος χρησιμοποιείται ως παράδειγμα υποκρισίας. Όμως είναι στα τέλη του 4ου αιώνα μ. Χ. που βρίσκουμε μία αναφορά σε «κροκοδείλια δάκρυα». Προέρχεται από τον Αστέριο, που ήταν επίσκοπος της Αμάσειας στον Πόντο. Σε κάποια ομιλία του προέτρεπε τους χριστιανούς να νηστεύουν τη Σαρακοστή με ειλικρίνεια και όχι υποκριτικά. Στη δεύτερη περίπτωση, όπως έλεγε ο Αστέριος, αυτός που νήστευε:
«Μιμείται τους κροκόδειλους του Νείλου. Γι’ αυτούς λέγεται ότι θρηνούν για τα κεφάλια των ανθρώπων που έχουν καταβροχθίσει και ότι δάκρυσαν εξαιτίας του βίαιου θανάτου τους, όχι όμως επειδή νιώθουν τύψεις γι’ αυτό που συνέβη, αλλά επειδή λυπούνται που το κεφάλι δεν έχει πολλή σάρκα και επομένως είναι λιγότερο κατάλληλο για να φαγωθεί».
https://www.enoriako.info/index.php/2018-07-02-09-20-01/1453-mi-fovasai-mikro-mou-poimnio
«Μη φοβάσαι, μικρό μου ποίμνιο»
Συγγραφέας: Paul-Antoine Drouin
(Λουκ. 12,32)
Λόγω του αριθμού των επαναλήψεων που το κείμενο με τίτλο «Η προφητεία του Βενέδικτου ΙΣΤ'» εμφανίζεται και πάλι στις αρχές Ιανουαρίου στα δίκτυα, παίρνω το θάρρος να δημοσιεύσω αυτή την ανάρτηση, η οποία αποκαθιστά την ακρίβεια των αποσπασμάτων που πρέπει πάντα να ελέγχουμε.
Δεν πρόκειται για κείμενο του Βενέδικτου ΙΣΤ' αλλά του θεολόγου (γνωστού!) Joseph Ratzinger. Συντάχθηκε το 1969, με άλλους αυστηρούς όρους. Το κείμενο αυτό δεν είναι του Πάπα αλλά του θεολόγου J. Ratzinger. Αυτό δεν είναι λεπτομέρεια.
Πρέπει να διαβαστεί ολόκληρο το κείμενο. Πολλοί θα καταλάβουν ξαφνικά ότι δεν συμφωνούν απαραίτητα με την ουσία της σκέψης αυτού του θεολόγου, τον οποίο λατρεύουν για άλλους λόγους εκτός από θεολογικούς...
Από σεβασμό προς αυτόν τον άνθρωπο, και αυτόν τον πάπα της μεγάλης διανοητικής αυστηρότητας, ας μεταδώσουμε μόνο καίρια αποσπάσματα με τις παραπομπές τους. Ως επί το πλείστον, ο άνθρωπος αυτός αγωνίστηκε κατά του σχετικισμού της σκέψης. Ας τον τιμήσουμε τουλάχιστον σεβόμενοι τη σκέψη του. Και ας μην ξεχνάμε ότι κανείς δεν έλαβε εντολή από τον ίδιο να γίνει εκπρόσωπος μετά θάνατον, συμπεριλαμβανομένου του πρώην γραμματέα του...
* * * * * * *
Προφανώς και όσοι πήγαν να αποτίσουν τιμή στον πρώην βασιλιά δεν είναι ούτε φιλοβασιλικοί ούτε έχουν όνειρο ζωής να βλέπουν το Crown α λα ελληνικά. Στην Ελλάδα πολλές φορές τέτοιες κηδείες παίρνουν τη μορφή διαμαρτυρίας ή ευκαιρίας για αποστολή μηνύματος προς τους κυβερνώντες, νυν, πρώην και μέλλοντες. Έτσι έγινε και σήμερα(χθες). Αν το μήνυμα ελήφθη από κανέναν και αν θα αξιοποιηθεί; Πολύ αμφιβάλλω. Άλλωστε η ιδεολογία-ιδεοληψία, η δίψα για εξουσία και ο οπαδισμός τυφλώνουν πιο πολύ και από την πίστη την οποία όλοι οι μετέχοντες στα τρία παραπάνω συνήθως κατηγορούν.
Διάβαζα πρόσφατα το απόσπασμα του Ευαγγελίου που περιγράφει τους τρεις πειρασμούς που έβαλε στο Χριστό ο Διάβολος. Κι ενώ στους δύο πρώτους πειρασμούς, να μετατρέψει τις πέτρες σε άρτους ώστε να χορτάσει και να πηδήξει από την οροφή του ναού ώστε να έρθουν οι άγγελοι και να Τον κρατήσουν, απαντά ήρεμα στον Διάβολο, όταν ο τελευταίος του θέτει τον πειρασμό της εξουσίας ο Χριστός τον διώχνει μακριά. Αυτό είναι ενδεικτικό του πόσο σοβαρό παράπτωμα θεωρεί τη δίψα για εξουσία. Και πόσο μεγάλη αμαρτία την με κάθε τρόπο κατάληψή της. Ή ακόμα και ο συναγελασμός με τους έχοντες εξουσία. Με τους κρατούντες.
Είπε κάποτε ο Άγιος Αντώνιος: Δε φοβάμαι πια τον Θεό, γιατί Τον αγαπώ. Γιατί όπως λέει στο κατά Ιωάννη Ευαγγέλιο η τέλεια αγάπη διώχνει το φόβο. Με αυτή τη φράση του ο Άγιος Αντώνιος περιγράφει όλη τη διαδρομή που πρέπει να διανύσει κάποιος άνθρωπος στη πνευματική του ζωή. Από το φόβο του Θεού, τον οποίο έχουν έμφυτο αρχικά όλοι οι άνθρωποι πρέπει να φτάσουμε στην αγάπη για τον Θεό. Αυτή είναι μια μακρά διαδικασία και επίπονη, η οποία επιτυγχάνεται με την προσευχή και τη συμμετοχή στα μυστήρια της Εκκλησίας. Και δεν είναι καθόλου εύκολος ο δρόμος αυτός που έχουμε να διανύσουμε. Πολλούς ανθρώπους αυτός ο φόβος τους ωθεί μακριά από το Θεό καθώς θεωρούν δυσβάστακτο ένα τέτοιο βάρος. Και αντί να ζητήσουν από τον Θεό να τους οδηγήσει, να τους βγάλει από αυτό το αδιέξοδο, προτιμούν να απομακρυνθούν από το Θεό. Αυτή είναι μια φαινομενικά εύκολη λύση και την προτιμούν όσοι δεν έχουν την υπομονή να διανύσουν όλο το δρόμο της πνευματικής διαδρομής ώστε να φτάσουν στη γνήσια και ανιδιοτελή αγάπη για τον Θεό που θα τους απελευθερώσει.
Εκείνο τον καιρό, καθώς έμπαινε ο Ιησούς σ’ ένα χωριό, τον συνάντησαν δέκα λεπροί∙ στάθηκαν λοιπόν από μακριά και του φώναζαν δυνατά: «Ιησού, αφέντη, ελέησέ μας!» Βλέποντάς τους εκείνος τους είπε: «Πηγαίνετε να σας εξετάσουν οι ιερείς». Και καθώς πήγαιναν, καθαρίστηκαν από τη λέπρα. Ένας απ’ αυτούς, όταν είδε ότι θεραπεύτηκε, γύρισε δοξάζοντας με δυνατή φωνή το Θεό, έπεσε με το πρόσωπο στα πόδια του Ιησού και τον ευχαριστούσε. Κι αυτός ήταν Σαμαρείτης. Τότε ο Ιησούς είπε: «Δε θεραπεύτηκαν και οι δέκα; Οι άλλοι εννιά πού είναι; Κανένα τους δε βρέθηκε να γυρίσει να δοξάσει το Θεό παρά μόνο τούτος εδώ ο αλλοεθνής;» Και σ’ αυτόν είπε: «Σήκω και πήγαινε στο καλό∙ η πίστη σου σε έσωσε».
Ο Ιησούς λοιπόν, θεραπεύει δέκα λεπρούς στη σημερινή περικοπή και από αυτούς τους δέκα μόνο ένας επιστρέφει για να ευχαριστήσει τον Χριστό και αυτός είναι ένας Σαμαρείτης. Ένας αλλοεθνής, ένας αλλόπιστος. Ένα από τα έργα του Χριστού, ήταν να αλλάξει την ιδέα και την οπτική περί περιούσιου λαού που είχαν οι Εβραίοι για τον εαυτό τους. Ο Χριστός αφαιρεί την εθνικότητα από το περιούσιο λαό και της αποδίδει οικουμενικότητα. Ο περιούσιος λαός δεν καθορίζεται από εθνικά κριτήρια ή από κάποια καθαρότητα αίματος ή φυλής αλλά σε αυτόν τον λαό μπορεί να ανήκει ο οποιοσδήποτε αρκεί να πιστεύει στην πραγματικό Θεό και ακολουθεί το θέλημά Του.
Πρώτον, ξυπνήστε. Έχουμε μπει σε προεκλογική περίοδο. Η προεκλογική περίοδος ομοιάζει πάρα πολύ με τη μεταγραφική περίοδο σε ποδόσφαιρο και μπάσκετ. Όπως στις δύο τελευταίες ανακοινώνονται ονόματα παικτών που ποτέ δε θα αποκτηθούν ή παρουσιάζονται ως παικταράδες που θα σκίσουν δίχτυα και θα γκρεμίσουν καλάθια παίκτες οι οποίοι στη καλύτερη περίπτωση θα κάνουν μια τρύπα στο νερό, έτσι και η προεκλογική περίοδος είναι γεμάτη με προγράμματα που θα οδηγήσουν τη χώρα σε μια τρομερή ανάκαμψη και θα τη μετατρέψουν σε ένα σύγχρονο Ελντοράντο αλλά που δε θα εφαρμοστούν ποτέ ή αν εφαρμοστούν θα μετατρέψουν τη χώρα ακόμα πιο κάτω και από τον πάτο της θάλασσας. Η περίοδος αυτή είναι μια παρατεταμένη Πρωταπριλιά.
E ναι, με κάτι τέτοιες συζητήσεις καταλαβαίνεις ότι αυτή η χώρα δε πάει πουθενά. Νομίζω δεν υπάρχει πιο ανόητη και ανούσια κουβέντα από την ταφή του τέως βασιλιά. Δεν ξέρω καν γιατί γίνεται. Ήταν πρώην βασιλιάς, πέθανε, θα θαφτεί στους τάφους εκεί στο Τατόι, δεν έχει καμιά δουλειά να γίνει η ταφή με τιμές αρχηγού κράτους εφόσον ο ελληνικός λαός στο τότε δημοψήφισμα δεν ήθελε επιστροφή στη βασιλεία, τέλος. Τώρα κάτι βλακείες που γράφονται δεξιά και αριστερά υπέρ ή κατά του τύπου από ανθρώπους που στην πλειοψηφία τους δεν έζησαν καν την περίοδο της βασιλείας των Γλύξμπουργκ(δε ξέρω αν το γράφω και σωστά) είναι στα πλαίσια της ιδεοληψίας τους. Πραγματικά πού ζουν όλοι αυτοί οι τύποι; Ημερολόγιο δεν έχουν στα σπίτια τους να δουν ότι το ρημάδι γράφει 2023; Και άντε τα δυο κόμματα που διεκδικούν αν μας "σώσουν" όπως το έκαναν με μεγάλη επιτυχία τόσες φορές, κάνουν παιχνίδι με το θέμα. Και οι οπαδοί τους κοιτάνε να το μοιράσουν το παιχνίδι στη κοινωνία. Αλλά αυτό δε σημαίνει ότι όσοι έχουν λίγο νιονιό στην γκλάβα τους πρέπει να ακολουθήσουν. Νισάφι πια με το παρελθόν σε αυτή τη χώρα...
Είναι γεγονός πως πολλά φάρμακα έχουν ανεπιθύμητες παρενέργειες. Είναι επίσης γνωστό πως οι Έλληνες παίρνουμε φάρμακα για ψύλλου πήδημα. Από την άλλη η εργασία κουράζει και απομυζά την ενέργεια του ανθρώπου οδηγώντας συχνά σε προβλήματα υγείας. Όπως και ο υπερβολικός πλουτισμός μπορεί να οδηγήσει σε υπερβολές είτε στην καθημερινή διατροφή είτε στις διασκεδάσεις, καταστάσεις που επίσης έχουν επιπτώσεις στην υγεία. Από την άλλη, νομίζω υπάρχουν μελέτες στο τομέα της ψυχολογίας, η γνώση και φύλαξη μυστικών μπορεί να οδηγήσουν σε δυσάρεστες ψυχοσωματικές επιπλοκές. Οπότε η κυβέρνηση με την μείωση κυκλοφορίας φαρμάκων(μην ακούτε τις σαχλαμάρες για ελλείψεις), την ανεργία, τον πληθωρισμό και τις παρακολουθήσεις μας διατηρεί νέους, σφριγηλούς και κυρίως υγιείς για τις δύσκολες μέρες που έρχονται. Και η πολλή τεχνητή ζέστη κάνει κακό, σε αντίθεση με το φυσικό κρύο που διατηρεί την επιδερμίδα σε ικανοποιητικά επίπεδα νεότητος, γι' αυτό και η ενέργεια έπρεπε να ακριβύνει. Οπότε νομίζω πως έχει δίκιο ο Άδωνις και η παλιοπαρέα που χαίρουν για την εξαιρετική δουλειά που μέχρι σήμερα κάνουν.
Δύο είναι οι κορυφώσεις της ανθρώπινης τρέλας. Ο πόλεμος και ο έρωτας(ίσως ο γάμος να είναι ένα βήμα παραπέρα σε αυτή τη παραφροσύνη αλλά αυτό είναι για άλλη φορά). Γεννήτορες και καταστροφείς των πάντων και οι δυο τους. Ίσως ο δεύτερος να έχει καταστρέψει περισσότερες ζωές από τον πρώτο. Ίσως ο πρώτος να έχει γεννήσει περισσότερες ζωές από τον δεύτερο. Ποιος ξέρει; Το θέμα είναι πως ό,τι δε θεμελιώνεται στο αίμα του έρωτα ή στην ομορφιά του πολέμου είναι συμβιβασμός και είτε θα πεθάνει αργά και βασανιστικά είτε θα σκοτώσει σαν δηλητήριο τους μετέχοντες σε αυτό. Γιατί η ρουτίνα που ταλαιπωρεί πολλούς ανθρώπους αποτέλεσμα τέτοιο είναι. Μιας ζωής που δεν είχε για θεμέλιο λίθο ούτε τον πόλεμο ούτε τον έρωτα. Και μια τέτοια ζωή μοιάζει λίγο με μια λακκούβα με νερό. Σιγά σιγά εξατμίζεται και τελικά μένει εντελώς άδεια. Ακόμα και η λάσπη της ξεραίνεται.
Όπως το βλέπω, οι νόμοι που θεσπίζονται από την Πολιτεία έχουν δύο σκοπούς. Ο ένας είναι η εύρυθμη λειτουργία του κράτους και ο δεύτερος είναι η προστασία των πολιτών. Η δε εύρυθμη λειτουργία του κράτους θα πρέπει να ταυτίζεται με την ευημερία των πολιτών. όλων των πολιτών. Όχι ενός μέρους των πολιτών, όχι της πλειοψηφίας των πολιτών. Ούτε καν της συντριπτικής πλειοψηφίας. Όλων των πολιτών(αυτό είναι ουσιώδες). Όταν οι νόμοι δεν φέρνουν αυτά τα αποτελέσματα και ιδιαιτέρως αν οδηγούν και σε αντίθετα, τότε πρέπει να καταργούνται. Είτε από τους κυβερνώντες μέσω της νομοθετικής διαδικασίας είτε από τους πολίτες με τη μη συμμόρφωση σε αυτούς τους νόμους. Δε μιλάω ούτε για αντάρτικα ούτε για επαναστάσεις, που συνήθως είναι φαντασιώσεις διψασμένων για εξουσία ανθρώπων με το πρόσχημα μιας βελτίωσης της κοινωνίας ούτε για μπαγαμποντιές με σκοπό την αποκόμιση προσωπικών οφελών αλλά για το δικαίωμα απόρριψης κακών και άδικων νόμων από μέρους των πολιτών.
Εκατοντάδες υποστηρικτές του πρώην προέδρου της Βραζιλίας, Ζαΐχ Μπολσονάρου, εισέβαλαν στο προεδρικό μέγαρο, σε κτίρια υπουργείων, στο Κογκρέσο και στο Ανώτατο Δικαστήριο στην Μπραζίλια.
Απίστευτες είναι οι εικόνες από το Κογκρέσο με εκατοντάδες υποστηρικτές του ακροδεξιού πρώην προέδρου τυλιγμένους με βραζιλιάνικες σημαίες και φορώντας κίτρινα μπλουζάκια, να έχουν κατακλύσει την περιοχή, ακόμη και να σκαρφαλώνουν επάνω στο κτίριο.
Το CNN Brasil μετέδωσε ότι οι διαδηλωτές κατέκλυσαν επίσης τον χώρο στάθμευσης του προεδρικού μεγάρου Πλανάλτο. Άλλοι μπήκαν στο κτίριο του Ανωτάτου Δικαστηρίου.
Εκείνο τον καιρό, όταν έμαθε ο Ιησούς πως συνέλαβαν τον Ιωάννη, έφυγε για τη Γαλιλαία. Εγκατέλειψε όμως τη Ναζαρέτ και πήγε κι έμεινε στην Καπερναούμ, πόλη που βρίσκεται στις όχθες της λίμνης, στην περιοχή των φυλών Ζαβουλών και Νεφθαλείμ. Έτσι πραγματοποιήθηκε η προφητεία του Ησαΐα που λέει: Η χώρα του Ζαβουλών και η χώρα του Νεφθαλείμ, εκεί που ο δρόμος πάει για τη θάλασσα και πέρα από τον Ιορδάνη, η Γαλιλαία που την κατοικούν ειδωλολάτρες, εκεί αυτοί που κατοικούνε στο σκοτάδι είδαν φως δυνατό. Και για όσους μένουν στη χώρα που τη σκιάζει ο θάνατος ανέτειλε ένα φως για χάρη τους. Από τότε άρχισε κι ο Ιησούς να κηρύττει και να λέει: «Μετανοείτε γιατί έφτασε η βασιλεία του Θεού».
Έτσι λοιπόν ξεκινά ο Ιησούς τη διδασκαλία Του. Με αυτή την απλή φρασούλα. «Μετανοείτε γιατί έφτασε η βασιλεία του Θεού». Έφτασε η Βασιλεία του Θεού. Όχι φτάνει ή θα φτάσει ή έρχεται. Έφτασε, είναι ήδη εδώ. Από τη στιγμή που γεννήθηκε ο Χριστός η Βασιλεία του Θεού είναι εδώ. Στη γη. Ανάμεσα στους ανθρώπους.
https://www.euxh.gr/theologia/orthodoxia/simasia-exei-o-agonas
Δεν αντέχω πάτερ! Τι να κάνω με τους τοξικούς ανθρώπους; Μερικοί είναι και συγγενείς μου! Υπάρχει μία ανόητη λαϊκή ρήση : «Τους φίλους τους διαλέγεις και τους συγγενείς τους ανέχεσαι!».
Λάθος ! Διαχειριζόμαστε τις σχέσεις με όλους, ακόμα και με την ίδια μας τη μητέρα. Ναι! Καλά ακούσατε. Βάζουμε όρια, φτιάχνουμε και συνθέτουμε την παλέτα των χρωμάτων της ζωής μας με ανθρώπους ποιοτικούς που μας κάνουν χαρούμενους και μπορούμε να συντονιστούμε σε κάποια έστω μορφή πνευματικής και λογικής κλίμακας. «Η αγάπη ουδέποτε εκπίπτει» (Α’Κοριν.13-8), αλλά για να μπορεί η αγάπη να γονιμοποιείται με ουσία και ωριμότητα χρειάζεται όρια και διαχείριση στις σχέσεις μας με τους ανθρώπους.
Σαν το τζάκι ένα πράγμα. Αν πας πολύ κοντά θα καείς, οπότε στέκεσαι σε τέτοια απόσταση ώστε να ζεσταίνεσαι.
Όρια σε όλους ! Διαχείριση των σχέσεων και των επαφών μας. Δεν είμαστε υποχρεωμένοι να έχουμε σαν ταφόπλακα επάνω μας κανέναν και για κανέναν λόγο.
Αναζητούν πολλοί μια φωνή σήμερα σαν του Ιωάννη του Προδρόμου. Και κάποιοι προσπαθούν να κάνουν τη δική τους φωνή, το δικό τους λόγο να μοιάσει με του μεγάλου προφήτη και Βαπτιστή. Και θέλουν να φαίνονται ελεγκτικοί και άκαμπτοι. Γενναίοι εναντίον της αμαρτίας και της εξουσίας. Όμως δε ξεπερνούν το επίπεδο του κακέκτυπου. Γιατί για να μιλήσεις όπως ο Ιωάννης πρέπει και αν ζήσεις όπως ο Ιωάννης. Όταν τις ακρίδες τις αντικαθιστούν οι γαρίδες και το χιτώνα από τρίχα καμήλα τον αντικαθιστούν ρούχα μαλακά και ακριβά, όταν την έρημο την αντικαθιστά η άνεση και η ευρυχωρία ακριβών διαμερισμάτων, όταν ο κίνδυνος φυλάκισης και εκτέλεσης αντικαθίσταται από την άγρα οπαδών τότε δεν είμαστε ούτε Πρόδρομοι ούτε Βαπτιστές. Απλοί τσαρλατάνοι είμαστε. Είτε μας αρέσει είτε όχι.
Σήμερα τελούμε την ακολουθία του Μεγάλου Αγιασμού. Σήμερα αγιάζονται τα νερά όπως αγιάσθηκαν τα νερά του Ιορδάνη όταν βαπτίσθηκε σε αυτά ο Χριστός. Και μακάρι όπως το Άγιο Πνεύμα κατέβηκε και αγίασε τα νερά του Ιορδάνη έτσι και σήμερα να αγιάσει τα νερά σε όλο τον κόσμο. Και όχι μόνο αυτό αλλά μακάρι να κάνει αυτά τα νερά να φουσκώσουν και ν ακαλύψουν τον κόσμο όλο. Να γίνει ένας νέος κατακλυσμός, όχι όμως σαν εκείνον της εποχής του Νώε αλλά διαφορετικός. Το νερό, αγιασμένο πια να μη πνίξει τον κόσμο και τους ανθρώπους αλλά να μας ξεπλύνει. Να μας καθαρίσει. Να μας καθαρίσει από κάθε είδους αδικία που οι ισχυροί προκαλούν στους ανίσχυρους. Από κάθε είδους κακό που συμβαίνει στους αθώους, ειδικά στα μικρά παιδιά και τους ανήμπορους ανθρώπους. Από την φτώχεια και από τον πλουτισμό, γιατί το ένα σκοτώνει το σώμα και το μυαλό ενώ το άλλο την ψυχή. Από κάθε εγωισμό και ατομικισμό γιατί εκεί κρύβεται η πηγή όλων των αμαρτιών. Από κάθε κενοδοξία και ματαιοδοξία ώστε να δούμε πως η ζωή είναι για να τη μοιράζεσαι και όχι για να τη κλείνεις στο σεντούκι μόνο για σένα. Από κάθε απελπισία γιατί ενώ η θλίψεις και οι στενοχώριες μπορεί να μας δυναμώσουν, η απελπισία μπορεί μόνο να μας σκοτώσει αργά αργά. Μακάρι τούτη εδώ η μεγάλη γιορτή να μας φέρει τη φώτιση που πραγματικά χρειαζόμαστε και να μη μεταβληθεί ποτέ σε ένα έθιμο που να στηρίζεται σε προλήψεις και σε μια μαγική αντίληψη του Αγιασμού. Γιατί ο Αγιασμός είτε Μεγάλος είτε Μικρός καμία επίδραση δε μπορεί να έχει σε καρδιές που δεν ανήκουν στον Κύριό μας τον Ιησού Χριστό.
Όποιος δεν είδε τον τελευταίο, ας τον πούμε, διάλογο ανάμεσα σε Άδωνη Γεωργιάδη και Νάσο Ηλιόπουλο δεν έχει ιδέα από πολιτικό πολιτισμό και συζήτηση επιπέδου. Οφείλει, επιπλέον, να πάει και μόνος του να απεμπολήσει το δικαίωμα για να μετέχει της εκλογικής διαδικασίας διότι δεν είναι πολίτης αλλά ιδιώτης. Διότι εδώ ομιλούμε για μια υψηλών απαιτήσεων ανταλλαγή απόψεων. Και τι δεν είχε το μενού: Παρακολουθήσεις, Εβραίους, Πλεύρη, κλόουν, Τσαουσέσκου και Στάλιν, Κνίτες, άθλια υποκείμενα, 70000 σταυρούς και κάμποσα ακόμα όμορφα στοιχεία πολιτικού πολιτισμού που μου διαφεύγουν τώρα. Φυσικά ο ένας που είπε τον άλλον κλόουν αρνήθηκε να το πάρει πίσω και ο άλλος αφού δεν ήθελε να πει το κοινό του ότι: "πω πω τι του είπε" τον αποκάλεσε άθλιο υποκείμενο αυτόν και το κόμμα του!
https://ardin-rixi.gr/archives/248470
του Renaud Girard
Δημοσιεύθηκε στις 26/12/2022 στον Figaro
Πριν από εκατό ημέρες, πέθανε σε ένα αστυνομικό τμήμα της Τεχεράνης μια νεαρή γυναίκα 22 ετών, την οποία η θρησκευτική αστυνομία είχε συλλάβει με το πρόσχημα ότι το πέπλο της δεν κάλυπτε επαρκώς τα μαλλιά της. Για την ιρανική νεολαία αυτό ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι μετά από σαράντα χρόνια καταπίεσης από ένα καθεστώς που ισχυρίζεται ότι κυβερνά στο όνομα του Θεού, οι αξιωματούχοι του οποίου είναι στην πλειοψηφία τους διεφθαρμένοι.
Έκτοτε, οι διαδηλώσεις κατά των μουλάδων συνεχίζονται, παρά τους 500 νεκρούς και τις 20.000 συλλήψεις. Το κίνημα έχει εξαπλωθεί σε όλη την Περσία, με τις διαδηλώσεις να έχουν επεκταθεί σε περισσότερες από 130 πόλεις. Αντί να ακούσει τη λαϊκή οργή, το καθεστώς επέλεξε τη σκληρή γραμμή. Στις 7 Δεκεμβρίου 2022, ένας νεαρός 23 χρονών απαγχονίστηκε επειδή έκλεισε μια λεωφόρο στην Τεχεράνη και χτύπησε έναν basij (παραστρατιωτική πολιτοφυλακή που υποστηρίζει την ισλαμική Επανάσταση και ιδρύθηκε από τον Αγιατολάχ Χομεϊνί, τον Νοέμβριο του 1979). Από τότε, περισσότερες από είκοσι θανατικές καταδίκες έχουν εκδοθεί για διαδηλωτές.
Τον Νοέμβριο του 2019, το Ιράν είχε ήδη βιώσει λαϊκές εξεγέρσεις, οι οποίες συνδέονταν με το κόστος ζωής. Χρειάστηκε μια καταστολή που άφησε πίσω της 1.500 νεκρούς για να ηρεμήσουν τα πνεύματα. Σήμερα, τα πολιτικά και οικονομικά αδιέξοδα της ιρανικής θεοκρατίας είναι τέτοια που η δυσπιστία του πληθυσμού απέναντί της μοιάζει μη αναστρέψιμη.
Σε πολιτικό επίπεδο, στις αρχές του 2022, οι μουλάδες έχασαν μια κομβική ευκαιρία. Οι Αμερικανοί, οι Ευρωπαίοι, οι Ρώσοι και οι Κινέζοι ήταν έτοιμοι να αναβιώσουν την πυρηνική συμφωνία της Βιέννης της 14ης Ιουλίου 2015, από την οποία ο Τραμπ αποσύρθηκε μονομερώς τον Οκτώβριο του 2018. Σε αντάλλαγμα για την αποκήρυξη των πυρηνικών του όπλων, το Ιράν θα απαλλασσόταν σταδιακά από τις κυρώσεις και η Περσία θα μπορούσε να ξαναγίνει η μεγάλη εμπορική δύναμη της Ανατολής, όπως ήταν την εποχή του Σάχη. Αλλά τον Φεβρουάριο του 2022, το καθεστώς διέπραξε ένα στρατηγικό λάθος. Οι μουλάδες πίστεψαν ότι η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία θα άλλαζε το παιχνίδι και ότι θα μπορούσαν να αποσπάσουν περισσότερες παραχωρήσεις εξ αιτίας της διαφαινόμενης ενεργειακής κρίσης στην Ευρώπη. Αλλά η συμφωνία που τους προτάθηκε ήταν ναι ή όχι, και αυτοί είπαν όχι.
Ακούμε συχνά πως για την περίοδο αυτή πρέπει να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι. Να μοιράσουμε αγάπη και καλοσύνη στους γύρω μας. Να γίνουμε φι...