Εδώ θα κάνω μια παρένθεση και θα παραθέσω εκείνο το καταπληκτικό απόσπασμα του Μ.Λ.Κινγκ για τα γκρεμισμένα όνειρα: "Την ικανότητά μας να συνθηκολογήσουμε δημιουργικά με τα γκρεμισμένα μας όνειρα την προσδιορίζει τελικά η πίστη μας στο Θεό. Μια πίστη αυθεντική στεριώνει μέσα μας την πεποίθηση πως μετά τη ζωή υπάρχει η Ζωή. Όσο θλιβερές κι ολέθριες κι αν είναι οι παρούσες συνθήκες γνωρίζουμε πως δεν είμαστε μονάχοι γιατί ο Θεός μας συμπαραστέκεται στις βασανιστικές και στενάχωρες φυλακές της ζωής. Κι αν ακόμη πεθάνουμε δίχως να έχουμε αγγίξει τους επίγειους στόχους μας, θα μας οδηγήσει μέσα από το μυστηριακό δρόμο του θανάτου στην απερίγραπτη πόλη που ετοίμασε για μας. Η δημιουργική του δύναμη δεν εξαντλείται στην επίγεια ζωή και η υπέρτατη αγάπη του δε φυλακίζεται στα στενά όρια του τόπου και του χρόνου.( Μ.Λ.Κινγκ, Η δύναμη της αγάπης, εκδ. Δορκάς)".
Η συνθηκολόγηση όμως αυτή, μας βοηθά και στο να προχωρήσουμε μπροστά.
Όπως η ζωή για τον χριστιανό δε τελειώνει με τον θάνατο, έτσι και η ματαίωση ενός σχεδίου, η διάψευση ενός ονείρου, δε σημαίνει το τέλος της ζωής. Συνθηκολογώντας και ξεπερνώντας το ματαιωμένο όνειρο, είμαστε πλέον ελεύθεροι για να σχεδιάσουμε από την αρχή, να ονειρευτούμε ξανά, κάτι καινούριο, κάτι νέο.
Θυμάμαι πια με μια γλυκιά μελαγχολία εκείνη την εποχή, όταν νέος ακόμα, αποφάσισα ότι τα πράγματα που είχα σχεδιάσει δεν θα πήγαιναν καθόλου προς την κατεύθυνση που υπολόγιζα. Έτσι χρειάστηκε να συνθηκολογήσω με εκείνη την αποτυχία ώστε να μπορέσω να επανασχεδιάσω το μέλλον και να κάνω νέα όνειρα. Και εντάξει, μπορεί το πρώτο καινούριο σχέδιο που μου ήρθε στο μυαλό να ήταν να πάω σε μια χώρα από αυτές που βρίσκονται στα Ιμαλάια και να πεθάνω εκεί ζώντας μια τέτοια περιπέτεια αλλά κανείς δεν είπε ότι αμέσως μετά την εγκατάλειψη των παλιών ονείρων το μυαλό θα δουλέψει αμέσως κανονικά, έτσι;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου