Ο προφήτης Ιωήλ και η οικολογική καταστροφή

 

https://www.pemptousia.gr/2021/10/eorti-tou-profiti-ioil-ke-ikologiki-metania-apo-tis-ikologikes-mas-amarties/#2

Μέσα στη παγκόσμια κρίση που ζούμε με Πανδημίες και οικολογικές καταστροφές του Πλανήτη μας, ο προφητικός λόγος του γνωστού Προφήτη Ιωήλ για Μετάνοια και μάλιστα οικολογική, που σήμερα την αγία του μνήμη η Εκκλησία μας εορτάζει, είναι επίκαιρος και για την κοινωνία της εποχής μας.

(Κεφ. 2,12«Και τώρα ακόμα», λέει ο Κύριος, «μπορείτε να επιστρέψετε σ’ εμένα μ’ όλη σας την καρδιά. Νηστέψτε, κλάψτε και θρηνήστε. 13Ξεσκίστε την καρδιά σας κι όχι τα ρούχα σας!» Ναι, στον Κύριο, το Θεό σας επιστρέψτε! Ξέρετε πως είναι γεμάτος καλοσύνη κι έλεος, υπομονετικός, αξιόπιστος και πρόθυμος να συγχωρήσει. 14Ποιος ξέρει; Ίσως σας λυπηθεί κι αλλάξει γνώμη και ξαναευλογήσει τα χωράφια και τ’ αμπέλια σας.)

Η οικολογική μας μετάνοια από τις οικολογικές μας αμαρτίες, ως ένας νέος τρόπος ζωής, να ζούμε χωρίς να μολύνουμε το Πλανήτη μας και να αδικούμε τον συνάνθρωπο μας με τις κοινωνικές μας αδικίες , είναι μονόδρομος για τη προστασία της Ανθρωπότητας και την επιβίωση του Πλανήτη μας , ως δώρο Θεού για όλες τις γενεές, και μάλιστα γι’ αυτές που ακόμη δεν έχουν γεννηθεί, που αν συνεχίζουμε να ζούμε με τον τρόπο που ζούμε, πάμε να τους κληρονομήσουμε μια ζωντανή κόλαση και στη Γη. Τελικά ο καλύτερος τρόπος να προστατέψουμε την ανθρώπινη ζωή είναι να προστατεύουμε το Περιβάλλον μας με σεβασμό και προσοχή όπως τα μάτια μας.

Στο βιβλίο της Γένεσης που περιγράφεται η Δημιουργία του κόσμου και ο κατακλυσμός του Νώε, τονίζεται με σαφήνεια ότι τα αίτια της καταστροφής του Πλανήτη μας προέρχονται από τη διαφθορά των ανθρώπων, δηλαδή από τις κάθε είδους αδικίες που διαπράττουμε προς τους συνανθρώπους μας (Γένεση 6,10-13).

Η επιστημονική Κοινότητα του Ο.Η.Ε. για τα προβλήματα της Κλιματικής Αλλαγής τονίζει τον ανθρώπινο παράγοντα ως τον κύριο υπεύθυνο για την μόλυνση της ατμόσφαιρας και τις οικολογικές καταστροφές που απειλούν την επιβίωση της Ανθρωπότητας και τη καταστροφή του Πλανήτη μας. Δυστυχώς, έστω κι αν ο παγκόσμιος ανθρώπινος πληθυσμός του Πλανήτη μας είναι μόνο το 0,1% των ζώντων οργανισμών στη Γή, μετά την λεγόμενη βιομηχανική επανάσταση, πριν 200 έτη, κατά 99%, οι οικολογικές καταστροφές οφείλονται στις οικολογικές αμαρτίες των ανθρώπων. Όπως ένα σπίρτο μπορεί να καταστρέψε με μια αρχική φωτιά ένα απέραντο πελώριο δάσος. Ο μόνος τρόπος να αλλάξουν τα πράγματα για να προστατευθεί η Ανθρωπότητα και η ελπίδα για το μέλλον του Πλανήτη μας είναι να μετανοήσουμε από τις οικολογικές μας αμαρτίες και να αρχίσουμε να ζούμε ένα νέο τρόπο ζωής με ένα νέο τρόπο σκέψεως, όπως τους Αποστόλους του Ιησού Χριστού. Να προστατεύουμε τους συνανθρώπους μας και την όλη Δημιουργία του Θεού ως δώρο για όλες τις γενεές. Ο άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος μας καλεί «να ποιήσουμε καρπό άξιο της μετανοίας», (Ματθαίου 3,8) ,με την καλοδιάθετη απόφαση μας να μοιραζόμαστε αυτά που έχουμε με αυτούς που δεν έχουν τίποτα («εκείνος που έχει δύο χιτώνες να δώσει εις εκείνο που δεν έχει και εκείνος που έχει τρόφιμα να κάνει το ίδιο» (Λουκά 2,11).

Η σημασία της Μετάνοιας που τονίζει ο Προφήτης Ιωήλ με τόση σαφήνεια για να αλλάξουν τα πράγματα στο κόσμο και στη ζωή μας για το καλύτερο, τονίζεται συνέχεια στην Καινή Διαθήκη, αλλά οι άνθρωποι και μάλιστα οι Χριστιανοί δεν φαίνεται να ακολουθούμε την οδό αυτή. Ο Ιησούς Χριστός ξεκινά το δημόσιο κήρυγμα του συνδέοντας τη «Μετάνοια» με τη Βασιλεία των Ουρανών («από τότε ήρξατο ο Ιησούς κηρύσσειν και λέγειν, μετανοείτε ήγγικε γαρ η Βασιλεία των ουρανών», Ματθ. 4,17). Το κήρυγμα της Μετανοίας, ως νέος τρόπος ζωής και νέος τρόπος σκέψεως, είναι και το πρώτο πράγμα που τόνιζε κι ο άγιος Ιωάννης ο Πρόδρομος, που με τη Πρόνοια του Θεού προετοίμασε την οδό του Ιησού Χριστού. Το κήρυγμα της Μετανοίας το τονίζει κι ο Απόστολος Πέτρος την Ημέρα της Πεντηκοστής, που θεωρείται η Γενέθλιος Ημέρα της Εκκλησίας («μετανοήσατε» Πράξεις 2,38). Ο Προφήτης Ιωήλ μάλιστα προφητεύει ακόμη κι αυτή την ευλογημένη ημέρα. Η ζωή της πρώτης χριστιανικής κοινότητας που άρχισε να ζει εν μετανοία αποτελεί το ζωντανό παράδειγμα και για την σύγχρονη κοινωνία για να προστατευθούν τα θύματα των προβλημάτων της κλιματικής αλλαγής από τις οικολογικές μας αμαρτίες («κανείς δεν έλεγε ότι κάτι από τα υπάρχοντα του είναι δικό του, αλλά ήσαν εις αυτούς κοινά…. και δεν υπήρχε κανένας φτωχός μεταξύ τους» Πράξεις Αποστόλων 4,32 – 34). Το κήρυγμα της Μετανοίας τονίζεται ξανά την ημέρα της Αναλήψεως του Ιησού εις τους ουρανούς («κηρυχθήναι επί τω ονόματι Αυτού μετάνοιαν» Λουκά 24,47).

Το βιβλίο του Προφήτη Ιωήλ και η εποχή μας

Κεφάλαιο πρώτο

Η Ιουδαία γέμισε ακρίδες. Τι ακρίδες είναι αυτές; Πιθανόν δεν πρόκειται περί αληθινών ακρίδων, αλλά για επέλαση εχθρών. Οι εχθροί αυτοί διαδοχικά ο καθένας με τη σειρά του δεν θα αφήσουν τίποτα όρθιο στο πέρασμά τους.

Ο προφήτης ειρωνικά καλεί τους «κρασο-πατέρες» να πενθήσουν διότι τα αμπέλια τους θα αφανιστούν. Συνεπώς μία από τις αιτίες της καταστροφής της Ιουδαίας είναι η μέθη.

Ας πενθήσουν κυρίως οι ιερείς διότι λόγω της καταστροφής θα παύσουν πλέον να τελούνται οι αναίμακτες θυσίες στον ναό.

Τι πρέπει να γίνει για να αποτραπεί αυτή η δυστυχία; Ο λαός να μετανοήσει, να κηρυχθεί επίσημη αυστηρή νηστεία. Ο λαός οδηγούμενος υπό των αρχόντων να παρουσιασθούν στον ναό ώστε η παράκληση να είναι εθνική.

Κεφάλαιο δεύτερο

Οι φύλακες του λαού, οι αγρυπνούντες ιερείς και οι προφήτες καλούνται από τον προφήτη να σημάνουν συναγερμό, διότι ο κίνδυνος της καταστροφής της Ιουδαίας είναι πολύ κοντά.

Ο εχθρός παρομοιάζεται με πλήθος ακρίδων οι οποίες πάνοπλες προχωρούν προς το Ισραήλ. Τίποτα δεν μπορεί να τις παρεκκλίνει από τον δρόμο τους ή να τις εμποδίσει. Είναι ακαταμάχητες!

Το πλήθος των ακρίδων είναι τόσο μεγάλο ώστε θα σκοτιστεί ο ήλιος και η σελήνη. Ο Προφήτης μαλακά και διαδοχικά περνά από την καταστροφή της Ιουδαίας στην Δευτέρα του Χριστού Παρουσία. Τότε θα ακουστεί η φωνή του αδέκαστου Κριτού.

Ο Κύριος ζητά ο λαός να μετανοήσει, όχι μόνο εξωτερικά αλλά κυρίως εσωτερικά. Ο Θεός άλλωστε δεν είναι υποχρεωμένος να συγχωρήσει τις αμαρτίες του λαού όπως οι ισραηλίτες νόμιζαν, όμως η άπειρη καλοσύνη Του τον «αναγκάζει» να ελεήσει τον λαό Του.

Ο Ιωήλ καλεί και πάλι τον λαό σε λιτανείες, σε προσευχητικές συναθροίσεις από τις οποίες κανείς δεν πρέπει να απουσιάζει, ούτε ενήλικες, ούτε υπερήλικες, ούτε παιδιά. (Να η αξία των λιτανειών τις οποίες πολλές φορές τελούμε σήμερα από συνήθεια και όχι από ζωηρό αίσθημα παράκλησης προς τον Θεό).

Αν ο λαός μετανοήσει, αμέσως ο Θεός θα «αλλάξει απόφαση» και αντί για τιμωρία θα στείλει κύματα ευλογίας. Οι εχθροί του Ισραήλ θα καταστραφούν, ευεργετικές θα είναι οι βροχές που θα στείλει ο Κύριος με αποτέλεσμα την καρποφορία των χωραφιών τους.

Κεφάλαιο τρίτο

Πρόκειται για μεσσιανική προφητεία κατά την οποία το Άγιο Πνεύμα θα εκχυθεί σε πάσα σαρξ ανεξαιρέτως. Δεν θα υπάρχει διάκριση σε άνδρα ή γυναίκα, η ηλικία δεν θα είναι εμπόδιο, ούτε η κοινωνική καταβολή. Άρχοντες και δούλοι θα είναι ίσοι ενώπιον του Θεού. Δεν θα υπάρχει ούτε εθνική διάκριση. Σε Ιουδαίους και εθνικούς θα εκχυθεί το Άγιο Πνεύμα.

Η έκχυση αυτή του Αγίου Πνεύματος θα είναι ευδιάκριτη διά των προφητειών και των οραμάτων είτε εν οράσει είτε καθ’ ύπνον.

Όλοι πλέον θα έχουν γνώση του Θείου θελήματος, δεν θα υπάρχει ανάγκη ιδιαίτερου προφήτου προς διδασκαλία.

Ο προφήτης αμέσως μεταπηδά από την Μεσσιανική εποχή στην μέλλουσα κρίση: «και δώσω τέρατα εν ουρανώ και επί της γης, αίμα και πυρ και ατμίδα καπνού. Ο ήλιος μεταστραφήσεται εις σκότος και η σελήνη εις αίμα πριν ελθείν την ημέρα Κυρίου την μεγάλην και επιφανή». Ο προφήτης καταλήγει: «πας όστις θα επικαλεσθεί το όνομα του Κυρίου θα σωθεί».

Συμβολικά το κέντρο του βασιλείου του Θεού είναι η Σιών, η Ιερουσαλήμ, διότι εκεί θα ζήσει και θα διδάξει ο Χριστός. Όποιος λοιπόν καταφύγει εκεί στην νέα Σιών που είναι η Εκκλησία του Χριστού δεν θα φοβηθεί την μέλλουσα κρίση. Με άλλα λόγια, μέσα στην γενική καταστροφή θα υπάρχουν και εκείνοι που θα σωθούν, θα είναι εκείνοι τους οποίους ο Κύριος κάλεσε διά μέσου των κηρύκων Του, των Ευαγγελιστών Του.

Κεφάλαιο τέταρτο

Ο Θεός θα κρίνει τους εχθρούς Του. Ποιοι όμως είναι οι εχθροί του Θεού; Είναι αυτοί που πολέμησαν και πολεμούν την Εκκλησία Του: «Τι ζητείτε από μένα»; Ο Θεός καλεί σε απολογία τρεις εκ των εχθρών Του: Τύρο, Σιδώνα, Γαλιλαία. «Μήπως σας έκανα κακό, για το οποίο θέλετε να μου ανταποδώσετε τα ίσα και τιμωρώντας τον Ισραήλ θέλετε να εκδικηθείτε εμένα; Αλοίμονό σας!»

Ο Θεός εκτελεί την τρομερή Του απόφαση: Καλεί τους προφήτες Του ώστε αυτοί να προσκαλέσουν πολεμιστές για να τιμωρήσουν τους εχθρούς του Κυρίου. «Κηρύξατε ιερό πόλεμο» του λέει .

Τα γεωργικά εργαλεία μεταβάλλονται σε πολεμικά μέσα. (Αντίθεση προς το Ησ 2,4 και Μιχ. 4,3 της Μεσσιανικής εποχής). Ο Κύριος προτρέπει ειρωνικώς τα έθνη να προσέλθουν σε μάχη για να σφαγούν!

Ο λαός του Θεού τελικά θα θριαμβεύσει, οι εχθροί της Εκκλησίας θα συντριβούν. Οι νέοι ισραηλίτες, δηλαδή οι χριστιανοί, θα αναγεννηθούν εις καινή κτίση διά τον Μεσσία.

Η χάρις του Θεού θα διδαχθεί παντού. Η Εκκλησία του Χριστού θα είναι αιώνια. Ο Κύριος θα τιμωρήσει αμαρτίες οι οποίες φαίνεται ότι λησμονήθηκαν από τον Θεό. Με άλλα λόγια ο Κύριος δεν θα επιτρέψει πλέον να κακοποιείται ατιμωρητί ο λαός Του.

Και να η ωραιοτάτη κατακλείδα του βιβλίου του Ιωήλ: “Ειρήνη και ευτυχία αιώνια του λαού του Θεού έναντι αιωνίας των εχθρών Του τιμωρίας”. (Πηγή, από την γνωστή Ιστοσελίδα https://www.peripatitis.net/products/a878-838-p-ch-profitis-ioil/)

Επειδή το κείμενο του βιβλίου του Προφήτη Ιωήλ δεν είναι και τόσο μεγάλο παραθέτουμε στη συνέχεια τη μετάφραση του στη δημοτική με την ευχή ότι η ανάγνωση της Αγίας Γραφής θα είναι μέρος και της καθημερινής μας ζωής, έστω και για λίγα λεπτά, για να φωτίζουμε το δρόμο μας στα σκοτάδια που μας περιβάλλουν, να ακολουθούμε το δρόμο του Θεού, δηλαδή την οδό της Μετανοίας και της ταπείνωσης και της αγάπης με τη διακονία μας για κάθε καλό.

1 Λόγος του Κυρίου, που απευθύνθηκε στον Ιωήλ, γιο του Φαθουήλ.

Ακρίδες και ξηρασία

2Ακούστε το αυτό οι πρεσβύτεροι και δώστε προσοχή όλοι οι κάτοικοι της χώρας! Πότε ξανάγινε παρόμοιο πράγμα στον καιρό σας ή στων προγόνων σας τις μέρες; 3Διηγηθείτε το στα παιδιά σας, κι εκείνα στα δικά τους τα παιδιά, για να το πούνε στη γενιά που έρχεται!

4Ό,τι άφησαν οι νεαρές ακρίδες, το ’φαγαν οι άλλες, οι φτερωτές· ό,τι άφησαν εκείνες, το έφαγαν οι κάμπιες· κι ό,τι κι οι κάμπιες άφησαν, το έφαγαν οι νύμφες. 5Συνέλθετε και κλάψτε εσείς οι μέθυσοι! Θρηνήστε όλοι οι οινοπότες! Γιατί σταφύλια δε θα υπάρχουν για να φτιαχτεί το νέο κρασί. 6Έπεσε στρατιά πάνω στη χώρα μου, δυνατή και αναρίθμητη. Τα δόντια τους είναι σαν του λιονταριού και τα σαγόνια τους ωσάν της λέαινας. 7Ερήμωσαν τ’ αμπέλια μας και καταφάγαν’ τις συκιές μας, φάγαν’ τη φλούδα την πράσινη κι έμειναν τα κλωνάρια τους λευκά. Τελείως την κατέστρεψαν.

8Θρηνήστε και στα πένθιμα ντυθείτε, καθώς η αρραβωνιασμένη κόρη, που κλαίει για το θάνατο του αρραβωνιαστικού της. 9Δε γίνονται πια ούτε αναίμακτες θυσίες ούτε σπονδές στο ναό του Κυρίου· γι’ αυτό πενθούν οι ιερείς, που τον Κύριο υπηρετούν. 10Τα χωράφια ερημώθηκαν, το έδαφος πενθεί, τα στάρια καταστράφηκαν, στέρεψε ο μούστος, δεν υπάρχει καινούργιο λάδι πια.

11Γεωργοί λυπηθείτε, θρηνήστε αμπελουργοί για το στάρι και το κριθάρι, γιατί στάρι και κριθάρι δεν υπάρχει και τα χωράφια δε θα θεριστούν! 12Ξεράθηκαν τ’ αμπέλια και μαραθήκαν οι συκιές· ροϊδιές και χουρμαδιές, μηλιές κι όλα τα καρποφόρα δέντρα ξεραθήκαν! Ναι, χάθηκε απ’ τους ανθρώπους η χαρά.

13Θρηνήστε ιερείς, που στο θυσιαστήριο ιερουργείτε! Φορέστε ρούχα πένθιμα! Ελάτε, ξενυχτήστε στα πένθιμα ντυμένοι, του Θεού μου οι λειτουργοί! Σταμάτησαν οι αναίμακτες θυσίες και οι σπονδές στο ναό του Θεού σας. 14Ορίστε μέρες νηστείας και συγκαλέστε σύναξη ιερή· τους πρεσβυτέρους να συνάξετε κι όλους της χώρας τους κατοίκους στου Κυρίου του Θεού σας το ναό, και με κραυγές ζητήστε του βοήθεια.

Θρήνος του προφήτη

15Αλίμονο, τι μέρα! Η ημέρα του Κυρίου πλησιάζει· έρχεται σαν καταστροφή από τον Παντοκράτορα. 16Μπροστά απ’ τα μάτια μας χάθηκε η τροφή μας, κι η ευφροσύνη κι η χαρά απ’ του Θεού μας το ναό. 17Ξεράθηκαν οι σπόροι κάτω από σβόλους γης, εξαντληθήκαν οι προμήθειες, ρήμαξαν οι σιταποθήκες, γιατί το στάρι χάθηκε. 18Πώς στενάζουν τα ζώα! Ανήσυχα είναι τα κοπάδια των βοδιών, γιατί βοσκή γι’ αυτά δεν υπάρχει. Επίσης και τα πρόβατα υποφέρουν.

19Σ’ εσένα, Κύριε, φωνάζω, γιατί ο καύσωνας έκαψε τα λιβάδια κι όλα τα δέντρα στα χωράφια τα καψάλιασε. 20Σ’ εσένα στρέφονται τα ζώα της υπαίθρου, γιατί ξεράθηκαν τα ρυάκια του νερού κι ο καύσωνας έκαψε τα λιβάδια.

Η ημέρα της κρίσεως του Κυρίου πλησιάζει

1Σαλπίστε στη Σιών, σημάνετε συναγερμό στο άγιο μου βουνό! Ας τρέμουν όλοι οι κάτοικοι της χώρας, γιατί η ημέρα του Κυρίου έρχεται! Είναι κιόλας κοντά! 2Μέρα του σκότους και της καταχνιάς, μέρα της συννεφιάς και της ομίχλης. Σαν την αυγή απλώνεται απάνω στα βουνά ο εχθρός, λαός πολύς και δυνατός. Σαν αυτόν άλλος ποτέ δεν υπήρξε ούτε ποτέ θα υπάρξει ύστερ’ απ’ αυτόν, ως την εποχή των γενεών των πιο απομακρυσμένων.

3Μπροστά απ’ αυτούς η φωτιά καίει τα πάντα, πίσω τους δεν αφήνει τίποτα. Μπροστά τους είν’ η χώρα σαν τον κήπο της Εδέμ, πίσω τους πεδιάδα ερημωμένη. Δεν τους γλιτώνει τίποτα. 4Μοιάζουν με άλογα· τρέχουν σαν άλογα πολεμικά. 5Ηχούνε καθώς οι άμαξες πάνω σε κορφές βουνών χοροπηδούν, τρίζουν όπως η φλόγα της φωτιάς, που καίει την καλαμιά. Παρατεταγμένοι σαν στρατός πολύς και δυνατός, έτοιμος για τη μάχη. 6Καθώς αυτοί πλησιάζουν, τρέμουν από τον πόνο οι λαοί, όλων τα πρόσωπα χλωμιάζουν. 7Σαν στρατιώτες κάνουν έφοδο και σαν πολεμιστές στο τείχος ανεβαίνουν. Καθένας προχωρεί ίσια μπροστά του, χωρίς να παρεκκλίνει απ’ την πορεία του. 8Δεν μπαίνει ο ένας μέσ’ το δρόμο του άλλου· βαδίζει ο καθένας στη δική του τη γραμμή. Τρέχουν ανάμεσα στα βέλη που τους σημαδεύουν, τίποτα δεν τους σταματά. 9Ενάντια στην πόλη ορμούν, πηδούν πάνω στα τείχη, στα σπίτια ανεβαίνουν και μπαίνουν σαν τον κλέφτη απ’ τα παράθυρα.

10Καθώς πλησιάζουν σειέται η γη, τρέμει ο ουρανός, ο ήλιος κι η σελήνη σκοτεινιάζουν, τ’ αστέρια χάνουνε τη λάμψη τους. 11Ο Κύριος τους οδηγεί· τους δίνει εντολές με της φωνής του τη βροντή· και το τεράστιο στράτευμά τους το θέλημά του εκτελεί. Αλήθεια, μεγάλη είναι η ημέρα της κρίσης του Κυρίου, άπειρα φοβερή. Και ποιος μπορεί να την αντέξει;

Ο Ισραήλ ελπίζει στο έλεος του Θεού

12«Και τώρα ακόμα», λέει ο Κύριος, «μπορείτε να επιστρέψετε σ’ εμένα μ’ όλη σας την καρδιά. Νηστέψτε, κλάψτε και θρηνήστε. 13Ξεσκίστε την καρδιά σας κι όχι τα ρούχα σας!»

Ναι, στον Κύριο, το Θεό σας επιστρέψτε! Ξέρετε πως είναι γεμάτος καλοσύνη κι έλεος, υπομονετικός, αξιόπιστος και πρόθυμος να συγχωρήσει. 14Ποιος ξέρει; Ίσως σας λυπηθεί κι αλλάξει γνώμη και ξαναευλογήσει τα χωράφια και τ’ αμπέλια σας. Και τότε θα μπορέσετε να ξαναφέρετε στον Κύριο το Θεό σας σπονδές κι αναίμακτες θυσίες.

Προσευχή για το έλεος του Θεού

15Σαλπίστε στη Σιών! Ορίστε μέρες νηστείας και συγκαλέστε σύναξη ιερή! 16Μαζέψτε το λαό, ορίστε σύναξη ιερή και συναθροίστε γέροντες και νέους, μέχρι και νήπια. Ως και τα νιόπαντρα ζευγάρια ας βγουν απ’ τους κοιτώνες τους! 17Ανάμεσα στο άγιο του ναού και στο θυσιαστήριο ας κλάψουν οι ιερείς που υπηρετούν τον Κύριο, κι ας πουν: «Λυπήσου, Κύριε, το λαό σου, και στην ντροπή μην παραδώσεις εκείνους που σου ανήκουνε! Μην επιτρέψεις να τους κυριέψουν τα έθνη, και μην αφήσεις τους ξένους λαούς να μας περιγελούν και να μας λένε: “πού είναι ο Θεός σας;”»

Η απάντηση του Θεού

18Ο Κύριος δείχνει ένθερμη αγάπη για τη χώρα του και έλεος για το λαό του. 19Ο Κύριος απάντησε στο λαό του και είπε: «Κοιτάξτε, εγώ σας στέλνω το σιτάρι, το κρασί και το λάδι και θα χορτάσετε μ’ αυτά· δε θα αφήσω πια να σας περιγελούνε τ’ άλλα έθνη. 20Αυτόν που έρχεται απ’ το βορρά θα τον απομακρύνω από σας. Στη Νεκρά Θάλασσα θα ρίξω την εμπροσθοφυλακή του και στη Μεσόγειο την οπισθοφυλακή του. Όλο το στράτευμα στην άνυδρη έρημο θα το διασκορπίσω. Η δυσωδία από τα πτώματά τους θα υψωθεί εκεί και θα μολύνει τον αέρα. Αυτό θα γίνει επειδή υπερηφανεύτηκαν».

21Χωράφια μη φοβάστε! Χαρείτε κι ευφρανθείτε, γιατί ο Κύριος κάνει μεγάλα έργα! 22Και μη φοβάστε ζώα εσείς των αγρών, γιατί βλασταίνουν τα λιβάδια! Τα δέντρα κάνουνε καρπό, τ’ αμπέλια κι οι συκιές καρποφορούνε μ’ όλη τους τη δύναμη. 23Χαρείτε, κι ευφρανθείτε, κάτοικοι της Σιών, για τον Κύριο το Θεό σας, γιατί σας δίνει τη βροχή τη φθινοπωρινή, που τόσο είν’ απαραίτητη, δίνει την πρώιμη και την όψιμη βροχή όπως και πρώτα. 24Γεμίζουνε τ’ αλώνια στάρι· κρασί και λάδι τα πιθάρια ξεχειλίζουνε.

25Ο Κύριος λέει: «Θα σας αποζημιώσω γι’ αυτά που έφαγαν οι φτερωτές ακρίδες, οι κάμπιες, οι νύμφες κι οι νεαρές ακρίδες, το μεγάλο μου στράτευμα που έστειλα εναντίον σας. 26Τότε θα φάτε όσο θέλετε και θα χορτάσετε. Εμένα, θα δοξάσετε, τον Κύριο το Θεό σας, που έκανα θαύματα για σας. Ποτέ πια δεν πρόκειται να καταφρονεθεί ο λαός μου. 27Έτσι θα μάθετε, Ισραηλίτες, πως κατοικώ εγώ ανάμεσα στο λαό μου, και πως εγώ είμαι ο Κύριος ο Θεός σας κι άλλος κανένας δεν υπάρχει. Ποτέ πια ο λαός μου δεν πρόκειται να καταφρονεθεί».

Τα σημεία της τελικής κρίσης

1Λέει ακόμα ο Κύριος: «Μετά απ’ αυτά τα γεγονότα, το Πνεύμα μου πλουσιοπάροχα θα το χαρίσω σε κάθε άνθρωπο. Έτσι, οι γιοι κι οι θυγατέρες σας θα κηρύξουν το μήνυμά μου, οι γέροντές σας θεϊκά όνειρα θα δουν, κι οι νέοι σας οράματα. 2Εκείνο τον καιρό θα χαρίσω πλουσιοπάροχα το Πνεύμα μου ακόμη και στους δούλους και στις δούλες. 3Και θα παρουσιάσω θαυμαστά σημάδια στα ουράνια και στη γη –αίμα, φωτιά και σύννεφα καπνού. 4Ο ήλιος σε σκοτάδι θα μεταβληθεί και το φεγγάρι κόκκινο θα γίνει σαν το αίμα, πριν έρθει η μέρα της οργής του Κυρίου, η μεγάλη και φοβερή. 5Τότε καθένας που θα επικαλεστεί τ’ όνομα του Κυρίου θα σωθεί».

Στην Ιερουσαλήμ, στο όρος Σιών όσοι θα καταφύγουν θα σωθούν, όπως το ’χει υποσχεθεί ο Κύριος. Θα είν’ εκείνοι που θα τους έχει διαλέξει να επιζήσουν.

Η τιμωρία των εχθρών

1Ο Κύριος λέει: «Προσέξτε· τον καιρό ακριβώς εκείνο που θ’ αποκαταστήσω τον Ιούδα και την Ιερουσαλήμ, 2θα συγκεντρώσω όλα τα έθνη και θα τα φέρω στην κοιλάδα που ονομάζεται “Ιωσαφάτ” (Ο Κύριος κρίνει) κι εκεί θα τα καλέσω να κριθούνε για ό,τι έκαναν στον Ισραήλ, στο λαό που μου ανήκει. Τον διασκόρπισαν ανάμεσα στα ξένη έθνη και σε κομμάτια μοίρασαν τη χώρα μου, 3και το λαό μου μεταξύ τους διαμοιράστηκαν ρίχνοντας κλήρο. Πουλούσανε τ’ αγόρια για να ’χουν να πληρώνουνε τις πόρνες, και τα κορίτσια για να ’χουν ν’ αγοράζουνε κρασί.

4»Κι εσείς, τι θέλετε από μένα, Τύρος και Σιδώνα κι ολόκληρη η περιοχή της Φιλισταίας; Θέλετε για κάτι να μ’ εκδικηθείτε ή να κάνετε κάτι εναντίον μου; Αν έτσι είναι, στη στιγμή την πράξη σας θα την ανταποδώσω στο κεφάλι σας. 5Εσείς αρπάξατε το ασήμι μου και το χρυσάφι μου και φέρατε τους θησαυρούς μου τους πολύτιμους μες στους ναούς σας. 6Κι όσο για το λαό του Ιούδα και της Ιερουσαλήμ, στους Έλληνες τους ξεπουλήσατε, ώστε να τους απομακρύνετε απ’ τη χώρα τους. 7Εγώ όμως θα τους ξεσηκώσω από τον τόπο όπου τους πουλήσατε και το κακό που κάνατε θα σας το ανταποδώσω. 8Τους γιους σας και τις θυγατέρες σας στους απογόνους του Ιούδα θα πουλήσω, κι αυτοί θα τους ξαναπουλήσουν στους Σαβαίους, σε χώρα μακρινή. Εγώ ο Κύριος το βεβαιώνω.

9»Ετούτα διαλαλήστε στα ξένα έθνη: “κηρύξτε πόλεμο! Τους μαχητές κινητοποιήστε! Όλους τους στρατιώτες συγκεντρώστε τους κι ας προχωρήσουν. 10Απ’ τα ινία των αρότρων σας σφυρηλατήστε ξίφη, και λόγχες απ’ τα κλαδευτήρια σας. Ακόμα κι ο πιο αδύνατος ας πει πως είναι ήρωας. 11Όλα τα έθνη σηκωθείτε κι ελάτε από παντού!” (Κι όταν θα έχουν συγκεντρωθεί στην κοιλάδα, στείλε τότε, Κύριε, να τους χτυπήσουν οι πολεμιστές σου!). 12Ας σηκωθούν κι ας ανεβούν τα έθνη στην κοιλάδα που ονομάζεται “Ιωσαφάτ” (Ο Κύριος κρίνει), γιατί εκεί θα καθίσω να κρίνω όλα τα έθνη που έρχονται από παντού. 13Βάλτε δρεπάνι! Ο καρπός είν’ ώριμος να θεριστεί. Μπείτε στο πατητήρι κι αρχίστε να πατάτε! Είναι γεμάτο. Τα λαγήνια ξεχείλισαν, γιατί η κακία των εθνών έφτασε στο κορύφωμά της».

Η μελλοντική δόξα του Ιούδα και της Ιερουσαλήμ

14Μεγάλος θόρυβος από τα πλήθη στης δίκης την κοιλάδα. Πλησιάζει εκεί η μέρα που ο Κύριος θα εκδηλώσει το θυμό του. 15Ο ήλιος κι η σελήνη σκοτεινιάζουν, τ’ αστέρια χάνουνε τη λάμψη τους. 16Σαν βρυχηθμός του λιονταριού απ’ τ’ όρος της Σιών ακούγεται η φωνή του Κυρίου και σαν βροντή απ’ την Ιερουσαλήμ· δονείται ο ουρανός κι η γη. Ο Κύριος όμως θα ’ναι για το λαό του καταφύγιο, οχύρωμα για τους Ισραηλίτες. 17«Τότε», λέει ο Κύριος, «θα μάθετε ότι εγώ είμ’ ο Θεός σας, που κατοικώ στη Σιών, στο άγιο μου βουνό. Τότε η Ιερουσαλήμ και πάλι θα μου ανήκει· ξένοι δεν θα εισβάλουν πια σ’ αυτήν».

18Λέει ακόμα ο Κύριος: «Τη μέρα εκείνη μούστο θα στάζουν τα βουνά κι οι λόφοι θα σταλάζουν γάλα. Σ’ όλα τα ρυάκια του Ιούδα θα τρέχουνε νερά, και μια πηγή απ’ το ναό μου θ’ αναβλύζει και θα ποτίζει την ξερή κοιλάδα Σιττίμ. 19Αλλά η Αίγυπτος κι η Εδώμ θα γίνουν έρημος φρικτή, γιατί χτυπήσαν άδικα το λαό του Ιούδα, αίμα αθώων έχυσαν στη χώρα του. 20-21Εγώ ο Κύριος, που θα κατοικώ στη Σιών, θα εκδικηθώ το θάνατο εκείνων των αθώων, που δεν τον εκδικήθηκα. Μα του Ιούδα η γη παντοτινά θα κατοικείται κι η Ιερουσαλήμ από γενιά σ’ άλλη γενιά θα υπάρχει».

(Πηγή από την γνωστή Ιστοσελίδα https://eBible.gr/goc/jol.1).