Στη σημερινή παραβολή ακούμε την ιστορία του πλούσιου και του φτωχού Λαζάρου. Ο φτωχός Λάζαρος ταλαιπωρείται σε όλη τη ζωή του χωρίς όμως ούτε μια στιγμή να βαρυγκομήσει και όταν πεθαίνει πηγαίνει και αναπαύεται στους κόλπους του Αβραάμ ενώ ο πλούσιος ζώντας μια ζωή μέσα στη χλιδή αλλά και την αδιαφορία για τους άλλους καταλήγει στον Άδη.
Ο πλούτος και ο πόνος δεν είναι κατ' ανάγκην κάτι καλό ή κακό για την ψυχή του ανθρώπου. Όταν κάποιος ζει μια ζωή γεμάτη πόνους και δυστυχία αυτό δεν τον οδηγεί σώνει και καλά στον παράδεισο, ενώ αν κάποιος καταφέρει και αποκτήσει πλούτη στη ζωή του, αυτό δε σημαίνει πως θα πάει στην κόλαση.
Ο Λάζαρος μας θυμίζει λίγο τον Ιώβ όταν διαβάζουμε πως δεν είχε καν να φάει και πως ήταν γεμάτος πληγές τις οποίες του τις έγλυφαν τα αδέσποτα σκυλιά. Έτσι κάπως είχε καταντήσει και ο Ιώβ όταν ο διάβολος του προκάλεσε κάθε είδους συμφορά ώστε να αγανακτήσει με τον Θεό. Και όπως ο Ιώβ, έτσι και ο Λάζαρος της παραβολής δεν δυσανασχέτησε ποτέ με τον Θεό. Άντεξε τις συμφορές και τα κακά που τον βρήκαν με υπομονή και χωρίς να κατηγορήσει τον Θεό για τα κακά που τον βρήκαν.
Ο πλούτος από την άλλη δε σημαίνει αυτομάτως καταδίκη στην κόλαση. Άλλωστε και ο Αβραάμ, ήταν πλούσιος. Σημασία έχει η διαχείριση του πλούτου και ο τρόπος ζωής που ακολουθούμε. Ο πλούσιος κατέληξε στον Άδη επειδή η καλοπέραση έγινε ο μόνος σκοπός της ζωής του. Δεν ενδιαφέρθηκε να βοηθήσει τον Λάζαρο που έτρωγε από τα ψίχουλα που έπεφταν από το τραπέζι του. Αν είχε δώσει ένα -έστω μικρό- μέρος της περιουσίας του για να βοηθήσει του ς φτωχούς ανθρώπους που έβλεπε δεν θα κατέληγε στη κόλαση.
Το τι θα μας τύχει στη ζωή μας, δεν μπορούμε να το ξέρουμε. Από στιγμή σε στιγμή μπορεί κάτι να συμβεί και να αλλάξει κατά πολύ τη ζωή μας είτε προς το καλύτερο είτε προς το χειρότερο. Αυτό που έχει σημασία είναι να είμαστε προετοιμασμένοι, σωματικά, πνευματικά και ψυχικά ώστε το οποιοδήποτε καλό ή κακό μας συμβεί να το μετατρέψουμε σε αφορμή για να έρθουμε κοντύτερα στο Θεό. Έτσι , μέσα από τις δυσκολίες ή τους πειρασμούς θα κερδίσουμε τη σωτηρία της ψυχής μας, το οποίο είναι και ο στόχος του κάθε χριστιανού.
Οντως ειναι γεγονος οτι ο πονος αυτος κθ'εαυτος δε σε σωζει! Σωζεται ο ανθρωπος αναλογα με το πως θα αποφασισει να διαχειριστει το πονο του και τη θλιψη του! Η αληθεια ειναι και το εχουμε δει και στους εαυτους μας πολλες φορες και στους αλλους οτι ο πονος μπορει να σε αγριεψει και να σε κανει αδικο και με τους αλλους και με το Θεο και αδικο ακομη και με τον εαυτο μας! Ο πονος σε κανει να βγαζεις πολλες φορες στην επιφανεια το φθονο σου με τους ανθρωπους που ευημερουν και ο οποιοι φαινομενικα δε περνανε κανενα προβλημα στη ζωη τους! Ανθρωποι που επαθαν κακο απο αλλους ανθρωπους που πουλησαν τη ψυχη τους στους δαιμονες κυριολεκτικα για να τους βλαψουν επιασαν και υποφεραν με ασχημους τροπους και πονεσαν και ψυχικα και σωματικα! Καποιοι απο αυτους βαρυγκομησαν στο Θεο και το κατηγορησαν οτι ειναι αδικος επειδη επετρεψε ο Θεος να περασουν ολο αυτο το πονο! Οταν ομως παρατηρησαν οτι μεσα απο αυτο το πονο εβγαζαν στην επιφανει το φθονο τους για αλλους ανθρωπους που φαινομενικα ευημερουσαν στη ζωη τους αλλα και το μισος τους και την εκδικητικοτητα τους και για τους ανθρωπους που τους εβλαψαν αρχικως αλλα και τη μνησικακια τους για τους ανθρωπους που δε τους πιστεψαν οτι βιωνουν μαρτυριο τοτε συνηδητοποιησαν αυτοι οι ανθρωποι οτι ο Θεος παραχωρησε να περασουν η και να συνεχιζουν να περνανε ολη αυτη τη δοκιμασια για να μπορουν να βλεπουν και να εχουν συναισθηση της σκοτεινης πλευρας του εαυτου τους! Γιατι στη τελικη ειναι ο Θεος που μας δινει την αληθινη αυτογνωσια! Οταν θα δουμε τελικως τι ειμαστε πραγματικα τοτε πρεπει να αποφασισουμε με το αυτεξουσιο που μας χαρισε ο Θεος εαν επιθυμουμε να μετανοησουμε πραγματικα και να αλλαξουμε τον εαυτο μας η να συνεχιζουμε να γοητευομαστε απο τα παθη μας και τις αμαρτιες μας!
ΑπάντησηΔιαγραφήΗθελα να πω οτι εκανες πολυ ευστοχο παραλληλισμο της παραβολης του Λαζαρου και του Πλουσιου με την ιστορια του Δικαιου Ιωβ! Στη παραβολη του πλουσιου και του Λαζαρου εχουμε 2 διαφορετικα ατομα που βιωασαν 2 αντιθετες καταστασεις! ο Ιωβ απο την αλλη ηταν το ιδιο ατομο που βιωσε και τις 2 καταστασεις δηλαδη περασε και απο τη κατασταση του Πλουτου και απο τη κατασταση της φτωχειας! Ωστοσο και μεσα απο τις 2 καταστασεις αυτες μπορεσε να παραμεινει αμεμπτος αλλα και στη κατασταση της θλιψης του, της ασθενειας του και της φτωχειας του μπορεσε να ταξιδεψει μεσα στον εαυτο του και να αποκτησει ακομη καλυτερη γνωση του εαυτου του! Αυτο δειχνει ξεκαθαρα οτι ο ανθρωπος δε κρινεται με βαση το τι ΕΧΕΙ η ΔΕΝ ΕΧΕΙ αλλα με βαση εαν γνωριζει τι ακριβως ΕΙΝΑΙ και εαν ειναι προθυμος να αλλαζει και να μεταμορφωνει αδιακοπα το ΕΙΝΑΙ του! Για αυτο και ο Θεος επιτρεπει εφωσον εχουμε τη προθεση να αγωνιστουμε να περναμε απο πολλες καταστασεις στη ζωη μας για να μη βρισκομαστε μονιμως παγιωμενοι στην ιδια κατασταση! Η παγιωση σε μια μονιμη κατασταση αποτελει πολλες φορες και εμποδιο για την αδιακοπη μεταμορφωση μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ αλήθεια είναι ότι έψαχνα ευκαιρία να γράψω κάτι για τον Ιώβ.
Διαγραφή