Και πώς να πάρεις σοβαρά αυτόν τον λαό; Ειλικρινά, πώς; Ευτυχώς που οι απ' έξω δεν ξέρουν πόσο νούμερα είμαστε οι από μέσα. Το πατριωτικό μας αίσθημα εκφράστηκε με τους προϊστορικούς τύπους της ΧΑ και τις κηραλοιφές του Βελόπουλου. Η αριστερή επαναστατικότητα βρήκε αυτό που έψαχνε στους δημοσίους υπαλλήλους του ΣΥΡΙΖΑ και στις φανταχτερές πουκαμίσες του Βαρουφάκη. Η δε επιθυμία μας για επιστροφή στην κανονικότητα και την ανάπτυξη κάθισε αναπαυτικά στα χέρια νέων ανθρώπων της Νέας Δημοκρατίας με ονόματα όπως Μητσοτάκης, Μπακογιάννης, Καραμανλής, Βαρβιτσιώτης. Σε αυτούς που μας είχαν "αναπτύξει" και παλιότερα στηρίξαμε τις νέες ελπίδες μας. Οι θρησκευτικές μας ανησυχίες έχουν μεγαλύτερη ποικιλία. Από τις προφητείες γεροντάδων(πολλές φορές ανύπαρκτες και οι προφητείες και οι γεροντάδες) μέχρι Λιακόπουλο και ό,τι άλλη απίστευτη βλακεία μπορεί να ξεπροβάλλει από τον υπόνομο της απεριόριστης κουταμάρας. Η κουλτούρα μας περιορίζεται κυρίως σε κενά νοήματος και πλήρη πομπώδους άγνοιας βιβλία, κείμενα και εκπομπές. Οπότε γιατί να μας πάρει κάποιος σοβαρά και -κυρίως - γιατί παίρνουμε τόσο σοβαρά τους εαυτούς μας;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου