Κριτήρια

 

Ο Απόστολος Θωμάς, δεν πίστεψε τους άλλους μαθητές όταν του είπαν πως είδαν τον Αναστημένο Ιησού. Ήθελε ο ίδιος να δει και να αγγίξει τον Κύριο για να πειστεί. Και όταν εμφανίστηκε ξανά ο Κύριος και άγγιξε τις πληγές Του, τότε μόνο ο Θωμάς πείστηκε. Του είπε τότε ο Ιησούς: «Πείστηκες επειδή με είδες με τα μάτια σου· μακάριοι εκείνοι που πιστεύουν χωρίς να μ’ έχουν δει!» 

Στην παγίδα αυτή που έπεσε ο Θωμάς πέφτουμε συχνά κι εμείς. Πρώτον μας αρέσει να μιλάμε και όχι να ακούμε. Όπως ο Θωμάς που από την έντονη επιθυμία του να πει πως αν δεν δει δε θα πιστέψει, δεν έκατσε μια στιγμή να ακούσει τι του έλεγαν οι άλλοι μαθητές, έτσι κι εμείς από την ορμή να πούμε αυτά που θέλουμε, δεν ακούμε τι μας λένε οι άλλοι, τι μας λέει η Εκκλησία.

Ακόμα θέλουμε να δούμε με τα ίδια μας τα μάτια το θαύμα. Να αισθανθούμε ότι εμείς πιστεύουμε σε κάτι που μας κάνει δυνατότερους από τους άλλους, ανώτερους. Στο θαύμα της νίκης του Ιησού επί του θανάτου, με την έγερση του Λαζάρου πίστεψαν και οι όλοι. Σε τρεις μέρες όμως το είχαν ξεχάσει. Γιατί; Γιατί άκουσαν τις φωνές των Φαρισαίων και τάχθηκαν με φανατισμό μαζί τους χωρίς να σκεφτούν τι τους έλεγαν οι Φαρισαίοι και τι έλεγαν οι Γραφές

Έτσι κι ο Θωμάς. Δεν έδωσε σημασία στο τι του λένε. Τα απέρριψε χωρίς να τα φιλτράρει. Χωρίς να τα ελέγξει με τις Γραφές και τα λόγια που είχε πει ο ίδιος ο Ιησούς. Ενώ ήθελε να ερευνήσει, ερεύνησε με εντελώς λάθος κριτήρια.

Εμείς λοιπόν όταν ακούμε ή διαβάζουμε κάτι, δεν το υιοθετούμε, ούτε το υποστηρίζουμε με φανατισμό χωρίς να το διασταυρώσουμε, χωρίς να το ελέγξουμε χωρίς να συμβουλευτούμε την Εκκλησία. Το να είσαι Χριστιανός είναι δύσκολη υπόθεση. Είναι επιστήμη. Ο Χριστιανός δεν άγεται και φέρεται από διάφορες φωνές ακόμα κι αν αυτές είναι ενδεδυμένες ιερατικά άμφια. Ο Χριστιανός έχει τις Γραφές, την Παράδοση και την Εκκλησία. Εκεί στηρίζεται κι εκεί βρίσκει την αλήθεια. Όχι στο θυμικό του, όχι στην οργή και στους συναισθηματισμούς. Τότε και μόνο τότε καλείται μακάριος.