Χαρακτηριστικό ενός ώριμου, ολοκληρωμένου ανθρώπου είναι να αναλαμβάνει τις ευθύνες του. Είναι δείγμα ενηλικίωσης και αποχαιρετισμού στην εφηβεία. Αυτό στις υπόλοιπες χώρες του κόσμου γίνεται στα 17-18, ίσως και λίγο νωρίτερα, στην Ελλάδα στα 77-78 ίσως και ποτέ. Δεν θέλουμε να αναλάβουμε την ευθύνη που μας αναλογεί. Θέλουμε να λέμε και να κάνουμε ό,τι γαϊδουριά ή βλακεία μας κατεβαίνει και να συνεχίζονται τα πράγματα σαν να μη συμβαίνει τίποτα. Θέλουμε να προσβάλλουμε τον άλλον και αυτός να συνεχίζει να μας φέρεται σαν να μην τρέχει τίποτα. Το παράδοξο είναι ότι πολλές φορές έτσι λειτουργεί η κοινωνία. Άλλωστε η κοινωνία μας και οι νόμοι όπως εφαρμόζονται είναι κομμένα και ραμμένα προς διευκόλυνση των γαϊδάρων(όχι των συμπαθών τετράποδων φυσικά). Έτσι έχει το πράγμα και γι' αυτό όσοι φεύγουν στο εξωτερικό για λίγο έστω καιρό, μαγεύονται από τις εκεί κοινωνίες. Μπορεί να μην έχουν ήλιο, θάλασσα, φραπέ αλλά έχουν άλλα πιο ουσιώδη, όπως η σοβαρότητα και η διακριτικότητα για παράδειγμα. Αυτά για την ώρα, θα επανέλθω όταν μου ξανάρθει η όρεξη!
Κολλητός μου που έφυγε από την Ελλάδα βρίζοντας και ρίχνοντας μαύρη πέτρα, πήγε Ολλανδία, μαγεύτηκε ακριβώς όπως λες, έκανε οικογένεια, πήρε σπίτι και τώρα μου λέει "τι καλά που είστε στην Ελλάδα γιατί βλέπετε ήλιο". Άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου, δεν ευχαριστιόμαστε με τίποτα τελικά! (Deso)
ΑπάντησηΔιαγραφήΓιατί δε γυρίζει πίσω αφού είναι τόσο ωραία;
ΔιαγραφήΚοίτα, λογικό είναι να το πει αυτό ο φίλος σου Deso. Άλλοι δεν αντέχουν αυτή την ατμόσφαιρα από πολύ νωρίς και αρπάζουν την ευκαιρία για να γκρινιάξουν ακόμα περισσότερο με ότι δεν τους βολεύει, αν ο φίλος σου έκανε οικογένεια και έφτιαξε τη ζωή του μια χαρά. Λίγη μουρμούρα για τον καιρό δεν είναι και κακό,
ΑπάντησηΔιαγραφήάλλωστε ψέματα είναι;
Πάντως το φως το Ελληνικό, ο ήλιος δηλαδή δε συγκρίνεται με αυτό που υπάρχει εκεί πάνω. Αν δεν το ζήσεις ακόμα κι αν δε δώσεις σημασία στην αρχή είναι σίγουρο ότι κάποια στιγμή θα το διαπιστώσεις και θα το εκτιμήσεις διαφορετικά από ότι πριν.
Και εν τέλει το φως δε μας επηρεάζει ποικιλοτρόπως στη ζωή μας;
Το θέμα είναι όπου κι αν είσαι να ξέρεις τι θέλεις να μην ξεχνάς ποιος είσαι και από που έρχεσαι, είναι σημαντικό.
Π
Τι να πω, εμένα μου αρέσουν οι συννεφιές. Και η αφρικανική σκόνη. Το λατρεύω αυτό το πράγμα.
ΔιαγραφήΈχω βρεθεί στη Σαχάρα με 52 βαθμούς, εκεί να δεις ήλιο, χαχα.
ΔιαγραφήΠ
Καλά ούτε εγώ θα έφευγα με ευκολία από τον τόπο μου. Ειδικά τώρα που έχω οικογένεια ούτε καν θα το σκεφτόμουν. Και ναι το κλίμα μας είναι από τα ιδανικότερα (αν εξαιρέσουμε κάτι συνεχόμενα 40αρια το καλοκαίρι).
ΔιαγραφήΑλλά πάντα κάτι κερδίζεις και κάτι χάνεις.
ΥΓ. Οι Βορειοευρωπαίοι δεν θα μπορέσουν ποτέ να αποκτήσουν τον δικό μας ήλιο, τον δικό μας ουρανό και την δική μας θάλασσα, είναι κάτι φύσει αδύνατο. Εμείς πάλι θα μπορούσαμε να πάρουμε αρκετά στοιχεία από τον τρόπο οργάνωσης τους, από την κρατική τους δομή κλπ αλλά δεν θέλουμε και ούτε θα θελήσουμε ποτέ. (Deso)
Κι εμείς δεν θα αποκτήσουμε ποτέ τα χιόνια τους. Εκτός κι αν η κλιματική αλλαγή κρύβει εκπλήξεις...
ΔιαγραφήΔεν τον κρύβει η σκόνη; Σε μας γιατί τον κρύβει; Η έρημος, είναι το αγαπημένο μου τοπίο. Ειδικά κάτι έρημοι τις Αμερικής
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι η έρημος και μένα με συναρπάζει, πόσες ιστορίες πόσα θαυμαστά έχουν γίνει εκεί και γίνονται. Και το τοπίο έχει πολλά χρώματα, έχει άμμο αλλά όχι μόνο. Επίσης οι νομάδες που ζουν εκεί πραγματικά είναι όμορφοι άνθρωποι, μιλάω για τη σαχάρα. Η αμερική είναι άλλη φάση, αλλά και κει νομίζω η ίδια συχνότητα είναι, η έρημος είναι έρημος παντού και κουβαλάει ότι κουβαλάει.
ΑπάντησηΔιαγραφήΠ
Είναι η φαινομενική νέκρα που όμως κρύβει μπόλικη ζωή που διαμορφώνει αυτό το μυστήριο της ερήμου...
Διαγραφή