- Ήταν μια δύσκολη χρονιά(και για πιο προσωπικούς λόγους) αλλά πέρασε κι αυτή. Να περάσει η επόμενη!
- Δε θα έπρεπε να γιορτάζουμε τη χρονιά που έρχεται αλλά το ότι καταφέραμε να δούμε τη προηγούμενη χρονιά να φεύγει.
- Μια ευχή έχω. Να τελειώσει η πανδημία και να μη ξανακούσω για εμβολιασμένους-μπολιασμένους και αντιεμβολιαστές-ψεκασμένους. Δε παλεύεται το πράγμα
https://ardin-rixi.gr/archives/240874
του Βασίλη Στοϊλόπουλου
Ανήμερα Χριστουγέννων, το 1979, άφησε την τελευταία του πνοή ο «θρυλικός ηγέτης» της γερμανικής φοιτητικής εξέγερσης του ΄68, Ρούντι Ντούτσκε. Ο πρόωρος θάνατός του ήταν το οδυνηρό επακόλουθο της απόπειρας δολοφονίας εναντίον του έντεκα χρόνια πριν.
Παρά τις δεκαετίες που πέρασαν από τότε, για εκείνους που ακόμα περιφέρονται στους νεφελώδεις τόπους της «σεχταριστικής Αριστεράς» – και όχι μόνο – ο Ρούντι εξακολουθεί ν’ απολαμβάνει τους πιο αντιφατικούς χαρακτηρισμούς- προβολές που μπορούν να αποδοθούν σ’ έναν «μύθο», ο οποίος ταρακούνησε με ειρηνικό τρόπο και σε βάθος την μεταπολεμική γερμανική καθεστηκυία τάξη: «εθνομπολσεβίκος», «μαοϊκός», «εθνοεπαναστάτης», «αντικομουνιστής», «λενινιστής», «τροτσκιστής», «αριστερός εθνικιστής», «μικρός σταλινιστής», «αυτόνομος», «αυταρχική μεταμόρφωση εθνικιστή», «ζωηρός και χαρούμενος μαρξιστής», «αντεπαναστάτης», αλλά και «χριστιανός», ακόμα και ….. «θερμοκέφαλος προτεστάντης»!
https://www.pemptousia.gr/2021/12/to-teletourgiko-ke-o-simvolismos-ton/
Ιωάννης Ρουκούδης, Μουσικός
Το τελετουργικό των καλάντων παρέμεινε ως ένα βαθμό το ίδιο από την εποχή δημιουργίας τους μέχρι και σήμερα. Παιδιά σε σημαντικές γιορτές της αρχαίας Ελλάδας περιφέρονταν σε σπίτια τραγουδώντας ευχές για τους κατοίκους των σπιτιών που άνοιγαν την πόρτα του σπιτιού τους, άκουγαν τις ευχές, και έδιναν στο τέλος κάποια αμοιβή, κάποιο αντίδωρο στα παιδιά. Και σήμερα, οι καλαντιστές είναι παιδιά: Το τελετουργικό των καλάντων ξεκινάει με την ερώτηση να τα πούμε; και εφόσον δεχτεί αυτός που ανοίγει την πόρτα, τα παιδιά τραγουδούν τα κάλαντα.
Το τραγούδι ξεκινάει συνήθως με χαιρετισμό, αναγγέλλει στη συνέχεια το γεγονός της επόμενης μέρας (γέννηση του Χριστού, νέος χρόνος, εορτασμός του Άγιου Βασίλη, βάφτιση του Χριστού κτλ.) και τελειώνει όπως και τότε (αρχαιότητα) με ευχές για τους ανθρώπους που το ακούν. Η τελική ευχή μετά το τραγούδι που λένε τα παιδιά είναι ‘και του χρόνου’, στην οποία ανταπαντούν οι άνθρωποι του σπιτιού και μετά δίνουν φιλοδώρημα (χρήματα σήμερα) στα παιδιά. Εκτός από τις φράσεις έναρξης και λήξης των καλάντων, και μία σειρά από άλλα χαρακτηριστικά σηματοδοτούν ότι πρόκειται για τελετουργία: Το ίδιο το τελετουργικό των καλάντων μαθαίνεται και οργανώνεται άτυπα μέσω της προφορικής παράδοσης. Μόνο ακούγοντας και βλέποντας τα κάλαντα μπορεί κανείς να μάθει να τα λέει.
Η καινούρια χρονιά πλησίαζε. Είχε βρει ένα καταφύγιο για να περάσει το βράδυ. Να ξεκουραστεί και να περιποιηθεί λίγο τις πληγές που του είχε κάνει εκείνος ο μανιακός. Έμοιαζε πολύ με άνθρωπο μα ήταν και τόσο διαφορετικός. Τα μάτια του, το βλέμμα του ήταν τόσο κτηνώδη, τόσο απάνθρωπα. Σαν να μην είχε μείνει ίχνος λογικής μέσα του. Έπρεπε να πάρει τον άλλο δρόμο. Τον έρημο. Από τα ουρλιαχτά έπρεπε να είχε καταλάβει ότι ό,τι κι αν συναντούσε θα ήταν επικίνδυνο. Είχε όμως τόσο καιρό, τόσους μήνες να δει άνθρωπο, που τον έκανε να ενεργήσει τόσο απρόσεκτα η λαχτάρα για μια κουβέντα.
Όταν όμως τον είδε εκείνο το πλάσμα, όρμηξε κατά πάνω του και τον γρατσούνισε. Προσπάθησε να του δαγκώσει το λαιμό! Ευτυχώς μπόρεσε και του έδωσε μια γερή κλωτσιά στο πρόσωπο και κατάφερε να ξεφύγει. Τι ήταν κι αυτό Θεέ μου, σκέφτηκε. Γιατί μας εγκατέλειψες έτσι; Τι σόι νέος κατακλυσμός είναι αυτός που έπεσε πάνω στα κεφάλια μας; Και αυτός ο άνθρωπος; Τι τον έκανε έτσι; Η τρέλα της μοναξιάς και του πόνου ή κάτι άλλο; Η ραδιενέργεια; Κάποια παράξενη ασθένεια; Ποιος να ξέρει. Εδώ ακόμα δεν ήξερε γιατί διαλύθηκαν τα πάντα. Θυμάται τις εκρήξεις αλλά από τι προήλθαν δεν ήξερε. Ήταν η αιτία ή το αποτέλεσμα;
Τον Απρίλιο του 1934, ζωηρότατο ενδιαφέρον είχε προκαλέσει στην κοινή γνώμη η παραδοξότατη περίπτωση μιας γυναίκας που νοσηλευόταν στο νοσοκομείο του Πιράνο της Ιταλίας.
Η Άννα Μονάρο, όπως ήταν το όνομά της, εξέπεμπε από το στήθος της φωτεινές ακτίνες!
Η 42χρονη Άννα ήταν ολιγόλογη, πάντοτε βυθισμένη στην προσευχή, είχε χαρακτήρα ρεμβώδη και υπέφερε από άσθμα. Είχε νοσηλευτεί από τον Οκτώβριο μέχρι τον Δεκέμβριο του 1933 και επέστρεψε στις 15 Φεβρουαρίου του 1934.
Κατά της διάρκεια της ημέρας, η Άννα ένιωθε καλά και παρέμενε στο σπίτι της μέχρι το απόγευμα, ασχολούμενη με οικιακές εργασίες. Αλλά, το βράδυ, λόγω του άσθματος, διανυκτέρευε σε κάποιο δωμάτιο του νοσοκομείου.
http://www.isagiastriados.com/index.php/articles/diafora-2/6155-posa-itan-ta-nipia-pou-sfagiastikan
Αθανασίου Μουστάκη
Μελετώντας την πατερική παράδοση θα εντοπίσουμε αρκετές αναφορές στο γεγονός, χωρίς καμία αναφορά στον αριθμό των αθώων θυμάτων.
Ο αριθμός 14.000 φαίνεται ότι εισχώρησε σε κάποια κατοπινή στιγμή, χωρίς όμως να ενσωματωθεί ποτέ πλήρως ούτε στα συναξάρια. Για παράδειγμα το Μέγα Ωρολόγιο σε έκδοση της Αποστολικής Διακονίας τοποθετεί τον αριθμό αυτόν ανάμεσα σε παρενθέσεις.
Διονύσης Σκλήρης
Ο μακαριστός επίσκοπος Ερζεγοβίνης Αθανάσιος Γιέφτιτς συνήθιζε να επαναλαμβάνει ότι η κριτική του γέροντά του Ιουστίνου Πόποβιτς στους σοσιαλιστές ήταν μάλλον ότι δεν ήταν αρκετά επαναστάτες, αφού δεν εξεγείρονταν ενάντια στην ιδέα ότι θα πεθάνουν. O άγιος Ιουστίνος θεωρούσε ότι ένας υλισμός που αρκείται στην κάλυψη των αναγκών του λαού δεν είναι πραγματική φιλοσοφία, αλλά μάλλον μια «πατατολογία», ενώ η αυθεντική κατά Χριστόν φιλοσοφία αναμετράται κατ’ εξοχήν με το οντολογικό πρόβλημα του θανάτου. Με την ίδια λογική, ο άγιος Ιουστίνος θεωρούσε ότι η κατά κόσμον πρόοδος δεν ήταν παρά μια πρόοδος στον νερόμυλο του θανάτου. Ο Χριστιανισμός διαθέτει ένα προοδευτικό αφήγημα, αλλά αυτό αφορά στην κατ’ εξοχήν πρόοδο, η οποία μπορεί να δρασκελήσει τον θάνατο και να συνεχιστεί στην αεικίνητο στάση, κατά τον άγιο Μάξιμο Ομολογητή, ή την επέκταση, κατά τον άγιο Γρηγόριο Νύσσης, της εσχατολογικής προόδου στη Βασιλεία του Θεού.
Μπορούμε να πούμε ότι όλη η ζωή του Αθανασίου Γιέφτιτς ήταν μια ενσάρκωση αυτής της επανάστασης: Η αντίστασή του στο κράτος, είτε επρόκειτο για τον αντιχριστιανικό σοσιαλισμό του Γιόσιπ Μπροζ Τίτο, είτε για την τυχοδιωκτική και προδοτική πολιτική του Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς, είτε για τον καινούργιο ολοκληρωτισμό της Νέας Τάξης Πραγμάτων, εξέβαλε σε μία πάλη ενάντια στο «κράτος του θανάτου» (Προς Εβραίους 2,14). Ο Αθανάσιος Γιέφτιτς ήταν ένας άνθρωπος που βρισκόταν πάντα στην πρώτη γραμμή: στη μαρτυρία εντός του τιτοϊκού καθεστώτος, στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη, στο Κοσσυφοπέδιο, ακόμη και στην Ιερουσαλήμ κατά την περίοδο της δεύτερης ιντιφάντα, ακολουθώντας μία ενόρμηση ανάστασης, αν μας επιτρέπεται να παραλλάξουμε τον όρο «ενόρμηση θανάτου» του Sigmund Freud. Ακολουθώντας το πρότυπο του αγίου Ιουστίνου, ο οποίος δεν έφυγε στο εξωτερικό κατά την επιβολή του κομμουνισμού στη Γιουγκοσλαβία, αλλά παρέμεινε στη Σερβία «μᾶλλον ἑλόμενος συγκακουχεῖσθαι τῷ λαῷ τοῦ Θεοῦ» (Πρὸς Ἑβραίους 11,25), ο Αθανάσιος Γιέφτιτς επέλεγε πάντα τις δύσκολες επισκοπές ενοπτρισμού του θανάτου, καθώς μόνο η κατάματη αντιμετώπιση του θανάτου ελκύει τη χάρη μιας πρόληψης της Αναστάσεως. Στις επισκοπές αυτές στάθηκε κοντά στον λαό, στις κηδείες, τα μνημόσυνα, την κήρυξη του ευαγγελίου της αναστάσεως, ενσαρκώνοντας τη μορφή του συμπάσχοντος βιβλικού προφήτη. Ενώ, ταυτοχρόνως, μπορούμε να πούμε για τον μακαριστό Αθανάσιο ότι η ευχέρεια με την οποία μεταπηδούσε από το έργο του συστηματικού θεολόγου και του πατρολόγου σε αυτό του ιστορικού, του πολιτικού ακτιβιστή, ακόμη και του κυριολεκτικού ή μεταφορικού αθλητή ομοιάζει με μία σύγχρονη υπαρξιστική εκδοχή του καυσοκαλυβίτη: δηλαδή του ανθρώπου που από εμπιστοσύνη στον Θεό δύναται να καίει πάντα το καλύβι που φτιάχνει, ώστε να ξαναρχίζει κάθε φορά από το μηδέν, χωρίς να δένεται με καμία από τις ανθρώπινες κατασκευές.
Η ψεύτικη συμπεριφορά των γονέων, όσο και καλή να φαίνεται, δεν πληροφορεί εσωτερικά τα παιδιά, γι’ αυτό και δεν υποτάσσονται, ούτε και στον αυστηρό τρόπο υποτάσσονται. Εάν φαίνονται που ζαρώνουν, αυτό το κάνουν, γιατί δεν μπορούν προς το παρόν να κάνουν και αλλιώς. Όταν όμως μεγαλώσουν λίγο και δεν έχουν πολύ την ανάγκη των γονέων, τότε κλωτσάνε άσχημα και βγάζουν και όλο το αποθηκευμένο μέσα τους άχτι στους γονείς τους.
Όσιος Παΐσιος ο Αγιορείτης
http://adrahti.blogspot.com/2021/12/blog-post_28.html
«Πρέπει νὰ δράσουμε ὄχι μόνο πολιτικὰ ἀλλὰ καὶ θρησκευτικὰ μέσα στὴν πολιτική μας. Αὐτὸ σημαίνει νὰ ἔχουμε σὰν θρησκεία μας τὴν ἐλευθερία, ποὺ ἡ μόνη αὐθεντικὴ ἔκφρασή της εἶναι ἡ δικαιοσύνη καί ἡ ἀγάπη. Ναί, γιὰ μᾶς –ποὺ θεωρούμαστε ἐχθροὶ τῆς χριστιανικῆς θρησκείας- καὶ μόνο σὲ μᾶς μένει αὐτὸ τὸ ἔργο ποὺ τὸ θεωροῦμε ὕψιστο χρέος: νὰ ἀσκοῦμε οὐσιαστικὰ τὴν ἀγάπη ἀκόμα καὶ στὶς πιὸ λυσσαλέες μάχες μας, αὐτὴν τὴν ἀγάπη ποὺ εἶναι ἡ ὕψιστη ἐντολὴ τοῦ Χριστοῦ καὶ ἡ ἀληθινὴ ἀρχὴ τοῦ ἀληθινοῦ χριστιανισμοῦ».
Μ. Μπακούνιν, Ἡ ἀντίδραση στήν Γερμανία, σσ. 18-19.
https://www.ertnews.gr/eidiseis/epistimi/evzoia/ygeia/giati-melagcholoyme-ta-christoygenna/
Ο ψυχίατρος-ψυχαναλυτής Σάββας Σαββόπουλος μοιράζεται με τους αναγνώστες του ertnews.gr, τις σκέψεις του για τη μελαγχολία των Χριστουγέννων.
Πολύχρωμα φώτα σαν αστέρια τρεμοπαίζουν. Xριστουγεννιάτικα τραγούδια προαναγγέλουν την έλευση του Μεσσία. Tα σπίτια ετοιμάζονται να τον υποδεχτούν. Σ’ αυτό το χαρούμενο πλαίσιο μια παράξενη λύπη, άγχος, εκνευρισμός, διαταραχές ύπνου, ανεξήγητη ανησυχία, στριμώχνεται στις καρδιές πολλών ανθρώπων.Αυτή η κατάσταση που έχει ονομαστεί «κατάθλιψη ή μελαγχολία των Χριστουγέννων», μπορεί να την βιώσουμε την ημέρα των γενεθλίων ή της ονομαστικής τους εορτής, το Πάσχα ή την αποκριάτικη περίοδο.
Καθώς η εξερεύνηση του διαστήματος γίνεται ολοένα και πιο έντονη τόσο από κρατικές όσο και από ιδιωτικές υπηρεσίες, ιερείς και θεολόγοι βοηθούν τη NASA να κατανοήσει πως η πιθανή ανακάλυψη εξωγήινης ζωής θα άλλαζε τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε το Σύμπαν.
Ο αιδεσιμότατος Δρ. Άντριου Ντέιβισον, ιερέας και θεολόγος στο Πανεπιστήμιο του Κέιμπριτζ με πτυχίο στη Βιοχημική από την Οξφόρδη ήταν ένας από τους 24 θεολόγους που έλαβαν μέρος σ’ ένα πρόγραμμα της NASA στο Κολέγιο του Πρίνστον. Στη διάρκεια του προγράμματος εξετάστηκε το πως θα αντιδρούσαν οι θρησκείες στην είδηση πως υπάρχει ζωή και πέρα από τη Γη.
Ρίχνοντας μια ματιά στις ειδήσεις, από τις εξωτερικές μέχρι τις αθλητικές και τις life style, μου έρχεται μια έντονη οσμή παρακμής. Ακόμα και στις ειδήσεις των θεωρούμενων ως ανερχόμενων νέων πόλων του κόσμου υπάρχει έντονη η παρακμιακή αίσθηση.
http://www.isagiastriados.com/index.php/articles/diafora-2/6152-o-xamenos-agonas-os-niki
Μαρίας Χατζηαποστόλου
Αγαπώ τους ηττημένους. Γιατί οι ηττημένοι είναι οι αληθινοί νικητές. Κι όχι, τούτο δεν είναι αντίφαση. Γιατί μόνο οι ηττημένοι, μονάχα εκείνοι, γνωρίζουν καλά πως η ουσία όλη βρίσκεται στον αγώνα κι όχι στο αποτέλεσμα. Και, στ’ αλήθεια, μόνο εκείνοι που τολμούν να σταυρωθούν, μονάχα εκείνοι που αφήνονται εκούσια ν’ ανέβουν στο Σταυρό, θα γνωρίσουν και Ανάσταση. Γιατί ο άνθρωπος που αγωνίζεται –ακόμη κι αν χάσει –είναι ήδη νικητής.
Η ενθρόνιση του Μακαριωτάτου Πατριάρχη Γεωργίας κ.κ. Ηλία πραγματοποιήθηκε στις 25 Δεκεμβρίου του 1977 στον Καθεδρικό Ιερό Ναό Σβετιτσχοβέλι, στην πόλη Μτσχέτα της Γεωργίας, 20 χλμ. βορειοδυτικά της Τιφλίδας. Στην ιστορία της Γεωργιανής Ορθόδοξης Εκκλησίας τον 19ο και τον 20ο αιώνα υπήρξαν δύο περιπτώσεις κατά τις οποίες ο Καθεδρικός Ναός Σβετιτσχοβέλι δεν μπορούσε να δεχθεί το ποίμνιο. Η πρώτη ήταν στις 12 Μαρτίου 1917, ημέρα αποκατάστασης της αυτοκεφαλίας της Γεωργιανής Ορθόδοξης Αποστολικής Εκκλησίας. Η δεύτερη ήταν στις 25 Δεκεμβρίου 1977, όταν ο 44χρονος τότε Μητροπολίτης Σουχουμίου και Απχαζίας Ηλίας ανήλθε στον Πατριαρχικό θρόνο.
Επιμέλεια: Ευγενία Δίτσα
Εκείνη την ιστορική ημέρα, στον καθεδρικό ναό του Σβετιτσχοβελι, ο νεαρός Πατριάρχης της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Γεωργίας είπε τα εξής: «Η πρόνοια του Θεού είναι άπειρη, ούτε το έλεος Του έχει όριο. Πραγματικά, αυτή η πρόνοια και το έλεος με έθεσε μπροστά σας ως Ποιμενάρχη της Γεωργιανής Αποστολικής Εκκλησίας. Γνωρίζω το πιο δύσκολο και, συγχρόνως, έντιμο καθήκον, το οποίο ο Ύψιστος Θεός μου επέβαλλε σήμερα, κάτω από τις καμάρες αυτού του Ιερού Ναού του Θεού. Γονατίζω μπροστά στη δύναμή του Κυρίου και λατρεύω το αιώνιο όνομά Του. Υποκλίνομαι μπροστά στην Εκκλησία της Γεωργίας και στη μεγάλη ενορία της – τον γεωργιανό λαό, τον οποίο πρέπει να υπηρετήσω με δύναμη, μυαλό και πάθος».
Πόσες ώρες να είχαν περάσει από τότε που βγήκε από το εγκαταλειμμένο εκκλησάκι; Να είχε ξημερώσει άραγε; Ποιος το ήξερε; Άλλωστε ο ήλιος είχε να φανεί από την τρίτη ημέρα μετά τις εκρήξεις, όταν η στάχτη κάλυψε τον ουρανό. Το κρύο ήταν βαρύ. Έπεφταν νιφάδες που έμοιαζαν με του χιονιού. Αλλά αυτές δεν ήταν φτιαγμένες από κρυστάλλους νερού. Μάλλον κάτι άλλο είχε παγώσει ψηλά στον ουρανό και έπεφτε τώρα απαλά. Ο πάγος είχε αρχίσει να καλύπτει όλο και μεγαλύτερο μέρος της πόλης. Κάθε ώρα κέρδιζε και κάμποσα μέτρα. Όπως φαινόταν, αν ο ήλιος δεν ξεπρόβαλλε πίσω από αυτή τη πυκνή και παράξενη συννεφιά σύντομα, θα πάγωναν τα πάντα.
Έφτασε σε ένα σπίτι μπροστά. Φαινόταν σε σχετικά καλή κατάσταση. Η εξώπορτα ήταν ανοιχτή, τα παράθυρα βέβαια σπασμένα αλλά οι τοίχοι έδειχναν να είναι γεροί. Μπήκε μέσα. Το ταβάνι ήταν σε καλή κατάσταση. Δεν έδειχνε σημάδια επικείμενης κατάρρευσης. Κοιτώντας τις φωτογραφίες και τα πράγματα του σπιτιού, συμπέρανε πως εδώ έμενε ολόκληρη οικογένεια. Είχαν φύγει μάλλον βιαστικά, ένας Θεός ξέρει για που. Μήπως υπήρξε κάποια προειδοποίηση ή κάποια οδός διαφυγής όταν έγιναν όλα αυτά; Ήρθε ξαφνικά η καταστροφή, σαν τον κλέφτη μέσα στη νύχτα. Θυμήθηκε την Παραβολή, τα λόγια που διάβαζε τόσο συχνά.
Άγιος Νικόδημος ο Αγιορείτης
Αυτός ο μακάριος Πρωτομάρτυρας και Αρχιδιάκονος Στέφανος, όταν έγινε μια φορά συζήτησις μεταξύ Ιουδαίων και Σαδδουκαίων και Φαρισαίων και Ελληνιστών σχετικά με τον Κύριό μας Ιησού Χριστό, και άλλοι μεν έλεγαν, ότι είναι Προφήτης, άλλοι ότι είναι πλάνος και άλλοι, ότι είναι Υιός Θεού, όταν, λέω, έγινε αυτή η συζήτησις, τότε ο πανύμνητος Στέφανος στάθηκε επάνω σε έναν τόπο υψηλό και κήρυξε σε όλους τον Κύριό μας Ιησού Χριστό, λέγοντας· «Άνδρες αδελφοί, γιατί αυξήθηκαν τόσο οι κακίες σας και είναι ταραγμένη όλη η Ιερουσαλήμ;
Ο Νοτιοαφρικανός αγγλικανός αρχιεπίσκοπος Ντέσμοντ Τούτου, νομπελίστας Ειρήνης και ήρωας του αγώνα κατά του απαρτχάιντ, πέθανε σήμερα σε ηλικία 90 ετών, όπως ανακοίνωσε ο πρόεδρος της χώρας Σίριλ Ραμαφόσα.
Ο πρόεδρος εξέφρασε «εξ ονόματος όλων των Νοτιοαφρικανών, τη βαθιά του θλίψη για τον θάνατο, σήμερα Κυριακή», της κορυφαίας αυτής προσωπικότητας της ιστορίας της Νότιας Αφρικής, με ανακοίνωσή του.
«Ο θάνατος του αρχιεπισκόπου επί τιμή Ντέσμοντ Τούτου είναι ένα νέο κεφάλαιο πένθους στον αποχαιρετισμό του έθνους μας σε μια γενιά εξαιρετικών Νοτιοαφρικανών, που μας κληροδότησαν μια απελευθερωμένη Νότια Αφρική», δήλωσε ο πρόεδρος.
«Ένας άνδρας εξαιρετικής ευφυΐας, ακεραιότητας και ακατάβλητος απέναντι στις δυνάμεις του απαρτχάιντ, ήταν επίσης τρυφερός και ευάλωτος στη συμπόνια του για αυτούς που υπέστησαν καταπίεση, αδικία και βία υπό το απαρτχάιντ και για τους καταπιεσμένους ολόκληρου του κόσμου», πρόσθεσε ο Ραμαφόσα.
Δύο τρόποι προσέγγισης της ζωής εμφανίζονται στη σημερινή ευαγγελική περικοπή. Δύο εντελώς διαφορετικοί τρόποι ζωής.
Ο πρώτος είναι ο τρόπος του Ηρώδη. Προσκολλημένος στις εξουσίες, στα πλούτη και στην ισχύ. Περνά όλη του τη ζωή για να κατέχει θέσεις από τις οποίες θα μπορεί να διατάζει και να εξουσιάζει. Και στο απόγειο της δύναμής του ακούει μια είδηση που τον τρομοκρατεί. Ακούει για τη γέννηση ενός παιδιού. Ένα μικρό μωρό τον κάνει να παραλύσει από τρόμο. Θεωρεί ότι απειλείται η θέση του και κατά συνέπεια νιώθει να γκρεμίζεται ο κόσμος του. Και παίρνει την ολέθρια απόφαση της σφαγής των νηπίων.
https://www.pemptousia.gr/2014/12/i-sinaxi-tis-iperagias-theotokou/
Στην 26η Δεκεμβρίου η Εκκλησία μας εορτάζει τη Σύναξη της Υπεραγίας Θεοτόκου. Είναι σύνηθες, με τη γέννηση ενός παιδιού, κατά τις πρώτες μέρες η μητέρα να δέχεται συγχαρητήρια και ευχές από συγγενείς και φίλους. Όλοι οι δικοί της σπεύδουν να εκφράσουν την αγάπη και τη χαρά τους στη μητέρα και να ατενίσουν το νεογέννητο, καλωσορίζοντάς το στη ζωή. Αυτό το νόημα έχει εν πολλοίς και η εορτή της Σύναξης της Θεοτόκου.
π. Κωνσταντίνου Καλλιανού
«Τῇ 25η τοῦ αὐτοῦ Μηνός [Δεκεμβρίου]», Χριστούγεννα, δηλαδή..
Κηροσταγμένο Μηναῖο τοῦ Δεκεμβρίου μηνός. Ἐκδόσεως Βενετίας 18...Μὲ φύλλα σταχτόχρωμα, χοντρά, ποτισμένα μελάνια, μαῦρα καὶ κόκκινα, μὲ πρωτογράμματα περίεργα καὶ γραμματοσειρὰ φροντισμένη.
Τὸ ἀνοίγεις ἀπὸ περιέργεια, μέρες ποὺ εἶναι τῶν Εἰσοδίων τοῦ Ἁγίου Δωδεκαήμέρου καὶ ἀναρριγᾶς, καθὼς ἀνταμώνεις τὶς σελίδες ὅπου γράφονται: Τῇ ΚΕ' τοῦ αὐτοῦ μηνός, Ἡ κατὰ σάρκα Γέννησις τοῦ Κυρίου καὶ Θεοῦ καὶ Σωτῆρος ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ». Φυλλομετρᾶς μὲ προσοχὴ καὶ συγκίνηση τὶς σελίδες κι ἀφουγράζεσαι τὸ δίπλωμα τῶν σελίδων, ποὺ γίνεται ἥσυχα καὶ μὲ τὸν ἀπαιτούμενο σεβασμό. Γιατὶ τὸ θέαμα ποὺ ἀναδύεται, καθὼς γυρίζουν τὰ φύλλα, εἶναι πράγματι συγκλονιστικό. Εἶναι θέαμα ποὺ δὲν ξεπερνιέται εὔκολα. Ὅπως δὲν μπορεῖς π. χ. νὰ μὴ σταθεῖς μπροστὰ σὲ ἕνα τοπίο ἐξαίσιο, σὲ ἕνα ἔργο τέχνης εὐφρόσυνο καὶ νὰ μὴν τὸ θαυμασεις. Κι αὐτό, ἐπειδὴ οἱ σελίδες αὐτὲς ποὺ ἔχουν πιὰ ἀλλοιωθεῖ καὶ στιγματιστεῖ ἀπὸ τὸ χρόνο, τὴ χρήση καὶ τὴν προσφορά τους, διακρίνονται καὶ νοῦνται πιὰ ὡς ἱερὴ παρακαταθήκη . Κι εἶναι ὄντως ἱερὴ κι ἁγιασμένη παρακαταθήκη αὐτὲς οἱ σελίδες, ἀφοῦ ἔχουν κρατήσει μέσα τους ζωντανὸ τὸ Χρόνο, ποὺ τὸν (ξανα)ζεῖς, ἀλλὰ καὶ τὸν ψαύεις στὰ σκουριασμένα κηροστάγματα καὶ στὰ μισομαυρισμένα, ἀπὸ τὴ χρήση, ἀκρα τῶν φύλλων τοῦ παλαίτυπου αὐτοῦ.
Είχαν έρθει από μακριά. Από μια πατρίδα που αναγκάστηκαν να αφήσουν. Δε θυμούνται πότε ξεκίνησε το ταξίδι τους. Αυτός ήταν κουρασμένο πια. Ίσως και λόγω ηλικίας. Αυτή ετοιμόγεννη. Έψαχναν καταφύγιο. Στη πρώτη πόρτα που χτύπησαν, ο ιδιοκτήτης κοίταζε τη γυναίκα με βλέμμα λαίμαργο. Αρπακτικό. Έφυγαν γρήγορα. Στο δεύτερο σπίτι που ζήτησαν καταφύγιο τους αντιμετώπισαν με αηδία. Τους φάνηκαν πολύ βρώμικοι. Και μια ετοιμόγεννη γυναίκα μόνο μπελάδες και τρεχάματα θα έφερνε. Στο τρίτο τους έβρισαν. Δεν ήταν δικοί τους. Καταπατούσαν την ιδιοκτησία τους. Κάποιος είπε πως πάει να πάρει την καραμπίνα του.
Ἅγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς
Ἐπίσκοπος Ἀχρίδος
https://agiazoni.gr/slug-1218/
Στὴν ἐρώτηση «Γιατί ὁ Υἱὸς τοῦ Θεοῦ νὰ ἐμφανιστεῖ στὴ γῆ μὲ ἀνθρώπινο σῶμα καὶ ὄχι μὲ ἄλλη μορφή;» ὁ σοφὸς ἅγιος Ἀθανάσιος ἔδωσε τὴν ἀκόλουθη ἀπάντηση:
«Ἂν ρωτοῦν γιατί δὲν ἐμφανίστηκε μὲ κάποια ἄλλη, καλύτερη, μορφὴ δημιουργίας, λ,χ. ὡς ἥλιος ἢ φεγγάρι ἢ ἄστρο ἢ φωτιὰ ἢ ἄνεμος – ἀλλὰ ἁπλῶς ὡς ἄνθρωπος, ἂς μάθουν ὅτι ὁ Κύριος δὲν ἦλθε γιὰ νὰ προβάλει τὸν ἑαυτό Του, ἀλλὰ γιὰ νὰ θεραπεύσει καὶ νὰ διδάξει τοὺς πάσχοντες. Ἂν ἐρχόταν στὸν κόσμο ἀποκαλύπτοντας τὸν ἑαυτό Του γιὰ νὰ καταπλήξει ὅσους τὸν ἔβλεπαν, τοῦτο θὰ σήμαινε ὅτι ἦρθε στὸν κόσμο γιὰ νὰ προβληθεῖ. Ἦταν ὅμως ἀπαραίτητο γιὰ τὸν Θεραπευτὴ καὶ Διδάσκαλο ὄχι μόνον νὰ ἔλθει στὸν κόσμο, ἀλλὰ καὶ νὰ τὸν ὑπηρετήσει πρὸς ὄφελος ὅλων τῶν πασχόντων καὶ ν’ ἀποκαλύψει τὸν ἑαυτὸ Του κατὰ τρόπο, ποὺ ἡ ἀποκάλυψη αὐτὴ νὰ ἦταν ὑποφερτὴ ἀπὸ τοὺς πάσχοντες.
https://ecozen.gr/2021/12/christougenniatika-ethima-tou-dodekaimerou-stin-kypro/
Σύνταξη: ecozen.gr
Σε πείσμα των καιρών και της τεχνολογικής προόδου, κάποιοι στα χωριά της Κύπρου προσπαθούν να διατηρήσουν ζωντανά τα ήθη και έθιμα και γενικότερα την παράδοση του Δωδεκαημέρου, που ορίζεται χρονικά από την παραμονή των Χριστουγέννων και λήγει ανήμερα των Φώτων.
Οι γυναίκες στα χωριά και σε ορισμένες πόλεις αρχίζουν τις προετοιμασίες με το καθάρισμα του σπιτιού. Καιρό πριν στολίζουν το χριστουγεννιάτικο δέντρο και όλο το σπίτι για να μπουν πιο εύκολα στο πνεύμα των εορτών. Τα παιδιά λένε τα κάλαντα από σπίτι σε σπίτι. Σήμερα, η πλειονότητά τους καταφεύγει στα ζαχαροπλαστεία για να προμηθευτεί γλυκά, όπως κουραμπιέδες, μελομακάρονα, το «Christmas cake» και τα σταυροκούλουρα. Η παράδοση λέει ότι κάθε νοικοκυρά πρέπει να φτιάξεις μόνη τα γλυκά για να μυρίσει το σπίτι Χριστούγεννα.
Την παραμονή της γιορτής οι νοικοκυρές ετοιμάζουν τη γέμιση της γαλοπούλας. Την επόμενη μέρα μετά τη Θεία Λειτουργία των Χριστουγέννων, σε οικογενειακή ατμόσφαιρα, γύρω από το τραπέζι απολαμβάνουν όλοι μαζί το ζεστό τραχανά ή τη σούπα αυγολέμονο με κοτόπουλο. Και μέχρι το μεσημέρι η σούβλα χοιρινό και αρνί θα ’ναι έτοιμη, μαζί με πολλά άλλα παραδοσιακά φαγητά.
Ήταν παραμονή Χριστουγέννων. Η πρώτη μετά τη καταστροφή. Κανείς δεν έμαθε ποτέ τι ήταν εκείνες οι λάμψεις. Τις ακολούθησαν μια σειρά εκρήξεις. Και εκείνα τα τρομακτικά μανιτάρια. Το τελευταίο μεγάλο κοινό θέαμα που είδε η ανθρωπότητα. Από τότε δεν υπήρξε καμία επικοινωνία ανάμεσα σε χωριά, πόλεις ή χώρες. Τα πάντα νέκρωσαν. Από την άλλη ούτε πολλοί άνθρωποι υπήρχαν. Έπρεπε κανείς να περπατήσει μεγάλες αποστάσεις για να δει κάποιον άλλο. Αν αυτός είχε τα λογικά του. Αν μπορούσε να μιλήσει φυσιολογικά ή αν είχε την παραμικρή διάθεση για να τα κάνει όλα αυτά.
Περπάτησε για κάμποση ώρα ανάμεσα στα ερείπια. Πέρασε γειτονιές ολόκληρες, εντελώς κατεστραμμένες. Οι δρόμοι ήταν όλοι ξεχαρβαλωμένοι, τα κτίρια γκρεμισμένα, όλα κάτω από ένα σκονισμένο πέπλο ερήμωσης.
Κωνσταντίνος Κουτούμπας, Θεολόγος
Η Ακολουθία των Μεγάλων Ωρών τελείται το πρωί της 24ης Δεκεμβρίου μετά τον Όρθρο. Στη σύγχρονη πράξη όλες Ακολουθίες της Παραμονής των Χριστουγέννων (Όρθρος – Ώρες – Εσπερινός) αποτελούν ένα σώμα στο τέλος του οποίου τελείται και Θεία Λειτουργία του Μεγάλου Βασιλείου. Για αυτό και οι Εκκλησίες την Παραμονή ξεκινούν αρκετά πρωί προκειμένου να καλυφθεί το χρονικό διάστημα που απαιτείται.
Εξαίρεση αποτελεί η Ακολουθία όταν τα Χριστούγεννα πέσουν Κυριακή η Δευτέρα, οπότε και μετατίθεται η Ακολουθία των Ωρών την Παρασκευή, χωρίς όμως Θεία Λειτουργία, καθώς γίνεται συσχετισμός με την Μεγάλη Παρασκευή κατά την οποία δεν τελείται Θεία Λειτουργία. Εύλογα θα πει κανείς πώς γίνεται να τελεστεί Θεία Λειτουργία την Παραμονή των Χριστουγέννωνενώ είναι ημέρα νηστείας. Απαντώντας θα λέγαμε ότι είναι μεν ημέρα πλήρης νηστείας η Παραμονή των Χριστουγέννων, ωστόσο η Θεία Λειτουργία συνδέεται εμφανώς με τον Εσπερινό των Χριστουγέννων (στην αρχαία εκκλησιαστική πράξη τελούνταν αργά το απόγευμα της 24ηςΔεκεμβρίου). Για τον ίδιο λόγο η Ακολουθία των Ωρών που φέρει τα ίσα της μεγάλης Παρασκευής μεταφέρεται την προ των Χριστουγέννων Παρασκευή, καθώς Σάββατο και Κυριακή καταλύονται (τουλάχιστον από οίνο και έλαιο).
Στους ύμνους των Μεγάλων Ωρών των Χριστουγέννων έχουμε ομοιότητα ως προς το μέλος, τη χρήση των ήχων, τη δομή της μελωδίας, στο μέτρο, αλλά και τη χρήση των ήχων της Οκταηχίας αλλά και τον τρόπο με τον οποίο χρησιμοποιεί τους ήχους ο υμνογράφος. Όπως έλεγε ο μακαριστός καθηγητής Ιωάννης Φουντούλης πρόκειται για μια μετάφραση και προσαρμογή, μελική και μετρική θα προσθέταμε ως προς τα Ιδιόμελα της Μεγάλης Παρασκευής.
Εύη Τσιριγωτάκη
Τα χρόνια που ακολούθησαν την πρόσκρουση του αστεροειδούς που εξαφάνισε τους δεινόσαυρους ήταν σκοτεινά. Στην κυριολεξία. Η αιθάλη από τις μανιασμένες πυρκαγιές γέμισε τον ουρανό και μπλόκαρε τον ήλιο, συμβάλλοντας άμεσα στο κύμα μαζικής εξαφάνισης που ακολούθησε, αποκαλύπτει νέα έρευνα.
Μετά το χτύπημα του αστεροειδούς, πριν από περίπου 66 εκατομμύρια χρόνια, ο κατακλυσμός που ακολούθησε, εξαφάνισε αμέσως πολλές μορφές ζωής. Η σύγκρουση όμως προκάλεσε και περιβαλλοντικές αλλαγές που οδήγησαν σε μαζικές εξαφανίσεις. Μπορεί μια από τις αιτίες της μαζικής εξαφάνισης των ειδών, να ήταν τα πυκνά σύννεφα τέφρας και σωματιδίων που εκτοξεύτηκαν στην ατμόσφαιρα και εξαπλώθηκαν πάνω από τον πλανήτη, τα οποία πιθανώς βύθισαν τμήματα της Γης στο σκοτάδι για έως και δύο χρόνια.
Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, η φωτοσύνθεση σταμάτησε, εκτιμούν οι ερευνητές, γεγονός που οδήγησε σε κατάρρευση του οικοσυστήματος. Σύμφωνα με έρευνα που παρουσιάστηκε στην ετήσια συνάντηση της Αμερικανικής Γεωφυσικής Ένωσης (AGU), η εξαφάνιση των ειδών μπορεί να συνεχίστηκε για δεκαετίες μετά την επιστροφή του ηλιακού φωτός.
https://strangepress.gr/2021/12/21/i-paraxeni-eidisi-apo-to-nepal-to-1964/
Στις 30 Δεκεμβρίου του 1957, μια είδηση που κατέφτανε από το Κατμαντού, την πρωτεύουσα του Νεπάλ, ανέφερε τα εξής εκπληκτικά:
Μια ομάδα αρχηγών χωριών είχε καταφτάσει στην πρωτεύουσα της χώρας, προκειμένου να ζητήσει τη βοήθεια της κυβέρνησης στην καταπολέμηση των “απαίσιων χιονάνθρωπων”, οι οποίοι, όπως ανέφεραν, κατέστρεφαν τις φυτείες τους και λεηλατούσαν τις αποθήκες αλεύρων.
Ένας από τους αρχηγούς δήλωσε ότι οι Γέτι (το τοπικό όνομα των θρυλικών όντων) λεηλατούσαν τις αποθήκες σιταριού και αλεύρων υπό την προστασία του σκότους και των χιονοπτώσεων.
https://www.fosonline.gr/plus/epikairotita/article/167128/vrethike-emvryo-deinosayroy-66-ekat-eton
Το σπάνιο εύρημα από τη Νότια Κίνα ανακαλύφθηκε μέσα σε απολιθωμένο αυγό. Οι ερευνητές υπολόγισαν ότι το μήκους 27 εκατοστών έμβρυο είναι κουλουριασμένο μέσα σε ένα αυγό μήκους 17 εκατοστών: ενήλικο πιθανώς έφθανε τα δύο μέτρα.
Βρετανοί και Κινέζοι επιστήμονες ανακάλυψαν στη νότια Κίνα ένα άψογα διατηρημένο έμβρυο δεινοσαύρου μέσα σε ένα απολιθωμένο αυγό. Το έμβρυο, που ήταν έτοιμο να βγει από το αυγό του και έχει ηλικία περίπου 66 εκατομμυρίων ετών, βαφτίστηκε «Μωρό Γινγκλιάνγκ» και ανήκει σε ένα είδος φτερωτού θηρόποδου δεινόσαυρου χωρίς δόντια, του οβιραπτορόσαυρου.
https://www.pemptousia.gr/2021/12/agios-themistoklis-o-aploikos-voskos-provaton-o-neomartis/
Αριστείδης Θεοδωρόπουλος, Εκπαιδευτικός
Μέσα στο πολυάριθμο νέφος των ενδόξων και καλλινίκων μαρτύρων, οι οποίοι θυσιάστηκαν εκούσια για την αγάπη του Ιησού Χριστού και που όλοι μαζί συνεφραίνονται μέσα στην άρρητη ομορφιά του Παραδείσου στον Ουρανό, εξέχουσα θέση κατέχει και ένας ένδοξος μάρτυς του 3ου μ.Χ. αιώνα από τα Μύρα της Λυκίας της Μικράς Ασίας.
Ο λόγος για τον τιμώμενο από την Ορθόδοξη Εκκλησία μας στις 21 Δεκεμβρίου άγιο ένδοξο μάρτυρα Θεμιστοκλή, ο οποίος υμνείται ως περίδοξος και αήττητος αθλητής της πίστεως στον Κύριο ημών Ιησού Χριστό.Το βιοποριστικό του επάγγελμα ήταν βοσκός προβάτων, αλλά δεχόμενος τα νάματα της αμωμήτου ημών χριστιανικής πίστεως από τους ευσεβείς γονείς του, βίωσε τις αιώνιες αλήθειες του Ευαγγελίου του Χριστού και αναδείχθηκε αργότερα ένθερμος ομολογητής της πίστεως στον ένα και αληθινό Θεό.
Στη λίμνη Βικτώρια της αφρικανικής ηπείρου βρίσκεται το νησάκι Μιγκίνγκο, το οποίο φιλοξενεί περίπου πεντακόσιους κατοίκους.
Παρότι το μέγεθος του δεν ξεπερνά τα δύο χιλιάδες τετραγωνικά μέτρα, μέγεθος που ισοδυναμεί με μια αποθήκη σε ένα λιμάνι, φιλοξενεί περίπου πεντακόσιους κατοίκους. Στην Ελλάδα υπάρχουν αμέτρητες τέτοιες ακατοίκητες βραχονησίδες.
Την τελευταία δεκαετία έχει αποτελέσει πεδίο διαμάχης μεταξύ Ουγκάντας και Κένυας, καθώς και οι δύο χώρες διεκδικούν την κυριότητά του. Στην πυκνοκατοικημένη βραχονησίδα οι κάτοικοι ζουν στριμωγμένοι ο ένας δίπλα στον άλλο, σε καλύβες από αλουμίνιο. Ένα μικροσκοπικό λιμάνι, μερικά μπαρ, ένας οίκος ανοχής και ένα υπαίθριο καζίνο συμπληρώνουν την εικόνα του ιδιαίτερου αυτού κρατιδίου, που φωνάζει φτώχεια από μακριά.
http://www.isagiastriados.com/index.php/articles/paterika-keimena-2/6130-ego-eimai-to-pan-gia-sas
Αγίου Ιωάννη της Κροστάνδης
Λέγε με όλη την καρδιά σου μέσα σου: «Ο Κύριος είναι για μένα το παν· εγώ δεν είμαι τίποτε· είμαι αδύνατος και ασθενής». «Ότι χωρίς εμού ου δύνασθε ποιείν ουδέν» (Ιω. 15:5) λέει ο Ίδιος ο Κύριος. Και θα μπορούσε να προσθέσει: «Εγώ είμαι το παν για σας». Να είσαι πεπεισμένος για αυτό κάθε στιγμή της ζωής σου, και κατάφευγε πάντοτε στον Κύριο, με την πεποίθηση ότι θα λάβεις από Αυτόν καθετί το απαραίτητο για τη σωτηρία σου, ακόμη και για την παρούσα ζωή.
Στη σκοτεινή νύχτα, πάνω από τη Βηθλεέμ,
ένα λαμπερό αστέρι έλαμψε, σκεπάζοντας τους Αγίους Τόπους.
Η Πάναγνη Παρθένος, η Αγία Νύμφη,
σε μια φτωχή σπηλιά γέννησε έναν Γιο.
[Ρεφραίν] Κοιμήσου Ιησού, κοιμήσου μωρό μου,
Κοιμήσου αστεράκι μου,
Για τη μοίρα σου, γλυκέ μου,
Θα σου τραγουδήσω.
Τον φίλησε απαλά και τον έσφιξε,
Τον έβαλε στο κρεβάτι και άρχισε να τραγουδάει ήσυχα,
Θα μεγαλώσεις, γιε μου, θα γίνεις μεγάλος,
Και θα βγεις στον κόσμο μωρό μου.
Κοιμήσου Ιησού, κοιμήσου γλυκό μωρό μου,
Κοιμήσου αστεράκι μου,
Για τη μοίρα σου, γλυκέ μου,
Θα σου τραγουδήσω.
Την αγάπη του Κυρίου και την αλήθεια του Θεού,
Θα φέρεις πίστη στον κόσμο, στους ανθρώπους σου,
Η αλήθεια θα ζήσει, τα δεσμά της αμαρτίας θα διαλυθούν,
[Μα παιδί μου], στον Γολγοθά, παιδί μου θα πεθάνεις.
Κοιμήσου Ιησού, κοιμήσου γλυκό μωρό μου,
Κοιμήσου αστεράκι μου,
Για τη μοίρα σου, γλυκέ μου,
Θα σου τραγουδήσω.
Κοιμήσου, Ιησού, κοιμήσου γλυκό μωρό μου,
Κοιμήσου τριανταφυλλάκι μου,
Ελπίζοντας σε Σένα
Όλος ο κόσμος παρακολουθεί!
Πάντα μου άρεσε ο χειμώνας. Μου αρέσουν τα χειμερινά ρούχα, που είναι βαριά και ζεστά. Μου αρέσει το κρύο και το σκοτάδι που αναγκάζει τους ανθρώπους να κλείνονται στα σπίτια τους. Η ησυχία που απλώνεται από νωρίς. Και τη μοναδική ζωντάνια να τη προσθέτουν τα λαμπιόνια που αναβοσβήνουν στα μπαλκόνια. Πολύ όμορφη εποχή ο χειμώνας. Αν εξαιρέσει κανείς, βέβαια, το κρύο , το σκοτάδι, τα χειμερινά ρούχα που είναι ασήκωτα και ενοχλητικά, την ησυχία που απλώνεται από νωρίς και είναι εκνευριστική και, ειδικά αυτή την εποχή, τα ενοχλητικά λαμπάκια στα μπαλκόνια.
https://www.fosonline.gr/stiles/san-simera/article/166823/ta-akatallila-paramythia-ton-adelfon-gkrim
Οι αδελφοί Γκριμ γεννήθηκαν σε ένα μικρό χωριό της Γερμανίας, ο Γιάκομπ στις 4 Ιανουαρίου του 1785 και ο Βίλχεμ στις 24 Φεβρουαρίου του 1786. Και οι δύο σπούδασαν νομικά, όπως και ο πατέρας τους, ενώ από μικρή ηλικία έδειξαν τεράστιο ενδιαφέρον για τις γερμανικές λαϊκές αφηγήσεις και παραδόσεις.
Συνέλεγαν παραδοσιακές ιστορίες, προσπαθώντας να αποτυπώσουν στο χαρτί όσο πιο πιστά μπορούσαν την τεχνική και τις λέξεις που χρησιμοποιούσαν οι αφηγητές. Από αυτές εμπνεύστηκαν για να γράψουν περισσότερα από 200 παραμύθια, τα οποία σήμερα είναι γνωστά ως «Παραμύθια Γκριμ». Ο πρώτος τόμος με 86 παραμύθια κυκλοφόρησε στις 20 Δεκεμβρίου 1812 εν μέσω αντιδράσεων, επειδή ορισμένα από αυτά θεωρήθηκαν ακατάλληλα για παιδιά. Τα παραμύθια των αδελφών Γκριμ έχουν μεταφραστεί σε 160 γλώσσες και αγαπήθηκαν από τα παιδιά όλου του κόσμου. Ανάμεσά τους Η Κοκκινοσκουφίτσα, Η Σταχτοπούτα, Η Χιονάτη και οι επτά νάνοι, Η ωραία κοιμωμένη, Χάνσελ και Γκρέτελ, Ραπουνζέλ.
https://www.pemptousia.gr/2021/12/agios-ignatios-o-theoforos/
Θεόδωρος Ρόκας, Θεολόγος – MΑ Ερμηνευτικής Θεολογίας
Αποστολικός Πατήρ και δεύτερος, μετά τον Εύοδο, επίσκοπος Αντιοχείας ο άγιος Ιγνάτιος ο θεοφόρος, ο οποίος μαζί με τον άγιο Πολύκαρπο Σμύρνης μαθήτευσε κοντά στον Ευαγγελιστή Ιωάννη τον Θεολόγο. Το όνομά του, το οποίο στα λατινικά εκφέρεται ως ignis, σημαίνει φωτιά και φανερώνει τον πόθο που τον έφλεγε για το Χριστό, σε τέτοιο βαθμό που έλαβε την προσωνυμία θεοφόρος. Το προσωνύμιο «θεοφόρος» η παράδοση το ερμήνευσε με δυο εκδοχές: α) οτι μετά το μαρτύριό του βρέθηκε στην καρδιά του χαραγμένο με χρυσά γράμματα το όνομα του Χριστού και β) τι αυτός ήταν το παιδί που έφερε ο Χριστός στην αγκαλιά του, σύμφωνα με τη διήγηση του κατά Ματθαίον ευαγγελίου (Ματθ. 18,1).
Πολλές δεκαετίες της ζωής και της δράσης του αγίου Ιγνατίου θα παρέμεναν στην αφάνεια αν είχε πεθάνει στον επισκοπικό θρόνο και θα ήταν γνωστός μόνο στους επισκοπικούς καταλόγους του Ευσεβίου.
Κατά το διωγμό του Δομητιανού (81-96) ο άγιος Ιγνάτιος ενθάρρυνε πολλούς ομολογητές να καταφρονούν τα βασανιστήρια και τις δοκιμασίες που διαρκούν μόνο για μια στιγμή και να κερδίσουν ζωή αιωνία. Αφού σταμάτησε ο διωγμός ο άγιος Ιγνάτιος έθεσε τα θεμέλια της οργάνωσης της Εκκλησίας και κατέδειξε πως η Χάρη που δόθηκε στους Αποστόλους κατά την ημέρα της Πεντηκοστής παραμένει και παρατείνεται στο επισκοπικό λειτούργημα παρότι οι Απόστολοι είχαν πλέον εκδημήσει.
https://strangepress.gr/2021/12/19/pyramides-ta-petrina-biblia-tis-sofias/
Η πυραμίδα του Χέοπα αποτελείται από 2.300.000 ογκόλιθους, που ζυγίζουν 6.000.000 τόνους. Κατά τον Ηρόδοτο, 400.000 εργάτες μόχθησαν, για να μεταφέρουν τους λίθους από το Ασουάν, 800 χιλιόμετρα μακριά και αυτός ο εργάτης που τοποθέτησε την τελευταία πέτρα στην κορυφή, ήταν εγγονός του πρώτου που δούλεψε στη βάση.
Η θεωρία ότι τρεις γενεές ανθρώπων εργάστηκαν κοπιωδώς και θυσιάστηκαν για να ικανοποιήσουν τη μεγαλομανία ενός Βασιλέως, απορρίπτεται σήμερα από πολλούς επιστήμονες, που προσδίδουν στη Μεγάλη Πυραμίδα της Αιγύπτου προορισμό πολύ ευρύτερο από ένα επιβλητικό μνημείο για την ανάπαυση μιας σαρκοφάγου.
Και η άποψη ότι, με την Πυραμίδα του Χέοπα, οι αρχαίοι κάτοικοι του Νείλου επιχείρησαν, μεταξύ άλλων, και τον τετραγωνισμό του κύκλου, κερδίζει συνεχώς έδαφος.
Άπειροι είναι οι αρχιτέκτονες και οι αιγυπτιολόγοι που έστησαν μια σκηνή στη σκιά των πυραμίδων κι έφυγαν ύστερα από μέρες θαμπωμένοι από τη μεγαλοπρέπεια και το κάλλος τους, αλλά αδαείς όσο κι ένας ακατατόπιστος τουρίστας.
https://www.ertnews.gr/eidiseis/epistimi/anakalyfthike-sarantapodaroysa-me-1-300-podia/
Επιστήμονες ανακάλυψαν ένα νέο είδος ‘σαρανταποδαρούσας’ που έχει τα περισσότερα πόδια από οποιοδήποτε άλλο πλάσμα στον πλανήτη. Το νέο είδος ονομάζεται Eumilipes Persephone, έχει 1.300 πόδια και βρέθηκε εξήντα μέτρα κάτω από την επιφάνεια της Γης.
«Η λέξη ‘σαρανταποδαρούσα’ ήταν πάντα λίγο λανθασμένη», δήλωσε ο Πολ Μάρεκ, εντομολόγος στο πανεπιστήμιο Virginia Tech και επικεφαλής συγγραφέας της σχετικής μελέτης. Όλα τα άλλα τα χιολιόποδα διαθέτουν πολύ λιγότερα πόδια από ό,τι υποδηλώνει το όνομά τους, με πολλά είδη να έχουν λιγότερα από 100 πόδια. Μέχρι τώρα, το ρεκόρ κατείχε το είδος Illacme plenipes το οποίο επίσης κατοικεί κάτω από την επιφάνεια της Γης και μπορεί να έχει έως και 750 πόδια.
https://ardin-rixi.gr/archives/240397
Απόσπασμα από το άρθρο της Αγνής ΒΑσιλικοπούλου, «Ο Μέγας Αλέξανδρος των Βυζαντινών», που εκδόθηκε στην Επιστημονική Επετηρίδα της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών, Περίοδος Β’,Τόμος 32, 1998-2000. [Άρδην τ. 113]
Μνημονευτέον ὑμῖν ἐστίν ὅτι Ῥωμαῖοι ἐσμέν, ὅτι ἡ Φιλίππου καὶ ἡ Ἀλεξάνδρου ὑμῖν ὑπάρχει πατρίς καί ὡς τούτοιν τοῖν γένοιν τοῖς διαδόχοις ὥσπερ τίς κλῆρος ἔλαχεν κατιών ἐπί μακροῦ διαρκής.
Μανουήλ B′ Παλαιολόγος
Παρότι το Βυζάντιο αυτοαποκαλείται μέχρι τέλους η Ρωμαίων ἀρχή, ή το Ρωμαίων κράτος, τα Ρωμαίων πράγματα κ.τ.ο., διεκδικώντας επίμονα τη συνέχεια της Romanitas από Δυτικούς και Ανατολικούς, ήρωας-πρότυπο του Βυζαντινού κόσμου δεν είναι ένας Ρωμαίος αυτοκράτορας, αλλ’ ο βασιλεύς των Μακεδόνων Αλέξανδρος, που δημιούργησε τις προϋποθέσεις για την πολιτιστική σύνθεση Ελληνισμού και Ανατολής. Κανένα άλλο ιστορικό πρόσωπο δεν προβάλλεται με τόσο θαυμασμό και συμπάθεια στα γραπτά μνημεία των βυζαντινών χρόνων, λόγια και δημώδη.
Σχεδόν όλα τα βυζαντινά λογοτεχνικά είδη έχουν τις ρίζες τους στους πρώτους μεταχριστιανικούς αιώνες, στην εποχή της όψιμης αρχαιότητας, όταν στο πλαίσιο της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, ελληνιστικά και ανατολικά στοιχεία αλληλοεπηρεάζονται, μετασχηματίζοντας παλιές λογοτεχνικές μορφές ή δημιουργώντας νέες, πού εκφράζουν το νέο, οικουμενικό, πνεύμα.
https://www.pemptousia.gr/2018/12/vonifatios-ke-agla%e1%bf%93a-dio-erotevmeno/
Η Αγλαΐα ήταν μία εύπορη αριστοκράτισσα που ζούσε στα χρόνια του Διοκλητιανού στην περιοχή της Ρώμης και είχε δούλο της τον Βονιφάτιο. Ο Βονιφάτιος ήταν οικονόμος της, πολύ όμορφος στην εμφάνιση, ελεήμων και φιλεύσπλαχνος, αλλά επιρρεπής στη μέθη και στις ασωτείες. Σύντομα ερωτεύτηκαν μεταξύ τους και ζούσαν τον παράνομο έρωτά τους, καθώς η κοινωνική τους απόσταση δεν επέτρεπε την τέλεση γάμου.
Επειδή όμως και οι δυο τους ήταν πιστοί χριστιανοί, ακολούθησαν οι τύψεις για τη σχέση τους. Αναζητώντας μια λύση, πληροφορήθηκαν ότι στην Ανατολή γίνονται διωγμοί κατά των χριστιανών. Αποφάσισαν τότε, να μεταβεί ο Βονιφάτιος εκεί και να βρει λείψανα μαρτύρων, για να τα φέρει στο σπίτι τους, ώστε η ευλογία των ιερών λειψάνων να τους απαλλάξει από την ενοχή που αισθάνονταν.
Η σημερινή ευαγγελική περικοπή, χωρίζεται σε δύο μέρη. Στο πρώτο μέρος έχουμε την αναλυτική καταγραφή του γενεαλογικού δέντρου του Ιησού από τον Αβραάμ μέχρι τον Ιωσήφ τον μνηστήρα της Παναγίας. Εκεί αναφέρονται άντρες και γυναίκες, άλλοι δίκαιοι, άλλοι ανήθικοι, άλλοι σπουδαίοι και άλλοι ύποπτοι όσον αφορά τη ζωή τους. Στο δεύτερο μέρος έχουμε τη διήγηση της θαυματουργικής συλλήψεως και γεννήσεως του Χριστού. Ουσιαστικά το δεύτερο μέρος καταλύει το πρώτο.
Όλη η γενεαλογία φαίνεται ασήμαντη μπροστά στο θαύμα της Γέννησης του Υιού του Θεού. Η μόνη χρησιμότητα της γενεαλογίας μέχρι τον Ιωσήφ είναι να αποδειχτεί ότι ο Ιησούς πράγματι υπήρξε σαν ιστορικό πρόσωπο.
http://www.isagiastriados.com/index.php/articles/paterika-keimena-2/6121-i-ontos-monaksia
Έλεγαν για τον Αββά Σισώη, ότι, εκεί οπού καθόταν, φώναξε δυνατά:
Ω ταλαιπωρία!
Του λέγει ο μαθητής του:
Τι έχεις, πάτερ;
Και του απαντά ο γέρων:
Έναν άνθρωπο ζητώ να μιλήσω και δεν βρίσκω.
Με την ευκαιρία της εορτής της Αγίας Θεοφανούς της Βασιλίσσης, η Α.Θ. Παναγιότης ο Οικουμενικός Πατριάρχης κ.κ. Βαρθολομαίος συμπροσευχήθηκε, την Πέμπτη, 16 Δεκεμβρίου 2021, στον Π. Πατριαρχικό Ναό, κατά την Αρχιερατική θεία λειτουργία που τελέστηκε ιερουργούντος του Σεβ. Μητροπολίτου Σαράντα Εκκλησιών κ. Ανδρέα.
Εκκλησιάστηκαν ο Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Καλλιουπόλεως και Μαδύτου κ. Στέφανος, ο Θεοφιλέστατος Επίσκοπος Αλικαρνασσού κ. Αδριανός, πολυμελής όμιλος Καθηγητών και μαθητών από το 2ο Γενικό Λύκειο Κερατσινίου Πειραιά, και πιστοί από την Πόλη.
https://www.pemptousia.gr/2021/12/o-agios-sevastianos-arogos-ston-agona-kata-ton-sarkikon-pathon/
O Άγιος Σεβαστιανός προστάτης των ασθενών που έχουν πολιομυελίτιδα, του αθλήματος της τοξοβολίας και διώκτης των επιδημιών.
Πληροφορίες για τον Άγιο Σεβαστιανό λαμβάνουμε από το «Εκκλησιαστικό Ημερολόγιο» του έτους 354 και στο οποίο αναφέρονται το όνομα, το μαρτύριο και ο τόπος ταφής του. Στα τέλη του 4ου αι. ο Άγιος Αμβρόσιος Μεδιολάνων στον 118ο ψαλμό του μνημονεύει το όνομα του Αγίου κάνοντας ιδιαίτερο λόγο για την πατρίδα του τα Μεδιόλανα. Το έτος 440 επί Πάπα Σίξτου Γ’ συνεγράφη το passio(=πάθος, μαρτύριο) του Αγίου Σεβαστιανού με αρκετές λεπτομέρειες ενώ τον 10ο μόλις αιώνα ο Όσιος Συμεών ο Μεταφράστης οριστικοποίησε στο έργο του το κείμενο του βίου του Αγίου.
Μια ιαπωνική ζυθοποιία φτιάχνει σάκε από «άλλον πλανήτη» χρησιμοποιώντας μαγιά που έχει κάνει τον γύρο της Γης.
Ένα ζυθοποιείο στη Φουκουσίμα της Ιαπωνίας ξεκίνησε τη δημιουργία ενός πολύ ιδιαίτερου σάκε που είναι κυριολεκτικά έξω από αυτόν τον κόσμο.
Η εταιρία χρησιμοποιεί μαγιά που ταξίδεψε τον Ιούνιο του 2021 από τις ΗΠΑ στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό σε δύο κάψουλες του ενός γραμμαρίου περίπου.
Περισσότερες από 1.500 γλώσσες -περίπου το ένα πέμπτο (20%) των 7.000 γλωσσών του πλανήτη- μπορεί να μη μιλιούνται πια πάνω στη Γη έως το τέλος του αιώνα μας, σύμφωνα με μία νέα διεθνή διεπιστημονική μελέτη. Κατά μέσο όρο, τουλάχιστον μία ομιλούμενη γλώσσα του πλανήτη μπορεί να εξαφανίζεται κάθε μήνα έως το 2100.
Οι ερευνητές από διάφορα επιστημονικά πεδία (βιολόγοι, μαθηματικοί, γλωσσολόγοι κ.ά.), με επικεφαλής την καθηγήτρια Εξελικτικής Βιολογίας Λίντελ Μπρόμχαμ του Αυστραλιανού Εθνικού Πανεπιστημίου, οι οποίοι έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό για θέματα Οικολογίας και Εξέλιξης «Nature Ecology & Evolution», εξέτασαν τον κίνδυνο που αντιμετωπίζουν χιλιάδες γλώσσες με βάση 51 παράγοντες (νομική αναγνώριση μίας γλώσσας, δημογραφικά χαρακτηριστικά των χρηστών της, κεντρικές εκπαιδευτικές πολιτικές της χώρας, κλιματική αλλαγή και άλλα περιβαλλοντικά δεδομένα, κοινωνικο-οικονομικοί δείκτες κ.ά.). Συμπέραναν ότι η απώλεια των γλωσσών αναμένεται να πενταπλασιαστεί έως το 2100 σε σχέση με τα σημερινά επίπεδα.
Ένας άντρας βιντεοσκοπεί τις ερωτικές του συνευρέσεις με μια γυναίκα(με συναίνεσή της ή χωρίς). Μετά είτε τις ανεβάζει σε κάποια ιστοσελίδα πορνογραφικού περιεχομένου είτε εκβιάζει την γυναίκα. Συνηθισμένο φαινόμενο πια, δυστυχώς που δείχνει την ποιότητα κάποιων ανδρών.
Έχω μια απορία και όποιος μπορεί ας μου την εξηγήσει. Γιατί η δημοσιοποίηση αυτού του υλικού θεωρείται από την κοινωνία μας ως ντροπή και ρεζίλεμα για τη γυναίκα και όχι για τον άντρα; Γιατί κάποιος που θα δει το βίντεο θεωρεί πως η γυναίκα μόνο ντροπιάζεται; Γιατί δεν είναι ντροπή και για τον άντρα που ανέβασε κιόλας το υλικό ή και για όποιους το είδαν, γεγονός που σημαίνει πως είναι χρήστες πορνογραφικών ιστοσελίδων; Ξέρει κανείς να μου απαντήσει;
Στην αγαθοσύνη, τη δικαιοσύνη και την αλήθεια, τα τρία δηλαδή πράγματα τα οποία θα πρέπει να καθορίζουν τη ζωή ενός Ορθοδόξου πιστού έτσι ώστε να μας κάνουν να πορευόμαστε πραγματικά ως τέκνα φωτός αναφέρθηκε κατά τον σχολιασμό του χθεσινού Αποστολικού Αναγνώσματος ο Αρχιεπίσκοπος Τιράνων, Δυρραχίου και πάσης Αλβανίας κ.κ. Αναστάσιος.
Του Νικόλαου Ζαΐμη
Ο Μακαριώτατος, ο οποίος ιερούργησε στον Καθεδρικό Ναό της Αναστάσεως του Κυρίου στα Τίρανα, τόνισε ότι τα τρία αυτά βασικά χαρακτηριστικά καθορίζουν το ποιος πραγματικά είναι ο καρπός του Αγίου Πνεύματος στη ζωή μας.
" καὶ ἔκραξαν φωνῇ μεγάλῃ λέγοντες· ἕως πότε, ὁ δεσπότης ὁ ἅγιος καὶ ὁ ἀληθινός, οὐ κρίνεις καὶ ἐκδικεῖς τὸ αἷμα ἡμῶν ἐκ τῶν κατοικούντ...
