Στη σημερινή περικοπή, ο Χριστός συναντά έναν δαιμονισμένο έξω από τη Χώρα των Γεργεσηνών, διώχνει τα δαιμόνια από αυτόν και τους επιτρέπει να μπουν σε ένα κοπάδι χοίρων. Αμέσως, οι χοίροι βουτάνε από ένα γκρεμό. Οι Γεργεσηνοί, μόλις έμαθαν τα γεγονότα, φοβήθηκαν και ζήτησαν από τον Χριστό να φύγει από την πόλη τους.
Οι Γεργεσηνοί αντί να σταθούν στο σπουδαίο, στη θεραπεία του δαιμονισμένου, στέκονται στο μικρό, στην απώλεια του κοπαδιού των χοίρων. Έτσι, χάνουν την ευκαιρία να γνωρίσουν τον Χριστό, να ακούσουν τη διδασκαλία Του και να βρουν τη σωτηρία τους. Και όχι μόνο αυτό, αλλά βρίσκουν στο πρόσωπο του Ιησού, έναν εχθρό, κάποιον που τους τρομάζει, κάποιον που τους φταίει για όλα.
Ο καλύτερος τρόπος για να φτιάξουμε μια μικρή κόλαση η οποία θα μας συνοδεύει σε όλη τη ζωή μας είναι ακριβώς αυτός. Να ψάχνουμε επίμονα και σχολαστικά τα μικρά πράγματα που θα μας οδηγήσουν στην ανακάλυψη ενός εχθρού. Μια φράση κάποιου ανθρώπου, μια κίνηση, ένα ψιθύρισμα, ένα βλέμμα, ο,τιδήποτε ασήμαντο είναι αρκετό για να μετατρέψει την καθημερινότητά μας σε πόλεμο και να μας οδηγήσει σε μια ζωή δυστυχίας και μιζέριας. Δε χρειάζεται καν ο εχθρός να είναι ορατός ή αληθινός. Μπορούμε να πιαστούμε από οποιαδήποτε λεπτομέρεια, από οποιοδήποτε μικρό συμβάν ή κάποια δήλωση ώστε να ανακαλύψουμε φοβερές συνωμοσίες που εξυφαίνονται εναντίον μας και να ξεκινήσουμε έναν ατέλειωτο πόλεμο. Θα μπορέσουμε έτσι να αγνοήσουμε όλη την ομορφιά της ζωής, κάθε τι καλό που μας προσφέρεται και να κλειστούμε μέσα σε αυτή την επίγεια κόλαση που κοπιάσαμε τόσο πολύ να δημιουργήσουμε.
Από αυτή τη μιζέρια ήρθε να μας σώσει ο Χριστός. Από όλες αυτές τις φοβίες και τα μίση που καταστρέφουν κάθε τι καλό που πάμε να κάνουμε. Μας καλεί να δούμε το δάσος και να μη μείνουμε σε ένα ξερό ή αγκαθωτό δένδρο. Να καταλάβουμε πως αυτά τα μικρά άσχημα πράγματα δεν αξίζουν την προσοχή, όχι των ανθρώπων αλλά ούτε των χοίρων. Μας καλεί με άλλα λόγια, σε μια ζωή πραγματικής χαράς και ελευθερίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου