Δυο σημεία τραβούν την προσοχή μας στη σημερινή περικοπή. Πρώτον, όταν χαρούμενοι οι μαθητές του Χριστού Του λένε πως τα δαιμόνια τους υπακούν όταν τα διατάζουν στο όνομά Του. Ο Χριστός τους απαντά πως πρέπει να χαίρονται όχι για το θαυμαστό αυτό γεγονός αλλά επειδή τα ονόματά τους έχουν γραφτεί στον ουρανό. Σε μια εποχή που το κυνήγι θαυμάτων έχει γίνει η κύρια ασχολία των χριστιανών για να αποδείξουν πως η πίστη τους είναι αληθινή, ο Χριστός τι μας λέει; Να μην δίνουμε τόση βάση σε αυτά αλλά στη σωτηρία μας. Το θαύμα έρχεται, όταν γίνεται να δώσει κουράγιο και θάρρος και όχι να πείσει ότι πράγματι η πίστη μας είναι αληθινή. Αν δεν είμαστε σίγουρη για την αλήθεια της πίστης μας τότε το θαύμα είναι άχρηστο. Ακόμα κι αν μας δημιουργήσει έναν προσωρινό ενθουσιασμό, σύντομα θα σβήσει και η πίστη θα εξανεμιστεί.
Το δεύτερο σημείο βρίσκεται στην προσευχή του Ιησού προς τον Πατέρα. Τον ευχαριστεί που δεν αποκάλυψε τα μυστήρια σε όσους νομίζουν πως είναι σοφοί αλλά τα αποκάλυψε στους ταπεινούς. Σήμερα βαλλόμαστε κυριολεκτικά από παντός είδους σοφούς. Επιστήμονες, δημοσιογράφους, θεολόγους, αναλυτές και η λίστα τελειωμό δεν έχει. Όλοι αυτοί θέλουν να μας πείσουν πως γνωρίζουν πράγματα που δεν γνωρίζει κανένας άλλος. Μυστικά, δεδομένα, γεγονότα που διαφεύγουν από τον "απλό" άνθρωπο. Στερούνται όμως της βασικότερης αρετής για να τα ερμηνεύσουν σωστά. Στερούνται ταπεινώσεως, θεωρώντας τους εαυτούς τους εκλεκτούς, ανώτερους ή οτιδήποτε άλλο παρόμοιο. Έτσι και τον δρόμο τους χάνουν και τους άλλους μπερδεύουν.
Τα θαύματα, η γνώση , η σοφία, είναι όλα σημαντικά κομμάτια της ζωής μας. Και καλό είναι να συλλέξουμε όσα πιο πολλά μπορούμε από αυτά. Ούτε τα θαύματα θα απορρίψουμε, ούτε τη γνώση θα αρνηθούμε, ούτε τη σοφία, κοσμική και εκκλησιαστική. Αλλά δεν πρέπει ποτέ να ξεχάσουμε πως κύριος στόχος μας είναι η σωτηρία μας, ο Παράδεισος. Και πως ο δρόμος για εκεί περνά κυρίως μέσα από την ταπεινότητά μας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου