Κουτσοπόδι Αργολίδας, 2 Ιανουαρίου 1897. Η οικογένεια Θεοφίλου αποκτά άλλο ένα παιδί. Το δέκατο τρίτο και σίγουρα το πιο γούρικο. Τo ονομάζουν Χρήστο. Όταν μεγαλώνει λίγο, ο πατέρας του τον στέλνει να βοσκήσει τα δέκα πρόβατα και τα πέντε γελάδια της οικογένειας, ενώ τα αδέλφια του κάνουν άλλες δουλειές.
Ένα απόγευμα η μητέρα του τα χάνει, καθώς βλέπει τον μικρό κρεμασμένο από ένα σχοινί. Πιστεύει ότι το παιδί της πεθαίνει. Χαμογελαστός ο μικρός, κατεβαίνει από το σχοινί κι εξηγεί στη μάνα του, ότι κρεμάστηκε για να δυναμώσουν οι μυς του λαιμού του. Ο μικρός αργότερα έγινε παγκοσμίως γνωστός με το όνομα Τζιμ Λόντος.
Γρήγορα αποφάσισε να φύγει από το χωριό και στον Πειραιά γνώρισε τον Τόφαλο, που του δίδαξε τα βασικά της πάλης. Μετά έφυγε για την Αμερική όπου ξεκίνησε το περιπετειώδες ταξίδι της καταξίωσης. Ο πρώτος του αγώνας ήταν στο Μεξικό. Διάβασε στην εφημερίδα, ότι ζητούσαν αθλητές στη Σάντα Κρουζ. Αγωνίσθηκε, αλλά δεν τον πλήρωσαν. Για τρεις ημέρες γύριζε νηστικός κι εξαντλημένος. Η τύχη του όμως δεν τον εγκατέλειψε. Ακόμη και στην άκρη του Μεξικού βρήκε ένα γνωστό του, που του δάνεισε χρήματα για να φάει και να πληρώσει τα εισιτήρια της επιστροφής στο Σαν Φρανσίσκο.
Η εμπειρία του Μεξικού τον πείσμωσε. Άρχισε να δίνει αγώνες στο Σαν Φρανσίσκο. Συμμετείχε σ ένα ερασιτεχνικό τουρνουά, όπου νίκησε ένα φαβορί. Μάλιστα, αναγκάστηκε να δώσει και δεύτερο αγώνα την ίδια μέρα, καθώς ο μάνατζερ τον απείλησε ότι αν δεν παίξει ξανά θα του αφαιρέσει το μετάλλιο. Ήταν άγριες εποχές, χωρίς κανόνες και δικαιώματα για τους άσημους αθλητές. Για τη νίκη του πήρε 25 σεντς. Του φάνηκαν πολλά σε σύγκριση με τα 50 σεντς που έπαιρνε στην οικοδομή για ένα οκτάωρο πληκτικής εργασίας. Αντιλήφθηκε, ότι το συμφέρον του ήταν να γίνει επαγγελματίας. Αναγκάσθηκε να δώσει έναν αγώνα στο Ντάλας, όπου πήγε κρυμμένος στη σκευοφόρο του τρένου, καθώς δεν είχε λεφτά ούτε για τα εισιτήρια.
Έδινε πλέον αγώνες σε όλη τη δυτική Αμερική. Τους έκλεινε ο ίδιος, σε πανηγύρια ή σε αυτοσχέδιες αρένες. Η πείνα έγινε συνήθεια. Πολλές νύχτες κοιμήθηκε σε παρθένα δάση που θύμιζαν ζούγκλα. Η πρώτη σοβαρή πρόταση ήρθε όταν του προσέφεραν πεντακόσια δολάρια για να αγωνιστεί με κάποιον Μπέρσον στο Πόρτλαντ. Πεντακόσια δολάρια ήταν πραγματικά καλά λεφτά. Ο νεαρός παλαιστής δεν άφησε την ευκαιρία να πάει χαμένη. Το 1916 που δόθηκε αυτός ο αγώνας, αισθάνθηκε σαν να του έδωσαν τα κλειδιά ενός χρυσωρυχείου.
Η εύκολη νίκη του έφερε κι άλλες προτάσεις. Το μυαλό του δούλευε γρήγορα. Κατάλαβε, ότι στην Αμερική, εκτός από την αθλητική αξία, μετρούσε και το μάρκετινγκ. Αποφάσισε ν΄ αλλάξει το όνομά του, επειδή ήταν μεγάλο και δύσκολο στην προφορά για τους ντόπιους. Στην Καλιφόρνια ο Τζακ Λόντον ήταν λαϊκός ήρωας. Του άρεσε το επίθετο και για να μοιάζει με ελληνικό το έκανε Λόντος. Το Τζιμ μάλλον ήταν ένας φόρος τιμής στον Τόφαλο.Ο Χρήστος Θεοφίλου ήταν πια παρελθόν. Το μέλλον ανήκε στον Τζιμ Λόντο.
Όταν έγινε είκοσι χρονών, αντιμετώπισε τον Λιούις τον στραγγαλιστή, που ήταν ο πρωταθλητής. Ήταν η πρώτη φορά που αγωνίσθηκε στο Μάντισον Σκουέαρ Γκάρντεν, μπροστά σε 14 χιλιάδες κόσμο. Ο αγώνας διήρκεσε μια ώρα και σαράντα επτά λεπτά. Ο Λόντος έχασε και τότε ανακάλυψε πως ούτε αυτός, αλλά ούτε και ο Λιούις ήταν ανίκητοι.
Από το 1930 μέχρι το 1946, ο Λόντος έχασε μόνο μια φορά, από ένα μέτριο αθλητή στη Βοστόνη, τον Μαχόνεϊ. Ήταν τραυματισμένος, άλλα αν ακύρωνε το παιχνίδι θα πλήρωνε ρήτρα 10 χιλιάδες δολάρια. Συγχρόνως, υποτίμησε τον αθλητή που τελικά νίκησε τον τραυματισμένο Λόντο. Ο Μαχόνεϊ δεν έδωσε αγώνα ρεβάνς και ο Λόντος περιόδευσε σε όλη την Αμερική, την Αφρική και την Ευρώπη.
Παντού αποθεώνεται με το αεροπλανικό κόλπο. Ο Λόντος εξήγησε πως το έκανε. Επειδή ήταν κοντός με δυνατά πόδια και εξαιρετικά γυμνασμένος, μπορούσε να σηκώσει πολύ πιο βαρείς αντιπάλους ψηλά, πάνω από το κεφάλι του και αφού τους στριφογυρίσει, να τους πετάξει στο ταπί. Δεν εκβίαζε ποτέ το κόλπο. Περίμενε με υπομονή να πάρει τη λάθος στάση ο αντίπαλός του και να κουραστεί. Ο ίδιος εξηγούσε ότι μόνο σε λίγους δεν τολμούσε να κάνει το κόλπο. Κυρίως σε όσους είχαν υψηλή τεχνική κατάρτιση και κοντά, αλλά δυνατά πόδια. Ο Έλληνας αθλητής εξηγούσε ότι με ένα τέτοιο αθλητή θα μπορούσαν να χτυπήσουν πολύ άσχημα και οι δυο.
Ο Τζιμ Λόντος πέθανε στις 19 Αυγούστου του 1975....
Έξτρα, ένα βιντεάκι από τον μεγάλο παλαιστή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου