- Λοιπόν, έρχεται ένας τύπος, τίγκα στο άγχος και μου λέει με τρεμάμενη σχεδόν φωνή:" 900 κρούσματα, καταστροφή". "Ηρέμησε ρε αδερφέ", του λέω, "900 σε όλη την Ελλάδα επειδή υπήρξε αύξηση σε Θεσ/νικη και κάποιες άλλες πόλεις. Εδώ στην Αττική έχουμε γύρα στα 200-220 όπως και τη προηγ...". "Ακούς τι σου λέω; 900 κρούσματα" με διέκοψε κάτι ανάμεσα σε φωνή και κραυγή και έφυγε...
- Στο λεωφορείο μια μεσόκοπη κυρία με περισσή άνεση και αναισθησία πήγε κι έκατσε δίπλα σε άλλη επιβάτισσα, σε θέση που απαγορεύεται. Μόλις άδειασαν κάποιες θέσεις, η επιβάτισσα που πρώτη καθόταν στη θέση έφυγε και πήγε να κάτσει στις άδειες θέσεις. Αμέσως η..."μουσαφίρισσα" της έριξε ένα βλέμμα σε στυλ "τς,τς, τι ανάγωγη που μ' άφησε μόνη μου! Τι της έκανα πια;".
- Περπατώ στο δρόμο, με τις μάσκες όλοι πια, οπότε βλέπω να έρχεται από την άλλη ένας τύπος που δεν τον χωνεύω. Κάνω πως δεν τον βλέπω και πάω να συνεχίσω. Αυτός όμως με σταματά. "Βρε", του λέω με προσποιητή έκπληξη, "εσύ είσαι; Δε σε γνώρισα με τη μάσκα". Εναλλακτικά υπάρχει η εξής αντίδραση. Ένα νεύμα που ακολουθείται με την εξής φράση:(πνιχτή φωνή)"Γεια, δεν μπορώ να μιλήσω με αυτό το κέρατο που φοράμε".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου