Από την παραβολή του Λαζάρου και του πλούσιου

 

Δύο τρόπους ζωής μας παρουσιάζει η σημερινή περικοπή. Δυο τρόπους συμπεριφοράς που και τη ζωή μας κόλαση κάνουν και τη ζωή των άλλων δυσκολεύουν και το δρόμο για τη σωτηρία μας φράζουν.

Ο πρώτος είναι η αδιαφορία. Η αδιαφορία που δείχνει ο πλούσιος για το φτωχό Λάζαρο. Η αδιαφορία που δείχνουμε για τους φόβους, τις ανάγκες και τις σκέψεις του άλλου. Μόνο εμείς ξέρουμε το σωστό, μόνο εμείς το πράττουμε και μόνο εμείς μετράμε. Ένα μείγμα βεβαιοτήτων και απέραντου εγωισμού κάνει τον βίο όλων αβίωτο.

Η δεύτερη είναι ο εξαναγκασμός. Ποια είναι η ιδέα του πλούσιου; Να στείλει ο Αβραάμ τον νεκρό Λάζαρο να επισκεφθεί τους ζωντανούς συγγενείς του και να τους αναγκάσει, ουσιαστικά, να αλλάξουν τρόπο ζωής. Αυτή είναι η άλλη πλευρά του ίδιου νομίσματος. Αφού αυτό που πιστεύουμε εμείς είναι το σωστό, δεν θα αφήσουμε την επιλογή σε κανέναν. Θα επιβάλλουμε εμείς τον πεφωτισμένο τρόπο μας.

Η εν Χριστώ ζωή όμως δεν έχει σχέση με όλα αυτά. Είμαι χριστιανός σημαίνει πως σέβομαι και τις ιδαιτερότητες και την ελευθερία του άλλου. Ακολουθώ το δρόμο μου, οριοθετώ το χώρο μου και αφήνω και στον κάθε άνθρωπο τον δικό του χώρο. Έτσι εξασφαλίζεται, όσο είναι δυνατόν, η ελευθερία αλλά και η ευθύνη για τους συνανθρώπους μας, τα οποία είναι τα βασικά θεμέλια για μια ζωή κατά την οποία θα μπορέσουμε να αναπτυχθούμε σωματικά, ψυχικά αλλά και πνευματικά. Έτσι ώστε να μπορέσουμε να βρούμε την οδό της σωτηρίας.