Του Σεβ. Μητροπολίτη Ναϊρόμπι και κεντρικής Κένυας κ. Μακαρίου στην Romfea.gr
Στην Κεντρική και Δυτική Κένυα τώρα είναι περίοδος χειμώνα και συνεπώς βρέχει καθημερινά και το κρύο είναι τσουχτερό, ιδιαίτερα τα βράδια, αφού η θερμοκρασία κατεβαίνει υπό το μηδέν.
Για να μπορέσει κανείς να ζεσταθεί οπωσδήποτε χρειάζεται να χρησιμοποιήσει το βράδυ τρεις κουβέρτες κι ένα πάπλωμα. Σε άλλες όμως περιοχές συνεχίζεται η ανομβρία εδώ και αρκετούς μήνες.
Χωρίς βροχές οι άνθρωποι δεν μπορούν να φυτέψουν ούτε καλαμπόκι ούτε λαχανικά, κατά συνέπεια υποφέρουν, αφού δεν υπάρχει φαγητό. Γίνεται πλέον εισαγωγή αλλά σε διπλάσια τιμή. Έτσι οι άνθρωποι κυριολεκτικά πεινούν.
Ο ιερέας μας π. Ησαΐας, της φυλής των Μασάι, μου τηλεφωνούσε και με καλούσε να επισκεφθώ την περιοχή του που βρίσκεται ακριβώς ανατολικά προς την Τανζανία, κατεύθυνση Αρούσιας.
Έτσι παρ’ όλη τη συνεχιζόμενη κρίση και αστάθεια έπρεπε οπωσδήποτε να τρέξω χωρίς καθυστέρηση. Φορτώσαμε το μικρό φορτηγάκι της ιεραποστολής με 200 κιβώτια καλαμποκάλευρο και ξεκινήσαμε.
Η διαδρομή ήταν ωραία, όμως λίγο έξω από τη Ναϊρόμπη βλέπουμε την τραγική κατάσταση λόγω της συνεχιζόμενης ανομβρίας.
Ξηρασία παντού. Τα δέντρα, τα ζώα, το χώμα, όλα μιλούσαν από μόνα τους και φυσικά οι άνθρωποι. Πείνα στον 21ο αιώνα.
Μάλιστα, σ’ αυτή όλη την απελπιστική κατάσταση προστέθηκε και μια θλιβερή είδηση. Ότι μια γριά πριν πέντε μέρες πέθανε λόγω ακριβώς αυτής απαράδεκτης κατάστασης.
Φτάσαμε κάπως αργά το απόγευμα και κουρασμένοι, όπως είμαστε, έπρεπε πρώτα να καταστρώσουμε τα σχέδιά μας.
Ήλθε ο Μασάι ιερέας και μας ενημέρωσε. Εκεί που θα πηγαίναμε στα ενδότερα, ευτυχώς υπάρχει ηρεμία και ασφάλεια.
Ενώ κατά τη διάρκεια του ταξιδιού μας σταματούσε στρατός και αστυνομία, όλα κύλησαν ομαλά και υπήρχε κανένα πρόβλημα.
Σημειώνουμε ότι μόλις φτάσαμε, επειδή ακριβώς βρισκόμαστε στα σύνορα της Τανζανίας τα κινητά μας πήραν σήμα «Καλώς ήλθατε στην Τανζανία».
Ακριβώς γι’ αυτό τον λόγο το μουσουλμανικό στοιχείο είναι σημαντικό. Οι ιμάμηδες κάθε λίγο και λιγάκι, στη συγκεκριμένη ώρα, αντιλαλούσαν με τις προσευχές τους.
Ξεκινήσαμε την άλλη μέρα το πρωί. Τι αντικρίσαμε δεν περιγράφεται! Χάσαμε ευτυχώς τον δρόμο και έτσι μπορέσαμε να δούμε τα απίστευτα και τα παράξενα της φύσης.
Μέσα μέσα συναντούσαμε συνοικισμούς των Μασάι. Μόλις έβλεπαν το αυτοκίνητο της ιεραποστολής και εμένα, άλλαζαν πορεία και κρυβόντουσαν Μας θεωρούσαν περίεργους και παράξενους ίσως και επικίνδυνους.
Ο διάκονός μου έφερε στην επιφάνεια κάποιο σπουδαίο φιλμ «Ο Θεός πρέπει να ήταν τρελός» γι’ αυτά που βλέπαμε και τις εικόνες της παράξενης φύσης.
Συναντούσαμε μέσα μέσα και άγρια ζώα όχι επικίνδυνα αλλά όμορφα. Τελικά βρήκαμε μιαν ομάδα νεαρών που μιλούσαν Σουαχίλι και μπορέσαμε να συνεννοηθούμε κάπως.
Βρισκόμαστε πίσω από ένα τεράστιο επιβλητικό βουνό που θύμιζε τη σοφία των Μασά ότι εκεί κατοικεί ο Θεός.
Το ερώτημα τώρα ήταν πώς θα μπορέσουμε να φθάσουμε στον συγκεκριμένο χώρο που μας περίμεναν αφού δεν υπήρχε ούτε δρόμος ούτε ενδείξεις ονομασίας των χωριών και των πόλεων. Έπρεπε να υπολογίσουμε.
Απολαμβάναμε στο μεταξύ όλα τα παράξενα της φύσης. Ζέστη ανυπόφορη, ο ήλιος καυτερός και κατακόρυφος. Είδαμε πράγματα και θαύματα. Ευχαριστήθηκαμε γι’ αυτή την ωραία εμπειρία.
Ευτυχώς τα κινητά λειτουργούσαν κι έτσι ο ιερέας έστειλε τον γιο του με τη μοτοσυκλέτα του, για να μας οδηγήσει εκεί που μας περίμεναν οι Μασάι με τις παραδοσιακές τους στολές.
Κάναμε την καθιερωμένη μας συγκέντρωση, μέσα στον πρόχειρο ναό και στη συνέχεια, ύστερα από ομιλίες και συζητήσεις έγινε η διανομή του καλαμποκάλευρου σ’ όλους τους παρευρισκόμενους μικρούς και μεγάλους.
Η χαρά όλων ήταν απερίγραπτη. Ο καθένας αναχωρούσε για το σπίτι του, όπως κι εμείς, ύστερα από μια τέτοια περιπετειώδη αλλά πλούσια ευλογημένη αποστολή.
Πόσοι αιώνες πέρασαν και οι άνθρωποι αυτοί περίμεναν ν’ ακούσουν το μήνυμα του Ευαγγελίου, ακόμα και το πέρασμα του Χριστού από τη γη.
Είναι χειροπιαστό το θαύμα. Βλέπει κανείς να κινείται ο Χριστός και το Άγιο Πνεύμα όπου θέλουν. Δεν τους ζητήσαμε εμείς. Εκείνοι έψαξαν και μας βρήκαν.
Πίστεψαν αφού ερεύνησαν ότι η μόνη αληθινή πίστη είναι εκείνη των Ορθοδόξων. Είδαν την αλλαγή και το θαύμα που παρουσιάζεται τώρα στη ζωή τους.
Πίστευαν σ’ αυτή την ωραία και πρωτότυπη φύση, αφού έβλεπαν ότι δεν είναι ανθρώπινο κατασκεύασμα ή δημιούργημα αλλά κάποια αόρατη δύναμη κρύβεται πίσω από τα δημιουργήματα αυτά.
Όλα εδώ φανερώνουν το μεγαλείο και τη σοφία με τα οποία ο Θεός τα έπλασε και τα τοποθέτησε, με τέτοιο τρόπο ώστε να εκφράζουν την άκρα μεγαλοσύνη και πανσοφία Του.
Πόσα μπορεί να επιτελέσει η άκρα του Κυρίου συγκατάβαση και το έλεος Του! Εμείς παραμένουμε ανάξιοι και αχρείοι δούλοι Του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου