Χρειαζόμαστε εγκράτεια,αυτοσυγκράτηση,εκούσιο αυτο-περιορισμό όσον αφορά στην κατανάλωση τροφής και φυσικών πόρων.Αυτό σημαίνει σε πρώτη φάση ότι καθένας μας αγωνίζεται να διακρίνει μεταξύ του τι θέλω και τι χρειάζομαι.Μόνο μέσα από την άρνηση του εαυτού μας,μέσα από τη νηστεία,μέσα από την προθυμία να προσπεράσω και να πω "όχι",θα ανακαλύψουμε και πάλι την αληθινή θέση μας στο σύμπαν.Η πλεονεξία και η φιλαργυρία καθιστούν τον κόσμο αδιαφανή,μετατρέπουν όλα τα πράγματα σε σκόνη και στάχτη·η γενναιοδωρία και η ταπείνωση καθιστούν τον κόσμο διαφανή,μετατρέποντας όλα τα πράγματα σ'ένα μυστήριο κοινωνίας του ενός με το άλλο και με τον Θεό.
Εδώ ακριβώς αγγίζουμε μια κρίσιμη πτυχή της κοσμικής μετανοίας.Ας μη φανταστούμε ούτε για μια στιγμή ότι η οικολογική κρίση είναι δυνατόν να λυθεί μέσα από συναισθηματικές εκφράσεις μετάνοιας.Αυτό που ζητείται από μας είναι μια αυτοπειθαρχία που κοστίζει,μια θυσιαστική αυτοσυγκράτηση,ένα εσωτερικό μαρτύριο-με μια λέξη να φέρουμε το σταυρό μας.
Κάλλλιστος Ware,Οικολογική Κρίση και Ελπίδα,εκδ.Ακρίτας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου