Όπως μας πληροφορεί το ιδ' απόφθεγμα του αββά Αγάθωνος,κάποτε έγινε στη σκήτη ένα συνέδριο για κάποια υπόθεση,και αφού βγήκε η απόφαση,ο αββάς έκρινε ότι δεν ήταν σωστή.Όταν οι πατέρες τον ρώτησαν ποιος ήταν και μιλούσε,αυτός τους απάντησε ότι ήταν "υιός του ανθρώπου",και σύμφωνα με τον ψαλμό 57,2 ήταν υποχρεωμένος να αποδίδει δικαιοσύνη με ακρίβεια.
Ο αυτός Αγάθων,συνεδρίου γενομένου περί πράγματος τινός εν Σκήτει,και λαβόντος τύπον,ύστερον ελθών είπεν αυτοίς.Ου καλώς ετυπώσατε το πράγμα.Οι δε είπον προς αυτόν.Συ τις ει ότι όλως λαλείς;Ο δε είπεν,Υιός ανθρώπου.Γέγραπται γαρ:Ει αληθώς άρα δικαιοσύνην λαλείται,ευθείας κρίνατε,υιοί των ανθρώπων.
Στη συνάφεια του χωρίου,αυτοί που είναι υποχρεωμένοι να εκδίδουν σωστές αποφάσεις δεν είναι όλοι οι άνθρωποι αλλά μόνον οι δικαστές.Κάποιοι αρχαίοι ερμηνευτές ταυτίζουν του υιούς των ανθρώπων με τους λαούς και τα έθνη της γης,τα οποία καλούνται να έρθουν κοντά στον Θεό,οι περισσότεροι όμως θεωρούν ότι το χωρίο αφορά τους δικαστές.
Εδώ ο γέροντας,αφορμώμενος από την ευρεία ερμηνευτική προοπτική που προσδίδει στο χωρίο η ωριγενιστική σχολή,κάνει ένα βήμα παραπέρα,αφού δεν θεωρεί ότι ο ψαλμός απλώς προτρέπει να δείξουν τη δικαιοσύνη τους οι δίκαιοι,αλλά ότι ιδρύει σε κάθε άνθρωπο το δικαίωμα,και την υποχρέωση μαζί,να εκφέρει λόγο και κρίση σε κάθε απόφαση,όποιοι και αν ήταν αυτοί που την είχαν λάβει.
Αν λάβουμε υπόψη μας την αυστηρότητα των μοναχικών θεσμών και το απόλυτο κύρος που απολάμβαναν οι γέροντες,τότε μπορούμε να αντιληφθούμε το μέγεθος του τολμήματος του νεαρού τότε και άσημου Αγάθωνος,όπως μας αφήνει να εννοήσουμε και η πραγματικά βαθιά έκπληξη και απορία των άλλων γερόντων.Έτσι,ήταν αναγκαία μια ισχυρή βιβλική θεμελίωση και βάση της κίνησής του αυτής,με την οποία και πραγματικά κατάφερε να την κάνει αποδεκτή στη συνείδηση των υπολοίπων πατέρων,ώστε να καταγραφεί και ως αξιομνημόνευτη.
Η μελέτη και η ερμηνεία της Π.Δ. από τους Πατέρες της Ερήμου,Ιωάννη Στεφούλη,εκδ.Βάνιας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου