Αν σου σκίζει το σκληρό σκοινί,του χεριού το δέρμα
και σου κόβεται η πνοή,τα πόδια σου αν βαραίνουν
Σα να σηκώνεις πάνω σου,του κόσμου όλο το βάρος
Τα κόκκαλα σου τρίζουνε,τα δόντια σου ματώνουν
Νερό κρύο αισθάνεσαι,να σε περικυκλώνει
και η κοιλιά σου σφίγγεται,και οι λαβές ανοίγουν
Η γλώσσα πια δεμένη,σιωπηλή,νερό μόνο ζητάει
Τότε να ξέρεις φίλε μου,το δρόμο της αρετής βαδίζεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου