Είμαστε λοιπόν εκεί με τον Μητροπολίτη και τελούμε τον αγιασμό.Κάποια στιγμή καταφθάνουν και οι δημοσιογράφοι και φωτογράφοι του τοπικού τύπου.Οι φωτογραφικές ετοιμάζονται,τα φλας έτοιμα να αστράψουν και τότε...
αισθάνομαι ένα απότομα τράβηγμα και μια αγκωνιά στα πλευρά μου.Κι εκεί που προσπαθώ να καταλάβω τι γίνεται ακούω μια φωνή να λέει σιγανά και με ύφος διοικητού(μεγαλόσχημος ιερέας της Μητροπόλεως όπως καταλάβατε):Δε γίνεται να βγεις εσύ δίπλα στο Δεσπότη,εγώ πρέπει να βγω!
Πληγωμένος σαν ορφανό σπουργίτι,έκανα δυο βήματα πίσω,έβγαλα το οράριο και κατευθύνθηκα ανάλαφρα στο τραπέζι που είχε στρωθεί πιο πίσω και τους φρέσκους λουκουμάδες που μόλις είχαν ετοιμαστεί.Μπορεί να μη βγήκα φωτογραφία αλλά πρόλαβα και έφαγα τρία κεσεδάκια λουκουμάδες μέχρι να τελειώσουν το ποζάρισμα οι υπόλοιποι!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου