Μη κρίνετε κατ'όψιν...

«Μὴ κρίνετε κατ' ὄψιν, ἀλλὰ τὴν δικαίαν κρίσιν κρίνατε»

Θυμάμαι πριν από καμιά δεκαπενταριά χρόνια,περπατούσα στην περιοχή Αγίου Νικολάου στη Λάρισα.Εκεί κοντά στην εκκλησία του Αγίου Νικολάου,πέρασα  δίπλα από έναν κύριο,περί τα 60,που περπατούσε στην αντίθετη κατεύθυνση.Να σας δώσω μια εικόνα του πως ήμουν τότε.Μαύρη μπλούζα με δράκο ζωγραφισμένο,δαχτυλίδια με νεκροκεφαλές στα χέρια(δύο στο ένα ,δύο στο άλλο),τζιν παντελόνι,μαύρα αθλητικά.



Μαλλί μακρύ δεν είχα,το έκοβα με τη μηχανή τότε,δεν είχε γίνει της μόδας η Χρυσή Αυγή.Είχα και μουσάκι κάτω από το πηγούνι.
Περνώντας δίπλα μου ο κυριούλης με κοίταξε λοξά και άφησε να κυλήσουν από το στόμα του σαν ρυάκι κάποιοι πολύ όμορφοι χαρακτηρισμοί με το "αλήτη" να είναι ο ηπιότερος όλων.Δεν έδωσα σημασία και συνέχισα το δρόμο μου.
Μετά από κάποια  χρόνια χειροτονήθηκα στον Άγιο Νικόλαο,στη Λάρισα.Μετά από κανά δυο μέρες έκανα την ίδια ακριβώς διαδρομή.Και από την απέναντι μεριά βλέπω να έρχεται ο ευγενέστατος αυτός κυριούλης(ναι,τον θυμόμουν).Με το που φτάνει δίπλα μπροστά μου βάζει μια μετάνοια μέχρι κάτω το πεζοδρόμιο και μου φιλάει το χέρι.
Τι όμορφος που είναι ο κόσμος της Εκκλησίας.Πόσο πολύ έχουμε εμβαθύνει στα λόγια του Χριστού.Τι γλυκά που πνίγει ο ηθικισμός κάθε χιλιοστό ελεύθερου αέρα ώστε να μη μπορεί κανείς να αναπνεύσει...