Το μεγάλο κόλπο στη Μ.Ανατολή προσπαθούν να κάνουν οι Κούρδοι.Το πολύ θετικό σενάριο γι'αυτούς(και πρακτικά αδύνατον)είναι μια μεγάλη κουρδική χώρα που θα εκτείνεται από τα παράλια της Μεσογείου μέχρι το Ιράν.Το χειρότερο σενάριο(πολύ δύσκολο κι αυτό)είναι να μείνουν και πάλι χωρίς κράτος.
Να πω την αλήθεια δεν είμαι τόσο πολύ φιλοκούρδος.Στους Μεσανατολίτες δεν μπορείς να έχεις ιδιαίτερη εμπιστοσύνη,καθώς οι συμφωνίες και οι διαπραγματεύσεις είναι κάτι εξαιρετικά ρευστό.Βέβαια,δε συμφωνώ με τη λογική "τις σφαγές στη Μικρά Ασία τις έκαναν οι Κούρδοι άρα είναι εχθροί μας".Αυτά δεν είναι σοβαρά πράγματα.Ακόμα και οι Τούρκοι μπορεί σε κάποια φάση(και αν αλλάξουν αρκετά πράγματα),να γίνουν σύμμαχοί μας.
Πάμε στους Κούρδους λοιπόν.Οι Κούρδοι έχουν αλλάξει δεν ξέρω κι εγώ πόσους συμμάχους από την αρχή του πολέμου της Συρίας.Συμμαχήσαν με σουννίτες,σιίτες,χριστιανούς,αλεβίτες,τους Ρώσους,τον Ασσάντ,τους Αμερικάνους και πιθανόν μέχρι το τέλος του πολέμου να συμμαχήσουν και με τίποτα εξωγήινους.Αναφέρομαι στους Κούρδους της Συρίας φυσικά.
Ενώ στο Ιράκ,οι Πεσμεργκά έχουν συμμαχήσει μέχρι και με τον Ερντογάν,ο οποίος σφάζει τους Κούρδους της Τουρκίας και του ΠΚΚ,οι οποία είναι σύμμαχοι των Κούρδων της Συρίας.
Από όλο αυτό το μπάχαλο βγαίνει ένα βασικό συμπέρασμα.Οι Κούρδοι ενηλικιώθηκαν διπλωματικά.Δεν στηρίζονται πια σε "ρομαντικές" συμμαχίες,που στηρίζονται σε παραδόσεις ή παλιές ιστορίες.Έχουν καταλάβει ότι χρειάζεται μεγαλύτερος κυνισμός στη πολιτική τους.
Δεύτερον,δεν έχουν θρησκευτικά κολλήματα.Οι περισσότεροι δηλαδή.Οι Κούρδοι είναι θρησκευόμενοι αλλά όχι θρησκόληπτοι ή φανατικοί.Γι'αυτό και οι χριστιανοί στη Μ.Ανατολή βρίσκουν καταφύγιο σε κουρδικές περιοχές.Επίσης συμμαχούν με την ίδια άνεση με Μουσουλμάνους,Εβραίους και Χριστιανούς.Δεν είναι κοσμικοί με τη δυτική έννοια.Είναι ανεκτικοί ακολουθώντας τη παράδοση του Κύρου του μεγάλου.Για την ώρα τουλάχιστον.
Τρίτον.Ο μεγάλος εχθρός τους είναι οι εσωτερικές διαιρέσεις.Πολιτικοί και θρησκευτικοί λόγοι τους χωρίζουν.Το κακό είναι ότι δε φαίνεται διάθεση να τα βρουν.Γι'αυτό και αποκλείεται ένα μεγάλο κουρδικό κράτος.
Η νέα συμμαχία Ρωσσίας-Ιράν-Τουρκίας δεν ξέρω πόσο θα επηρεάσει τους Κούρδους.Οι Ρώσσοι δε θα ξαναεμπιστευτούν απόλυτα του Τούρκους και πιθανόν ένα μικρό ή μεσαίο κουρδικό κράτος ανάμεσα σε Συρία και Τουρκία να μην τους κακοφαίνεται.Κάτι που δε θα κακοφανεί ούτε στη Δύση και το Ισραήλ που επίσης δεν τρελαίνονται για τον Ερντογάν και τα καμώματά του.Αλλά δε νομίζω ότι θέλουν ένα ισχυρό κουρδικό κράτος.
Κάτι ακόμα.Οι Κούρδοι μάθανε την αξία των πολεμικών κερδών.Ό,τι κερδίσουν από τις μάχες δύσκολα θα τους το πάρει κάποιος.Το ξέρουν και γι'αυτό πολεμούν λυσσαλέα,άντρες και γυναίκες.
Ένα κουρδικό κράτος,ακόμα και μικρό,θα γίνει πόλος έλξης για πολλές μειονότητες της Μ.Ανατολής.Και πιθανόν να αποτελέσει και μια βαλβίδα ασφαλείας και σταθερότητας για κάμποσο καιρό.Αν θα τα καταφέρουν ή όχι μέσα σε αυτό το χάος που επικρατεί στη περιοχή θα το δούμε στους επόμενους μήνες.Ίδωμεν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου