Ο καλός πλησίον

Μ.Λ.Κινγκ,Η Δύναμη της Αγάπης,εκδ. Δορκάς

Πολύ σπάνια βλέπουμε τους ανθρώπους σαν "ανθρώπους".Μια πνευματική μυωπία περιορίζει την όρασή μας στις εξωτερικές συμπτώσεις.Βλέπουμε τους ανθρώπους σαν ιουδαίους ή ευγενείς,καθολικούς ή προτεστάντες,Κινέζους ή Αμερικάνους,Μαύρους ή Άσπρους.Δεν τους βλέπουμε σαν αδέλφια μας που έχουν γίνει από την ίδια καθώς εμείς ουσία,μ'αποτυπωμένη πάνω τους την εικόνα του Θεού.Ο ιερέας και ο λευίτης δεν είδαν παρά ένα αιμόφυρτο σώμα,όχι ένα ανθρώπινο πλάσμα ίδιο μ'αυτούς.Αλλά ο καλός Σαμαρείτης θα μας υπενθυμίζει πάντα την ανάγκη ν'αποβάλλουμε τον επαρχιακό χαρακτήρα από την πνευματική μας όραση και να βλέπουμε τους ανθρώπους σαν ανθρώπους.



Αν ο Σαμαρείτης είχε δει απ'την αρχή τον τραυματισμένο σαν Ιουδαίο δεν θα είχε σταματήσει,γιατί Σαμαρείτες και Ιουδαίοι δεν διατηρούσαν φιλικές σχέσεις.Τον είδε πρώτα σαν ανθρώπινο πλάσμα που δεν ήταν Ιουδαίος παρά συμπτωματικά.Ο καλός πλησίον προχωρεί πέρα απ'τα εξωτερικά φαινόμενα και διακρίνει τις εσωτερικές εκείνες ποιότητες που κάνουν όλους τους ανθρώπους όμοιους και κατά συνέπεια αδέλφια.
---------------------------------------------------------------------------------
Ένας άνθρωπος δεν κρίνεται επιτέλους με τη θέση που καταλαμβάνει τις στιγμές της ευκολίας και της άνεσης αλλά με τη θέση που παίρνει τον καιρό της δοκιμασίας και της δυστυχίας.Ο γνήσιος πλησίον θα διακινδυνεύσει τη θέση του,το κύρος του και τη ζωή του ακόμη για την ευτυχία των άλλων.Μέσα απ'τις επικίνδυνες πεδιάδες και τα αιχμηρά μονοπάτια,θα οδηγήσει τον εξευτελισμένο και δυστυχισμένο αδελφό του σε μια ζωή ευγενέστερη και ψηλότερη.
---------------------------------------------------------------------------------
Στην αναζήτηση μιας πρότυπης αγάπης για τον πλησίον που να μεταβάλλεται σε πραγματικότητα έχουμε για οδηγό,αν εξαιρέσουμε το εμπνευσμένο παράδειγμα του καλού Σαμαρείτη,τη μεγαλόψυχη ζωή του Χριστού μας.Ο αλτρουϊσμός του υπήρξε παγκόσμιος γιατί δεν διαχώριζε τους ανθρώπους αλλά τους έβλεπε όλους σαν αδελφούς.Ο αλτρουϊσμός του υπήρξε επικίνδυνος γιατί  διέσχισε θεληματικά επικίνδυνους δρόμους για ένα λόγο που τον πίστευε σωστό.Ο αλτρουϊσμός του υπήρξε υπερβολικός γιατί προτίμησε να πεθάνει στο Σταυρό και η ιστορία δεν έχει να μας προσφέρει πιο λαμπρό παράδειγμα ανεπίβλητης υποταγής.