Κάποτε στη Σκήτη ένας αδελφός έπεσε σε κάποιο σφάλμα,και έγινε σύναξη(των άλλων για να τον δικάσουν).Στη σύναξη κάλεσαν και τον αββά Μωϋσή.Εκείνος όμως δεν ήθελε να έρθει.Ο πρεσβύτερος τον κάλεσε πάλι,παραγγέλλοντάς του:"Έλα,γιατί όλοι εσένα περιμένουν".
Σηκώθηκε τότε,πήρε ένα λιωμένο ζεμπίλι,το γέμισε άμμο,το φορτώθηκε και ήρθε.
Οι πατέρες,βγαίνοντας να τον προϋπαντήσουν και βλέποντάς τον να έχει στον ώμο το ζεμπίλι,(που από τις τρύπες του έτρεχε η άμμος),τον ρώτησαν:
-Τι είναι αυτό πάτερ;
-Οι αμαρτίες μου είναι,τους απάντησε ο γέροντας,που γλιστράνε πίσω μου και δεν τις βλέπω.Και όμως,ήρθα σήμερα για να κρίνω ξένα αμαρτήματα!
Μόλις τ'άκουσαν οι πατέρες,δεν είπαν τίποτα στον αδελφό(που ήθελαν να δικάσουν),και τον συγχώρησαν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου