Μία φίλη, της οποίας τη πολιτική σκέψη εκτιμώ αφάνταστα αλλά αυτό είναι άσχετο με το θέμα μου, μου είπε ορθά κοφτά τις προάλλες: "έχεις υπερμνησία"! Να πω την αλήθεια, ιδέα δεν έχω τι είναι αυτό το πράγμα και ούτε ξέρω αν πραγματικά υπάρχει αυτή η λέξη αφού βαριόμουν να την κοιτάξω και στο google. Και είναι γνωστό πως ό,τι δεν υπάρχει στο google ή έστω δεν το έχω ψάξε στο google, απλά δεν υπάρχει γενικότερα. Αν, δηλαδή, μου έλεγε κάποιος να βρω τις διαφορές ανάμεσα σε σκύλους και κατσίκες κι εγώ δεν το έψαχνα ή δεν απαντούσε ρητώς το google σε κάτι τέτοιο, αυτό σημαίνει ότι δεν υπάρχουν διαφορές. Τέλος πάντων, επιστρέφω στη υπερμνησία. Δε ξέρω αν υπάρχει αλλά νομίζω πως ακούγεται σαν αρρώστια. Αυτό είναι πολύ καλό γιατί πάντα ενθουσιάζομαι όταν κάποιος μου παρουσιάζει κάποιο χαρακτηριστικό μου σαν ένα είδος πάθησης. Δημιουργείται μια ευχάριστη διάθεση μέσα μου, αφού πλέον σκέφτομαι γιατρούς, χάπια, θεραπείες. Είναι σαν να μεγαλώνεις και να σου λέει κάποιος πως έχεις καλπάζοντα γεροντισμό. Ακούγεται πολύ καλύτερα δε νομίζετε; Δημιουργείται και η ψευδαίσθηση πως με μια κάποια θεραπεία θα περάσει αυτό, ό,τι κι αν είναι. Ενώ αν σου πει ο άλλος απλά πως γερνάς, ε, αυτό δεν είναι αναστρέψιμο! Όταν ξεκίνησα να γράφω αυτό το κείμενο ήμουν σίγουρος ότι κάπου αλλού ήθελα να επικεντρωθώ και κάπου να καταλήξω αλλά τέλος πάντων οδηγήθηκα εδώ. Μου αρέσει και το αφήνω ως έχει...Πάω να γκουγκλάρω την υπερμνησία, για να υπάρξει σίγουρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου