Όσο το σκέφτομαι, στο μόνο πράγμα που έχω πραγματικά κάποιο ταλέντο είναι στο...περπάτημα. Δε μπορώ να σκεφτώ κάτι άλλο στο οποίο να είμαι καλός. Στη πραγματικότητα δε μπορώ να σκεφτώ κάτι άλλο στο οποίο να μην είμαι μια κινητή καταστροφή. Και είναι το μόνο πράγμα το οποίο συνεχίζω και κάνω με μια κάποια συνέπεια και μι κάποια επιμονή. Όλα τα άλλα τα έχω σε κάποια στιγμή παρατήσει. Όχι ότι έχασε κάτι η ανθρωπότητα αλλά το παραθέτω σαν στοιχείο. Πραγματικά αν το περπάτημα πληρωνόταν θα ήμουν πιο πλούσιος και από Σαουδάραβα πετρελαιά. Η αλήθεια είναι ότι μου αρέσει να περπατάω. Και σε αντίξοες συνθήκες. Με βροχές, χιόνια, καταιγίδες, θυελλώδεις ανέμους, καύσωνα. Κι ας γίνομαι μούσκεμα, ας παγώνω, ας καίγονται τα πόδια μου. Όσο μπορώ να χρησιμοποιώ το βάδισμα στη μετακίνησή μου νομίζω πως δε φτωχαίνω. Πως δεν είμαι εξαρτώμενος από κάτι. Πως προβάλλω μια κάποια αντίσταση. Αλλά όπως είπα...αυτό απλά το νομίζω...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου