Ο προφήτης Ηλίας, ένας από τους μεγαλύτερους προφήτες της Π.Διαθήκης, ο πύρινος προφήτης, είναι αυτός τη μνήμη του οποίου γιορτάζει η Εκκλησία μας σήμερα. Πρόκειται για λεναν πολύ αγαπητό προφήτη και τα εκκλησάκια του βρίσκονται σχεδόν παντού στη χώρα μας, σε πόλεις, σε χωριά, σε νησάκια, συνήθως σε υψώματα.
Δε νομίζω να υπάρχει άγιος ή προφήτης στη Παλαιά και τη Καινή Διαθήκη που να έχει συνδεθεί τόσο πολύ με τη φωτιά. Όταν γεννήθηκε, ο πατέρας του είδε μία θεία οπτασία: Δύο άνδρες λευκοφορεμένοι τον ονόμαζαν Ηλία, τον σπαργάνωναν με φωτιά και του έδιναν φλόγα να φάει. Τότε ο πατέρας του, πήγε στα Ιεροσόλυμα και αφού περιέγραψε την οπτασία στους ιερείς, εκείνοι του είπαν ερμηνεύοντας την οπτασία, ότι ο γιος του θα γίνει προφήτης και θα κρίνει το Ισραήλ με δίκοπο μαχαίρι και φωτιά. Κάποτε με προσταγή του ασεβή βασιλέα Αχαάβ, μαζεύτηκαν τετρακόσιοι ειδωλολάτρες ψευτοιερείς, που τους προστάτευε η βασίλισσα Ιεζάβελ. Τότε ο προφήτης Ηλίας τους προκάλεσε σ’ ένα διαγωνισμό. Του είπε κι έβαλαν πάνω στο θυσιαστήριο τα ξύλα και το σφάγιο για θυσία, και άρχισαν να τρέχουν γύρω και να φωνάζουν όλη την ήμερα τον ψεύτικο θεό Βάαλ, για να ρίξει φωτιά· «και ουκ ην φωνή και ουκ ην ακρόασις». Τότε ο Προφήτης τους είπε· «Κάνετε πέρα! Τώρα θα κάνω εγώ τη θυσία μου». Έκανε δικό του θυσιαστήριο, έβαλε κι έβρεξαν καλά τρείς φορές τα ξύλα με νερό κι ύστερα προσευχήθηκε. Έπεσε τότε φωτιά από τον ουρανό κι αναποδογύρισε κι έκαψε ολόκληρο το θυσιαστήριο. Ύστερα απ’ αυτό το σημείο, ο λαός έπιασε τους τετρακόσιους ψευτοϊερείς κι ο προφήτης Ηλίας τους τιμώρησε αυστηρά. Η Ιεζάβελ, αγριεμένη, κυνήγησε τον Προφήτη κι εκείνος έφυγε ψηλά στο Χωρήβ, εκεί που πριν πεντακόσια χρόνια ο Μωϋσής άκουσε τη φωνή του Θεού κι είδε τη βάτο να φλέγεται και να μην καίγεται. Εκεί ο προφήτης Ηλίας κρυβόταν σε μια σπηλιά κι ο Θεός τον δίδαξε ένα σπουδαίο μάθημα. Του είπε· «Ανέβα ψηλά στην κορυφή, και θα δεις το Θεό. Θα περάσει δυνατός αέρας· θα γίνει σεισμός· θα δεις φωτιά και θα περάσει ένα ανάλαφρο και δροσερό αεράκι. Ο Θεός δεν θα είναι ούτε στη θύελλα ούτε στο σεισμό ούτε στη φωτιά, αλλά στο ανάλαφρο αεράκι». Τέλος ο προφήτης Ηλίας αντί να πεθάνει ανελήφθη με άρμα πυρός στον ουρανό.
Και η γιορτή του έρχεται σε μια εποχή που η χώρα μας δοκιμάζεται πάρα πολύ από τη φωτιά. Λίγο η απροσεξία, λίγο ο τρόπος ζωής, λίγο η απληστία και το αδιάκοπο κυνήγι της προόδου και του κέρδους που τη συνοδεύει, η ελλιπής προετοιμασία, η κακή οργάνωση, η έλλειψη στοιχειώδους περιβαλλοντικής συνείδησης. μας φέρνει αντιμέτωπους κάθε χρόνο σχεδόν με τέτοιες μεγάλης κλίμακας καταστροφές.
Ο Θεός έθεσε τον άνθρωπο Βασιλιά της φύσης. Δηλαδή προστάτη και φύλακά της. Όχι απλό εκμεταλλευτή και καταστροφέα της. Είναι καθήκον και υποχρέωση κάθε ανθρώπου προς τον Θεό να προστατεύει τη δημιουργία του Θεού. Να την φυλάει ώστε να βρίσκει από αυτή τους απαραίτητους πόρους για να ζει. Πολλές φορές όμως ο άνθρωπος, οδηγούμενος από τη πλεονεξία και την αφροσύνη αναδεικνύεται στον μεγαλύτερο κίνδυνο ολόκληρης της Δημιουργίας. Ξεχνά την ολιγάρκεια, την ασκητικότητα, την απλότητα και τη νηστεία που διδάσκει η Εκκλησία και ορμά σαν αχόρταγο θηρίο πάνω σε ο,τιδήποτε έχει να του προσφέρει η γη κατατρώγοντάς το και καταστρέφοντας τον πλανήτη. Ένα από τα αποτελέσματα αυτού του τρόπου ζωής το βλέπουμε στη χώρα μας κάθε καλοκαίρι.
Σήμερα λοιπόν, την ώρα που προσερχόμαστε στις εκκλησίες και τα παρεκκλήσια για να τιμήσουμε τον μεγάλο αυτό προφήτη, τον πύρινο προφήτη Ηλία, ας προσευχηθούμε και ας ζητήσουμε να παρακαλέσει κι αυτός μαζί μας τον Κύριο ώστε να σταματήσει αυτή η καταστροφή. Να μη μείνουμε όμως μόνο στις προσευχές. Καλό θα είναι να αναθεωρήσουμε όλοι τον τρόπο ζωής μας και το τι ζητάμε από τη γη, ενθυμούμενοι ότι κάποτε ο προφήτης Ηλίας, ήταν που προσευχήθηκε και δεν έβρεξε για τριάμισι χρόνια. Σ’ αυτό το διάστημα ο Προφήτης κρυβόταν σε μια σπηλιά σ’ ένα χείμαρρο πέρ’ από τον Ιορδάνη. Εκεί υπήρχε λίγο νερό κι ένας κόρακας του πήγαινε τροφή κάθε πρωί. Έτσι είμαστε προορισμένοι να ζούμε οι άνθρωποι με τη φύση. Σε τέτοια αρμονία. Και είναι καιρός, πριν να είναι πολύ αργά, να το καταλάβουμε αυτό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου