του Γιάννη Ζερβοῦ*
Στὶς γαλλικὲς προεδρικὲς ἐκλογές, μὲ τελικὸ νικητὴ τὸν ἀπελθόντα Πρόεδρο Ἐμμανουὲλ Μακρόν, ἀναδείχθηκε γιὰ ἄλλη μιὰ φορὰ ἡ νέα κεντρικὴ ἀντιπαράθεση, ἡ ὁποία τείνει νὰ ὑποκαταστήσει τὸ δίπολο Δεξιᾶς-Ἀριστερᾶς: Ὁ νεοφιλελευθερισμὸς τῆς παγκοσμιοποίησης, καὶ τῆς ἀνάλγητης αὐθαιρεσίας ἑνὸς συστήματος ποὺ ὅλο καὶ ἐκτροχιάζεται, ἐναντίον ἑνὸς ἐγωκεντρικοῦ, ἐθνοφυλετικοῦ καὶ φοβικοῦ ἐθνικισμοῦ.
Παρόμοια διλήμματα ἀναδείχθηκαν στὶς ΗΠΑ καὶ στὴν Ἰταλία. Καὶ οἱ δύο αὐτὲς ἐκδοχὲς εἶναι νέες ἐκφάνσεις τῆς ὑλιστικῆς κοσμοθεωρίας, ὅπως εἶχε πεῖ ἀντίστοιχα ἀπὸ τὴ μεταπολεμικὴ περίοδο, ὁ ἀείμνηστος ἱδρυτὴς τῆς Χ.Δ. καὶ τῆς «Χ» Νίκος Ψαρουδάκης γιὰ τὰ ἀντιμαχόμενα ἰδεολογικὰ καὶ πολιτικὰ συστήματα ποὺ προέκυψαν ἀπὸ τὸ τέλος τοῦ Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Προϊόντα τῆς ἴδιας -ὑλιστικῆς- ἀτομοκρατίας θεωρεῖ καὶ τις δύο τάσεις ὁ παλαιὸς Γάλλος σοσιαλιστὴς Ὑπουργὸς Ζὰκ Ντελόρ, ποὺ προέρχεται ἀπὸ τὸ χριστιανικὸ χῶρο καὶ δηλώνει «περσοναλιστὴς» μαθητὴς τοῦ Ἐμμανουὲλ Μουνιέ, βασικοῦ θεωρητικοῦ τοῦ κοινωνικοῦ χριστιανισμοῦ στὴ μεσοπολεμικὴ Γαλλία. Ἔχει δηλώσει σὲ συνέντευξή του, ποὺ παρουσίασε ἡ «Χ» στὴν ἔντυπη ἔκδοση (2.3.2022) καὶ πιὸ ἐκτεταμένα στὴν ἱστοσελίδα της:
«Οἱ φοιτητικὲς ἐξεγέρσεις τοῦ 1960 ἐπικέντρωναν στὸ ἄτομο: «Εἶμαι ὁ μόνος κύριος τοῦ ἑαυτοῦ μου», «ἡ θρησκεία καὶ τὸ κράτος δὲν μετρᾶνε πιά», στὴν κατεύθυνση σχεδὸν μιᾶς νέας μορφῆς ἀναρχίας. Ἐξεγέρθηκα ἐνάντια σ’αὐτό χωρὶς νὰ ἀκουστῶ, ἐπειδὴ ἡ Ἀριστερά, ἡ Ἀριστερὰ στὴν ὁποία ἀνῆκα, σκεπτόταν διαφορετικά. Ἐγὼ πάντα πίστευα ὅτι οἱ βιωμένες ἀξίες συνδέονταν μὲ τὴ λειτουργία τῆς οἰκονομίας. Μὲ ἄλλα λόγια, ἡ ἀκραία ἀτομοκρατία μᾶς κάνει αὐτομάτως νὰ γίνόμαστε περισσότερο ὀπαδοὶ τῆς ἀγορᾶς, παρὰ τῆς συνεργασίας καὶ τῆς ἀλληλεγγύης, μὲ τὴν ἰδέα ὅτι ὁ καθένας μπορεῖ νὰ θριαμβεύσει μόνος του.
Κατὰ συνέπεια, οἱ διαμαρτυρίες μας στὸ ὄνομα τῆς ἀτομοκρατίας, γιὰ μένα ποὺ εἶμαι περσοναλιστής, μαθητὴς τοῦ Ἐμμανουὲλ Μουνιέ, ὁδηγοῦν τὸν κόσμο στὸ χαμό.
Ἡ ἰδέα τῆς ἀλληλεγγύης χρεωκοπεῖ, λόγω τῆς ἀνόδου τῆς ἀτομοκρατίας καὶ τοῦ λαϊκισμοῦ, ποὺ εἶναι ἀκραία μορφὴ ἀτομοκρατίας καὶ φόβου γιὰ τὸν ἄλλον. Πιστεύω ὅτι διακινδυνεύουμε νὰ ζήσουμε ἱστορικὴ παρακμὴ τῆς Δύσης. Ἐὰν δεν συνέλθουμε, τὰ δισέγγονα μας θὰ ζήσουν σ’ ἕνα κόσμο ὅπου θὰ συμμορφώνονται στὶς ἐντολὲς ἄλλων χωρῶν. Σήμερα, ἡ Γαλλία παίζει τὸ μέλλον της καὶ τὴ θέση της στὸν κόσμο τοῦ 2040.
Περνᾶμε λοιπὸν μιὰ δύσκολη στιγμὴ τῆς ἀνθρωπότητας. Στὴ σημερινὴ συγκυρία, δὲν βλέπω τί θὰ μποροῦσε νὰ σταματήσει τὴν πορεία τῆς ἀνθρωπότητας πρὸς αὐτὸν τὸν ἐγωκεντρισμό. Πιστεύω ὅμως, ὅτι τελικὰ θὰ ὑπάρξει μιὰ ἀνάταση, ὑπὸ τὴν πίεση τῶν γεγονότων.»
Μὲ τὸν δικό του τρόπο, ὁ πρώην Πρόεδρος τῆς «Κομισιόν», ποὺ κάνει καὶ αὐτοκριτικὴ γιὰ τὴ δική του ἀδυναμία νὰ προβλέψει τὸν ἀτομοκρατικὸ ἐκτροχιασμὸ τοῦ συστήματος ὅπως ἔχει διαμορφωθεῖ στὴν Ε.Ε., ἐπισημαίνει ὅτι τόσο ἡ θεοποίηση τῆς ἀγορᾶς μὲ τὴν παγκοσμιοποίηση, ὅσο καὶ τὸ ἀποκαλούμενο «λαϊκιστικὸ» καὶ ἐθνικιστικὸ στρατόπεδο ποὺ κυριαρχεῖται ἀπὸ τὸν φόβο τοῦ συνανθρώπου-πλησίον, εἶναι μορφὲς ὑλιστικῆς ἀτομοκρατίας.
Ὅπως χαρακτηριστικὰ τονίζει ὁ Ἀρχιεπίσκοπος Ἀλβανίας Ἀναστάσιος στὸ πασχαλινό του μήνυμα, «Συχνὰ διατυπώνεται ἡ εὐχὴ νὰ εἴμαστε στὴ σωστὴ πλευρὰ τῆς ἱστορίας. Ἡ ἀναστάσιμη εὐχὴ παρακινεῖ νὰ εἴμαστε πάντοτε στὴν πλευρὰ τῆς ἀγάπης, ὅπως τὴν ἀποκάλυψε μὲ τὴ διδασκαλία, τὴ ζωή, τὴ θυσία καὶ τὴν Ἀνάσταση Τοῦ ὁ Χριστός. Ἡ ἀγάπη εἶναι τὸ ἀντίδοτο κατὰ τοῦ ἐγωκεντρισμοῦ, ἐθνικοῦ, φυλετικοῦ, θρησκευτικοῦ, ποὺ δηλητηριάζει τὴν εἰρηνικὴ συνύπαρξη ἀνθρώπων καὶ λαῶν.»
Ἐμεῖς ὀφείλουμε, ὅπως πάντοτε ἔπραττε ἡ Χ.Δ., νὰ ἀναδείξουμε ἕναν ἄλλο δρόμο γιὰ τὴ λύση του κοινωνικοῦ προβλήματος, μὲ βάση τὴ χριστιανικὴ ἀγάπη καὶ τὸ κοινωνικὸ μήνυμα τοῦ Εὐαγγελίου ποὺ ἀπορρέει ἀπὸ αὐτήν. Ὅπως ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς εἶπε κατὰ τὸ Μυστικὸ Δεῖπνο, «Ὁ μένων ἐν ἐμοὶ κἀγὼ ἐν αὐτῶ, οὗτος φέρει καρπὸν πολύν, ὅτι χωρὶς ἐμοῦ οὐ δύνασθε ποιεῖν οὐδὲν» (Ἰω. 15:5).
Ἀποστολή μας εἶναι ἡ διαμόρφωση σὲ ἀναφορὰ μὲ τὶς σημερινὲς συγκυρίες μιᾶς ἐναλλακτικῆς πολιτικῆς πρότασης στὴ βάση τῆς ὁλοκληρωμένης Δημοκρατίας, τῆς ἐλευθερίας, τῆς κοινωνικῆς δικαιοσύνης καὶ τῆς διεθνοῦς ἀλληλεγγύης. Γιὰ νὰ ἀντιμετωπιστοῦν οἱ καταστρεπτικὲς συνέπειες τῆς ὑλιστικῆς ἀτομοκρατίας.
Τὸ ξέσπασμα τοῦ πολέμου στὴν Οὐκρανία καὶ ὁ κίνδυνος ἐκτροπῆς του σὲ πυρηνικὸ πόλεμο, σχετίζεται μὲ τὴν προειδοποίηση τοῦ Ζὰκ Ντελὸρ ὅτι ἡ ἀτομοκρατία, εἴτε ὑπὸ τὴ μορφὴ τῆς παγκοσμιοποίησης, εἴτε τοῦ ἐθνικισμοῦ, κινδυνεύει νὰ καταστρέψει τὸν κόσμο.
* Πρωτοσέλιδο ἄρθρο στὸ φύλλο τῆε 28.4.2022 τῆς “Χριστιανικῆς”
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου