Υπήρξε μια έρευνα πριν λίγο καιρό που έδειχνε την κοινωνία - και ειδικά τους νέους- να απομακρύνεται από την Εκκλησία. Βέβαια, οι έρευνες έχουν την τάση να δίνουν την ευκαιρία στον σχολιαστή να βγάλει τα συμπεράσματα που θέλει.
Ομοίως και αυτοί που προσπαθούν να βρουν τα αίτια ώστε να δικαιολογήσουν την κατάσταση αυτή, εφόσον θεωρούμε πως πράγματι αυτό είναι το συμπέρασμα.
Έτσι κάποιοι κληρικοί θεώρησαν υπεύθυνους τους αντιεπιστημονιστές κληρικούς. Κάποιοι άλλοι τους συντηρητικούς. Κάποιοι τους νεωτεριστές που νερώνουν την πίστη. Και πάει λέγοντας.
Δε θα αμφισβητήσω τα παραπάνω συμπεράσματα αλλά νομίζω πως κοιτάμε πολύ στα υψηλά πατώματα. Ενώ τα αίτια βρίσκονται πιο κάτω. Στο ισόγειο και στα θεμέλια. Και εξηγούμαι.
Η συμπεριφορά και ο χαρακτήρας πολλών κληρικών δεν περνάει απαρατήρητος στις μέρες μας. Πολλοί εξ ημών είμαστε αγενείς, αυταρχικοί, είρωνες, μεγαλοπιανόμαστε χωρίς λόγο αφού θέση ως κληρικός μπορεί να βρει κάποιος και με ελάχιστα προσόντα αλλά με κατάλληλες γνωριμίες και περιφερόμαστε συχνά ως δανδήδες αποκαλύπτοντας ένα απίστευτα πλούσιο ρεπερτόριο κακομαθημένης συμπεριφοράς και απολυτότητας. Πολλές δε φορές είναι τέτοια η αγάπη μας για το χρήμα, την επίδειξη και το φαίνεσθαι που θυμίζουμε βασιλική αυλή σε καιρούς παρακμής.
Εκεί, σε αυτές τις αδυναμίες θα έπρεπε να εστιάσουμε αρχικά και όχι στην αντιμετώπιση της κατάστασης του κορωνοϊού ή στην υποστήριξη της Ρωσίας , αφού αυτά είναι παράγωγα όλων των παραπάνω και σε καμία περίπτωση θεολογικά θέματα. Αυτή είναι η άποψή μου για το θέμα, η οποία φυσικά και δεν διεκδικεί το αλάνθαστο ή το πλήρες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου