Εκείνος που αγαπάει τον Θεό θυσιάζει ολόκληρη τη ζωή του, την αφιερώνει σε Αυτόν. Εκείνος που αγαπάει τον Θεό προσπαθεί να υπάρχει συνεχώς μαζί Του. Αυτός που αγαπάει τον Θεό αγαπάει τη ζωή και δεν αναζητά το δικό του θάνατο ούτε προσπαθεί να τον επιταχύνει. Αλλά πρέπει να δεχτεί τον θάνατο μια μέρα επειδή ο άνθρωπος δεν μπορεί να ζήσει για πάντα. Ο θάνατος γίνεται γι 'αυτόν μια μετάβαση από τη ζωή στη ζωή. Η ζωή στη γη γίνεται ένα πέρασμα για την αληθινή ζωή. Η ζωή στη γη γίνεται μια σύντομη περίοδος κατά την οποία κάποιος είναι έτοιμος σε κάθε στιγμή να αντιμετωπίσει το αναπόφευκτο πεπρωμένο του. Η καλύτερη προετοιμασία είναι η μετάνοια και η αγάπη για τον γείτονά του, χωρίς την οποία κανείς δεν μπορεί να αγαπά τον Θεό.
Είναι αλήθεια ότι ο θάνατος εισήλθε στην ανθρώπινη φύση ως τιμωρία από τον Θεό εξαιτίας της πτώσης του ανθρώπου στην αμαρτία, αλλά εξακολουθεί να αντικρούει αυτή τη φύση που προσανατολίζεται προς τη ζωή. Ο Θεός έδωσε στον άνθρωπο μια διαθήκη και μια υπόσχεση ότι ο άνθρωπος θα ζήσει για πάντα, αν το επιθυμούσε για τον εαυτό του. Αυτή η ανθρώπινη βούληση, της οποίας ο κάτοχος πρέπει να την επεξεργαστεί ώστε να προσεγγίσει περισσότερο το θέλημα του Θεού, είναι που το καθιστά αυτό δυνατό. Αυτή η αντιστοιχία μεταξύ των δύο θελήσεων, που προκύπτει από την ελεύθερη βούληση του ανθρώπου, είναι αυτή που κάνει τη συνάντηση μεταξύ Θεού και ανθρώπου μια συνάντηση μεταξύ εραστών που δεν μπορούν να αντέξουν να περιμένουν ο ένας τον άλλον.
Σε αυτό το πλαίσιο, θα αναφερθούμε στα λόγια του Συμεών, όταν κράτησε τον σαράντα ημερών Ιησού Χριστό στην αγκαλιά του, όταν ο Ιωσήφ και η Μαρία τον έφεραν στο ναό και το Άγιο Πνεύμα τον ενέπνευσε ότι δεν θα δοκιμάσει το θάνατο πριν δει τον Μεσσία του Κυρίου . Ο Συμεών ειπε:Κύριε, τώρα άσε τον δούλο σου να αναχωρήσει ειρηνικά, σύμφωνα με το λόγο σου, γιατί τα μάτια μου είδαν την Σωτηρία σου που ετοίμασες μπροστά σε όλους τους λαούς, ένα φως που έφερε την αποκάλυψη στους Εθνικούς και τη δόξα του λαού σου Ισραήλ "(Λουκάς 2: 29-30).
Όταν ο Συμεών είδε τον Ιησού, τον Σωτήρα, τον Μεσσία, όπως του είχε υποσχεθεί, ήταν έτοιμος να αναχωρήσει για την επόμενη ζωή με μεγάλη χαρά. Εκείνος που αγαπάει τον Ιησού δεν φοβάται τον θάνατο. Στους άγιους μάρτυρες, έχουμε τα καλύτερα παραδείγματα αυτού. Η αγάπη τους γι 'Αυτόν τους έκανε αρκετά γενναίους για να αντιμετωπίσουν το θάνατο με μεγάλη σταθερότητα και ελπίδα. Η αγάπη τους για Εκείνον τους έκανε να μην προδώσουν το Ευαγγέλιο Του και τις διδασκαλίες Του. Δεν εγκατέλειψαν τις αρχές τους για χάρη αυτής της φευγαλέας ζωής, αλλά μάλλον αποδέχτηκαν να εγκαταλείψουν αυτήν την φευγαλέα ζωή, ακόμα κι αν τους κόστισε τη ζωή.
Η ισλαμική παράδοση υιοθετεί αυτή την προσέγγιση. Υπάρχει μια ιστορία του προφήτη Ibrahim al-Khalil που δεν αναφέρεται στην Τορά που μας δίνεται από τον al-Ghazali στο βιβλίο του Ihya Ulum al-Din στο κεφάλαιο "Στην Αγάπη του Υπηρέτη για τον Θεό" που πάει ως εξής:
Ο Ιμπραήμ(ειρήνη σε αυτόν) είπε στον άγγελο του θανάτου όταν ήρθε σε αυτόν για να πάρει την ψυχή του: «Έχεις δει έναν φίλο να σκοτώνει τον φίλο του;»
Ο Θεός (Δοξασμένος να είναι) ενέπνευσε [τον άγγελο] να πει, "Έχετε δει έναν εραστή να μισεί τον αγαπημένο του;"
Έτσι, ο Ιμπραήμ είπε: "Ω Άγγελε του Θανάτου, πάρε με τώρα".
Βρίσκουμε ένα παρόμοιο ρητό από το διάσημο σουφί Σούφιαν αλ Θαουρί: «Μόνο ο αμφισβητίας μισεί το θάνατο, γιατί σε καμία περίπτωση ο αγαπημένος δεν μπορεί να μισεί τη συνάντηση με τον εραστή του».
Ο αγώνας μεταξύ ζωής και θανάτου συνεχίζεται και θα συνεχιστεί για όσο διάστημα υπάρχει αυτός ο κόσμος. Αλλά η ζωή είναι ισχυρότερη από το θάνατο επειδή η αγάπη είναι ισχυρότερη από αυτόν. Ας αγαπάμε τον άνθρωπο και να θυσιάζουμε τον εαυτό μας για χάρη του γιατί είτε είμαστε πιστοί, αθεϊστές ή αγνωστικιστές, με αυτό τον τρόπο, γνωρίζοντας ή αγνοώντας, αγαπάμε τον Θεό.
π.Georges Massouh(1962-2018)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου