(AINA) - Στις 3 Μαρτίου, οι Ασσύριοι ανά τον κόσμο τίμησαν την 100ή επέτειο του μαρτυρίου του Μαρ Benjamin Shimun XXI, Πατριάρχη της Εκκλησίας της Ανατολής. Ο Μαρ Σιμούν δολοφονήθηκε στις 3 Μαρτίου 1918 από τον Ισμαήλ Σίμκο, Κούρδο πολέμαρχο. Ο Πατριάρχης δέχτηκε την πρόσκληση του Σίμκο και είχε πάει στην κατοικία του στο Κοχανάχερ (Περσία) για να διαπραγματευτεί για ειρήνη. Σύμφωνα με ιστορικές πηγές, ο Πατριάρχης συνοδευόταν από τους στρατιωτικούς ηγέτες, τους συμβούλους και τέσσερις Ρώσους αξιωματικούς [1]. Όλοι σκοτώθηκαν. Η δολοφονία προκάλεσε τα αντίποινα των ασσυριακών στρατευμάτων που επιτέθηκαν στην κατοικία του Σίμκο, αλλά αυτός κατόρθωσε να δραπετεύσει με τους άνδρες του στο Χόι, όπου έλαβαν μέρος σε μια σφαγή εναντίον των Ασσυρίων [2].
Όταν ο Α' ΠΠ άρχισε το 1914, η Τουρκία συμμάχησε με τη Γερμανία και την Αυστρία ενάντια στη Βρετανία, τη Γαλλία και τη Ρωσία. Η Τζιχάντ κηρύχθηκε κατά του χριστιανικού πληθυσμού που ζούσε στην Οθωμανική Αυτοκρατορία - τους Ασσύριους, τους Αρμένιους και τους Έλληνες. Η πλειοψηφία των Κούρδων, που είναι μουσουλμάνοι, ακολούθησε το κάλεσμα για Τζιχάντ, δέχτηκε τη στρατολόγηση και υπηρέτησε στις οθωμανικές ένοπλες δυνάμεις. Επιπλέον, από την αρχή του πολέμου, η ηγεσία των Νεότουρκων δημιούργησε τις μονάδες Ειδικής Οργάνωσης (Teshkilati Mahsusa) στρατολογώντας εγκληματίες που απελευθερώθηκαν από τη φυλακή και παρέχοντάς τους εκρηκτικά, τουφέκια και άλλο στρατιωτικό εξοπλισμό. Αυτές οι παραστρατιωτικές ομάδες, που οδηγούσαν κυρίως Κούρδοι οπλαρχηγοί, ήταν κυρίως υπεύθυνοι για τη δολοφονία των πληθυσμών των Ασσυρίων, Ελλήνων και Αρμενίων στις ανατολικές επαρχίες του οθωμανικού κράτους. Το πογκρόμ ήταν συστηματικό και προγραμματισμένο από την Τουρκία και αναγνωρίστηκε από εξέχοντες μελετητές και από ορισμένα εθνικά κοινοβούλια ως η πρώτη γενοκτονία του 20ού αιώνα.
Σε αντίθεση με άλλους Πατριάρχες των ανατολικών χριστιανικών εκκλησιών, ο Πατριάρχης Μαρ Μπενιαμίν Σιμούν ΧΧΙ υπηρέτησε ως ηγέτης των Ανατολικών Ασσυρίων και διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο ως ανώτατος κριτής για την κοινωνική και φυλετική δομή των ανατολικών Ασσυρίων [4], όπου οι μάλικοι(φύλαρχοι ), ως επικεφαλής κάθε φυλής, έπαιξαν σημαντικό ρόλο. Ενώ ήταν προσεκτικός στα γενικά τους συμφέροντα, διατήρησε τη θρησκευτική εξουσία. Ο Πατριάρχης αποτελούσε εμπόδιο στη στρατηγική του Ταλάατ Πασά, του Τούρκου Υπουργού Εσωτερικών και αργότερα Μεγάλου Βεζίρη, ο οποίος όχι μόνο θέλησε να εκτοπίσει τους Ασσύριους από την περιοχή του Χακκάρι, αλλά προσπάθησε να τους εξαλείψει σωματικά και να καταστρέψει την ταυτότητά τους. Οι Ασσύριοι στην περιοχή Χακκάρι και στη περιοχή της Ούρμια θεωρήθηκαν επίσης ως εμπόδιο σε μια αναδυόμενη εθνικιστική παν-κουρδική ατζέντα.
Η προθυμία και ο ενεργός ρόλος των Κούρδων στη γενοκτονία των Ασσυρίων και η δολοφονία του Πατριάρχη πυροδότησε τη μέχρι σήμερα ένταση και δυσπιστία μεταξύ των Ασσυρίων και των Κούρδων. Η θέση των περισσότερων Ασσυριακών οργανώσεων, ότι οι Κούρδοι ηγέτες είναι γενικά αναξιόπιστοι, προέρχεται από τους Κούρδους που τιμήσαν τον Ισμαήλ Σίμκο ως εθνικό ήρωα, με πλήρη αδιαφορία για τη συμμετοχή του στην προδοτική δολοφονία του Ασσύριου Πατριάρχη το 1918. Ακόμη και πριν τη δολοφονία ο Σίμκο,στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, συμμετείχε στη δίωξη των ανατολικών Ασσυρίων στην περιοχή Urmi του Ιράν. Σύμφωνα με τον O'Shea, 1.000 χριστιανοί σκοτώθηκαν στο Σαλμάς, σε μια σφαγή που υποκινήθηκε από τον Σίμκο [5].
Αυτή η έλλειψη αυτομεμψίας από τους Κούρδους ήταν και πάλι εμφανής το φθινόπωρο του 2013, όταν οι κουρδικές αρχές της πόλης Erbil στο βόρειο Ιράκ ονόμασαν έναν δρόμο από τον Simko Shikak. Ενώ υπήρξαν κάποιοι Κούρδοι επικριτές αυτής της κίνησης, είναι σαφές ότι η πλειοψηφία τους επιλέγει να μην αντιμετωπίσει τις σκοτεινές πτυχές της δικής τους ιστορίας, ακόμη και όταν επιδιώκουν την αποδοχή τους ως δημοκρατικών μελών της παγκόσμιας κοινότητας. Το να αντιμετωπίσουν οι Κούρδοι ειλικρινά τη δική τους ιστορία θα αποτελέσει ένα σημαντικό βήμα για την εδραίωση της εμπιστοσύνης ώστε οι Ασσύριοι να συνεχίσουν να ζουν δίπλα με τους Κούρδους στην Τουρκία, το Ιράκ και τη Συρία του σήμερα και να συνεργαστούν για την οικοδόμηση κοσμικών κοινωνιών με βάση τον αμοιβαίο σεβασμό, τη δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Ο Taner Akcam, καθηγητής ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Clark και ένας διάσημος Τούρκος μελετητής της γενοκτονίας, δίνει τρεις λόγους κυρίως για τους λόγους για τους οποίους η αντιμετώπιση της ιστορίας είναι σημαντική. Πρώτον, «να σεβαστούμε τα θύματα, να δεχτούμε την αξιοπρέπειά τους και ακόμη και να συμβάλλουμε στην επούλωση του τραύματός τους». Δεύτερον, «για να καταστεί δυνατή η συμφιλίωση σε μια κοινωνία που εκτιμά τη δημοκρατία και τα ανθρώπινα δικαιώματα. Μια κοινωνία που δεν μπορεί να αντιμετωπίσει τη δική της ιστορία δεν μπορεί να διεκδικήσει την εδραίωση της δημοκρατίας». Τρίτον, σχετικό με τη δεύτερη πτυχή. "εάν θέλετε να δηλώσετε " ποτέ ξανά ",αυτό μπορεί να είναι δυνατόν μόνο αν η κοινωνία αντιμετωπίζει τη δική της ιστορία. Εάν μια κοινωνία δεν αναγνωρίσει την αδικία που έκανε, υπάρχει δυνητικός κίνδυνος να την επαναλάβει".
Notes:
[1] Yonan, Gabriele. Assyrians Today, Society for Endangered People, Götingen, 1978, p. 35
[2] Joseph, John. The Modern Assyrians of the Middle East: Encounters With Western Christian Missions, Archaeologists, and Colonial Power, Brill, 2000. p. 147
[3] Solhkhah, Norman (Ed.). The Assyrian Martyr -- Mar Benjamin Shimun Patriarch of The Church of the East, Center for the Assyrian Genocide Studies, Chicago, IL, 2008
[4] Yacoub, Joseph. Year of the Sword -- The Assyrian Christian Genocide. A History. Hurst & Company, London, 2017, p.162
[5] O'Shea, Maria T. Trapped Between the Map and Reality: Geography and Perceptions of Kurdistan, Routledge, 2004. p. 100
* Σύμφωνα με το Ιουλιανό Ημερολόγιο.Στο Γρηγοριανό Ημερολόγιο η επέτειος είναι στις 16 Μαρτίου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου