Ο ελληνικός ποιμενικός

arcturos.gr

Ο ελληνικός ποιμενικός σκύλος, εκτρέφεται αιώνες τώρα στις ορεινές περιοχές με σκοπό τη φύλαξη κοπαδιών. Η προσαρμογή του στις αντίξοες συνθήκες της ορεινής κτηνοτροφίας τον βοήθησε να αναπτύξει χαρακτηριστικά που τον καθιστούν πολύτιμο κι αναντικατάστατο φύλακα, ικανό να αντιμετωπίσει τις επιθέσεις μεγάλων σαρκοφάγων, όπως η αρκούδα κι ο λύκος. Σήμερα, η παραδοσιακή αυτή ελληνική φυλή, κινδυνεύει με εξαφάνιση από τη μείωση της νομαδικής κτηνοτροφίας και τις ανεξέλεγκτες διασταυρώσεις που αλλοίωσαν τα χαρακτηριστικά της. Υπολογίζεται ότι έχουν απομείνει λιγότεροι από 3.000 καθαρόαιμοι ελληνικοί ποιμενικοί. Σε μία προσπάθεια να διάσωσης του, ο ΑΡΚΤΟΥΡΟΣ υλοποιεί από το 1998 το Πρόγραμμα Αναπαραγωγής Ελληνικού Ποιμενικού.

Χαρακτηριστικά:



Το τρίχωμά του είναι πυκνό με διπλό μανδύα , για να τον προστατεύει από τις ακραίες καιρικές συνθήκες.

Διαθέτει άριστη όσφρηση, όραση κι ακοή που σε συνδυασμό με τη διάπλαση και τον χαρακτήρα του, τον καθιστά ιδανικό σκύλο φύλαξης.

Στον ποιμενικό χαρακτήρα του ζώου διακρίνεται η ανεξαρτησία δράσης, η υψηλή αίσθηση του ζωτικού χώρου, το έντονα αναπτυγμένο ένστικτο προστασίας στο κοπάδι, η επιθετικότητα προς τα άγρια ζώα, το θάρρος, η πίστη στην ομάδα κι η αφοσίωση.

Προσαρμόζεται εύκολα στην καθημερινή διαβίωση του κοπαδιού, κινείται ελεύθερα χωρίς να ενοχλεί τα ζώα, ενώ σύντομα αναπτύσσει μαζί τους σχέσεις συμβίωσης και ένστικτο προστασίας.

Ο Μέγας Αλέξανδρος χρησιμοποιούσε στις εκστρατείες του ποιμενικούς σκύλους της Ηπείρου.

Ο Πλάτωνας αναφέρει ότι ο ποιμενικός σκύλος της Ηπείρου είναι γνωστός από τα ομηρικά έτη κι ήταν ονομαστός για τα καταπληκτικά του χαρίσματα.


-Ο μεγαλύτερος κίνδυνος για τη ζωή του είναι τα δηλητηριασμένα δολώματα (φόλες).