Όπως είναι ευρέως γνωστό,το Khevsureti είναι ένα από τα πιο όμορφα μέρη στη Γεωργία. Είναι διάσημο για την απίστευτη ομορφιά του, και εκτός αυτού, υπάρχει και ένα άλλο χαρακτηριστικό που προσελκύει επισκέπτες από όλο τον κόσμο - το Khevsureti είναι επίσης μυστικός τόπος, γη των αρχαίων μύθων!
Το Khevsureti είναι μια ιστορική-εθνογραφική περιοχή στην ανατολική Γεωργία. Η οποία περιλαμβάνει τις μικρές κοιλάδες των ποταμών Migmakhevi, Shatili, Arkhoti και Aragvi, τα σύνορα της επαρχίας με την Τσετσενία και ανήκει στο Δήμο Dusheti,στην επαρχία Mtskheta-Mtianeti. Τα μεγαλύτερα χωριά είναι τα Barisakho και Shatili.
Όταν εξερευνά τα αρχαία χωριά και κάστρα του, αισθάνεται κάποιος σαν να έχει μεταφερθεί στον 16ο αιώνα. Θεωρείται ότι οι παλιοί θρύλοι και τα παραμύθια γίνονται πραγματικότητα σε αυτή τη μαγική γη. Πραγματικά, το Khevsureti έχει πολλές ενδιαφέρουσες ιστορίες και θρύλους που αιχμαλωτίζουν κάθε επισκέπτη.
Το Anatori είναι ένα από τα πιο μυστικιστικά μέρη του Khevsureti. Αυτό το αρχαίο γεωργιανό χωριό βρίσκεται 3 χιλιόμετρα από το Shatili, στη συμβολή των δύο ποταμών - Arguni και Mutsos'tskali. Το χωριό αυτό είναι ένας πολύ ενδιαφέρον και μυστηριώδης τόπος από πολλές απόψεις.
Δυστυχώς, το Anatori ερημώθηκε τον 18ο αιώνα, καθώς όλοι οι ντόπιοι έχασαν τη ζωή τους σε σύντομο χρονικό διάστημα. Όπως λέει ο μύθος, η πανούκλα (Μαύρος Θάνατος) μεταδόθηκε σε αυτό το μέρος κατά τη διάρκεια εκείνων των χρόνων. Οι ντόπιοι την ονόμασαν «Zhami». Όλο το χωριό είχε μολυνθεί και οι άνθρωποι πέθαιναν ο ένας μετά τον άλλο. Οι άνθρωποι κατασκεύαζαν ακόμα και ειδικούς θόλους (τάφους) εκ των προτέρων, ώστε να μην μολύνουν άλλους κατοίκους του χωριού. Αυτοί οι θόλοι βρίσκονταν μακριά από το χωριό, έτσι ώστε όταν οι άνθρωποι αισθάνονταν ότι είχαν μολυνθεί και ο θάνατος ήταν κοντά, πήγαιναν εκεί με τη θέλησή τους και έμεναν στους ταφικούς θόλους έως ότου να πεθάνουν. Μέσα στους θόλους υπήρχαν ειδικά ράφια κατασκευασμένα από πέτρα,οι άρρωστοι άνθρωποιξάπλωναν εκεί και περίμεναν τον θάνατό τους με αξιοπρέπεια!
Αυτή η αληθινή ιστορία είναι μια τέλεια απόδειξη της δέσμευσης για την κοινότητα και του θάρρους. Μόνο άνθρωποι με μεγάλη καρδιά μπορούν να διαπράξουν κάτι τέτοιο, προκειμένου να μην βλάψουν την οικογένεια, τους γείτονές και τους αγαπημένους τους. Ήταν ένα είδος αυτο-διοργανωμένης κηδείας. Είναι αδύνατο να μην αισθανθούμε βαθύ σεβασμό για αυτούς τους ανθρώπους, ενώ ακούμε την τραγική ιστορία του Anatori.
Οι ταφικοί θόλοι του Anatori διατηρήθηκαν, έτσι ώστε ο καθένας να μπορεί να επισκεφθεί το χώρο και να δει αυτούς τους ιστορικούς τάφους.
Ο Γεωργιανός ποιητής Giorghi Arabuli έγραψε ένα πολύ θλιβερό ποίημα που ονομάζεται «Οι σημειώσεις του Anatoreli» (ο κάτοικος του Anatori). Ενώ το διαβάζει κανείς, μπορεί να αισθανθεί τον βαθύ πόνο και τη θλίψη των ανθρώπων που περίμεναν το θάνατο μαζί! Εδώ σας παρουσιάζουμε μερικούς στίχους που έχουν μεταφραστεί στα Αγγλικά.
«Άφησα έξω το άλογό μου.
Το σπίτι.
. Τα παιδικά μου χρόνια»
...
“Με γέννησες , μητέρα -
Γέννησες τον ίδιο σου τον πόνο”.
...
«Τα παιδιά μου είναι εδώ κι αυτά.
Δεν αναπνέω πια,
Οπότε ο αέρας είναι αρκετός γι'αυτά».
Συγγραφέας: Bedisa Dumbadze
Οι Γεωργιανοι εχουν ωραια πραγματα,εμενα μου αρεσει και η κουζινα τους αλλα σαν ανθρωποι...δεν ξερω...νοικιαζα ενα σπιτι σε αυτους και γενικα δεν εχω καλες εντυπωσεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕ,δεν έρχεται και η αφρόκρεμά τους στην Ελλάδα.Έχω γνωρίσει από όλα τα φρούτα!Γενικά πάντως είναι εξαιρετικά σκληροί άνθρωποι.Και δεν μιλάω για περιπτώσεις εγκληματιών.Όλοι οι Καυκάσιοι το έχουν αυτό.Και οι Αρμένηδες.
Διαγραφή