Το Άγιο Μύρο

o-nekros

Άγιο Μύρο ονομάζεται ένα μείγμα λαδιού και 57 διαφορετικών φαρμακευτικών φυτών και αρωματικών ουσιών, το οποίο παρασκευάζεται κατ' αρχαίο προνόμιο αποκλειστικά στο Οικουμενικό Πατριαρχείο, κάθε δέκα περίπου χρόνια, και κατόπιν αποστέλλεται σε όλες τις Ορθόδοξες Εκκλησίες, προκειμένου να χρησιμοποιηθεί κατά το μυστήριο του χρίσματος (μετά τη βάπτιση). Ονομάζεται και «έλαιον ευχαριστίας», «έλαιον χρίσεως», «χρίσμα ευχαριστίας», «χρίσμα επουράνιον». 

Ιστορία 

Η παρασκευή (έψηση) του Αγίου Μύρου βασίζεται στην περιγραφή του Μωυσή στο Βιβλίο της Εξόδου (Έξοδος λ΄ 22-25), όπου αναφέρεται: 
«καὶ ἐλάλησε Κύριος πρὸς Μωυσῆν λέγων· καὶ σὺ λάβε ἡδύσματα, τὸ ἄνθος σμύρνης ἐκλεκτῆς πεντακοσίους σίκλους καὶ κινναμώμου εὐώδους τὸ ἥμισυ τούτου διακοσίους πεντήκοντα καὶ καλάμου εὐώδους διακοσίους πεντήκοντα καὶ ἴρεως πεντακοσίους σίκλους τοῦ ἁγίου καὶ ἔλαιον ἐξ ἐλαιῶν εἲν καὶ ποιήσεις αὐτὸ ἔλαιον χρῖσμα ἅγιον, μύρον μυρεψικὸν τέχνῃ μυρεψοῦ· ἔλαιον χρῖσμα ἅγιον ἔσται».
Το Άγιο Μύρο ξεκίνησε να παρασκευάζεται τον 2ο μ.Χ. αιώνα, όταν ο Χριστιανισμός επεκτάθηκε πολύ γεωγραφικά, προκειμένου να μπορεί να τελείται το μυστήριο του χρίσματος σε απομακρυσμένες περιοχές όπου δεν μπορούσαν να πάνε οι Απόστολοι, που έχοντας την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος ήταν οι μόνοι που μπρούσαν να τελέσουν το μυστήριο. Ως τον 8ο αιώνα, το δικαίωμα παρασκευής Αγίου Μύρου είχαν όλοι οι επίσκοποι. Σιγά σιγά όμως το δικαίωμα αυτό περιορίστηκε στους Πατριάρχες και κατόπιν στον Οικουμενικό Πατριάρχη, για λόγους διοικητικής τάξης και ενότητας των εκκλησιών.




Συστατικά 

Τα συστατικά του Αγίου Μύρου αλλάζουν από εποχή σε εποχή. Η πρώτη γραπτή συνταγή, σε βερβερινό κώδικα του 8ου αιώνα, αναφέρει 13 υλικά. Αυτά αυξομειώνονταν κατά καιρούς από τους αρμόδιους για την παρασκευή «μυρεψούς» και είναι καταγεγραμμένα στην τυπική διάταξη της Συνοδικής εν Μόσχα Βιβλιοθήκης, στο Ευχολόγιο του Γκόαρ και στο Μέγα Ευχολόγιο. Το 1951, επί πατριαρχίας Αθηναγόρα, οριστικοποιήθηκε ο αριθμός των συστατικών σε 57. 

Τα κυριότερα αυτών είναι: αγγελική, αριστολοχία, άσσαρο, βαλσαμέλαιο, βατάνι άκαιρο, δρόγες, ελαιόλαδο, ελένιο, εχινάνθη, ζινγκίβερη, ζουτομπά, ίριδα, καγχρεά, κανέλα, καρποβάλσαμο, καρυοφύλλι, κάσσια μαύρη, κελτικό, κιννάμωμο, κόρο, κρασί, κύπερι, λάβδανο, μάκαρι, μαστίχα Χίου, ματλαία ελαίου, μητζόκοκκαμύρα, μυροβάλανο, νάρδος, ξυλοβάλσαμο, πέτιτο, πιπέρι μαύρο, ροδέλαιο (αποστέλλεται από το Πατριαρχείο Βουλγαρίας), σάψιχο, σμύρνα, στάχο, στύρακας, τερεβινθίνη, τζιτζίβερι, φύλλα ινδικού. Βασικό συστατικό επίσης είναι και ο μόσχος, φυσική αρωματική ουσία που εξάγεται από τον αδένα ενός είδους ελαφιού και αποτελεί ένα από τα πιο ακριβά συστατικά της αρωματοποιίας.

Διαδικασία παρασκευής 

Το Άγιο Μύρο παρασκευάζεται με απόφαση της Συνόδου του Πατριαρχείου, όταν αυτή διαπιστώσει ότι το Μύρο τελειώνει, κάτι που στη σύγχρονη εποχή συμβαίνει περίπου κάθε δέκα χρόνια. Την παρασκευή επιβλέπουν δυο επιτροπές, η εκκλησιαστική που αποτελείται από ιερείς και η επιτροπή κοσμητόρων που περιλαμβάνει σχετικούς με το τεχνικό μέρος της παρασκευής χημικούς, φαρμακοποιούς και εμπόρους αρωματικών ειδών, της οποίας προεδρεύει ο Άρχων Μυρεψός. Η έψηση του Μύρου γίνεται κατά τη Μεγάλη Εβδομάδα, από την Κυριακή των Βαΐων έως και τη Μεγάλη Πέμπτη. Η έψηση του Μύρου γίνεται σε ειδικό Κουβούκλιο, το οποίο υπάρχει στο Πατριαρχείο. 

Την Κυριακή των Βαΐων και τη Μεγάλη Δευτέρα γίνεται από τον Πατριάρχη ευλογία των κοσμητόρων και Μικρός Αγιασμός των σκευών και υλικών που θα χρησιμοποιηθούν για την παρασκευή του Μύρου. Στο τέλος του αγιασμού ο Πατριάρχης, αφού βάλει ορισμένα από τα υλικά στους λέβητες, ανάβει τη φωτιά για το ψήσιμο, που καίει με κομμάτια παλαιών εικόνων, φθαρμένα εκκλησιαστικά έντυπα, καθώς και άχρηστα ξύλα από διάφορα μέρη ναών. Τη Μεγάλη Τρίτη γίνεται μνημόσυνο αυτών που έχουν δωρίσει χρήματα ή είδη για την παρασκευή του Μύρου καθώς και ανάγνωση του Ιερού Ευαγγελίου. Τη Μεγάλη Τετάρτη συμπληρώνεται το μίγμα στους λέβητες με τον μόσχο και τα διάφορα βότανα, και ολοκληρώνεται έτσι η παρασκευή του Μύρου, που τοποθετείται σε αργυρά δοχεία. Τέλος το πρωί της Μεγάλης Πέμπτης τελείται ο Όρθρος στο παρεκκλήσι του Αγίου Ανδρέα. Κατόπιν διεξέγεται λιτανεία στο εσωτερικό της Πατριαρχικής Αυλής, στην οποία το Μύρο μεταφέρεται από 24 αρχιμανδρίτες που κρατούν τα 12 μεγάλα αργυρά δοχεία και τελευταίο τον Πατριάρχη με μια μικρή Μυροθήκη. Παρίστανται επίσης διπλωμάτες και εκπρόσωπος του ελληνικού κράτους. Η τελετή ολοκληρώνεται με Θεία Λειτουργία, κατά τη διάρκεια της οποίας ευλογείται και καθαγιάζεται το Άγιο Μύρο. Κατόπιν το Μύρο μεταφέρεται και αποθηκεύεται στα μεγάλα δοχεία του Μυροφυλακίου, στον Πύργο του Πατριαρχείου. Από εκεί διανέμεται στις Ορθόδοξες Εκκλησίες. 

Χρήση 

Εκτός από το μυστήριο του χρίσματος, κατά το οποίο η χρήση Αγίου Μύρου συμβολίζει τη μετάδοση των χαρισμάτων του Αγίου Πνεύματος στο βαπτιζόμενο, το Άγιο Μύρο χρησιμοποιείται και: 
Για το χρίσμα ανθρώπων που προσέρχονται στην Ορθοδοξία από άλλα δόγματα, των οποίων γίνεται δεκτή η προηγούμενη βάπτιση
Στα εγκαίνια ναών, για τον καθαγιασμό της Αγίας Τράπεζας
Στην καθιέρωση ιερών αντικειμένων και εικόνων
Στη στέψη ορθοδόξων Βασιλέων και Αυτοκρατόρων
Στην ανακομιδή ιερών λειψάνων




Ο καθαγιασμός του Αγίου Μύρου στην Κωνσταντινούπολη τη Μεγάλη Πέμπτη 2010

(Από το αντιαιρετικό εγκόλπιο)



Η παρασκευή και ο καθαγιασμός του Αγίου Μύρου, γεγονός ιδιαίτερης σημασίας στην Ορθόδοξη Εκκλησία, θα πραγματοποιηθεί φέτος (2012) κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Εβδομάδος στο Οικουμενικό Πατριαρχείο.

Το Άγιο Μύρο παρασκευάζεται περίπου κάθε δέκα χρόνια, στο Φανάρι και χρησιμοποιείται στο μυστήριο του βαπτίσματος για την μετάδοση των δωρεών του Αγίου Πνεύματος στους νεοφώτιστους Ορθοδόξους.

Ο Οικουμενικός Πατριάρχης Βαρθολομαίος θα καθαγιάσει για δεύτερη φορά κατά την Πατριαρχία του νέα ποσότητα Αγίου Μύρου την Μ. Πέμπτη το πρωί, παρουσία εκπροσώπων των Ορθοδόξων Εκκλησιών.

Η όλη προετοιμασία της παρασκευής του Μύρου θα αρχίσει την Κυριακή των Βαΐων, όταν ο Πατριάρχης με ειδική ευχή θα αναθέσει στον Άρχοντα Μυρεψό και στους συνεργάτες του Μυρεψούς, την ευθύνη της όλης διεργασίας.
Πρόκειται για ένα έργο πολύ υπεύθυνο, που απαιτεί ειδικές γνώσεις. Για αυτό το αξίωμα του Μυρεψού πάντα αναλαμβάνουν φαρμακοποιοί και χημικοί.
Σήμερα, επικεφαλής τους είναι ο Άρχων Μυρεψός Πρόδρομος Θανάσογλου, ενώ της αρμόδιας Συνοδικής Επιτροπής προεδρεύει ο Μητροπολίτης Ηλιουπόλεως και Θείρων Αθανάσιος.

Η διαδικασία της παρασκευής και «εψήσεως», του ψησίματος δηλαδή, του Μύρου γίνεται στο ειδικά διαμορφωμένο κουβούκλιο που βρίσκεται στον περίβολο του Πατριαρχείου. 

Τα υλικά με τα οποία παρασκευάζεται το Άγιο Μύρο, είναι:
αρωματικά φυτά, δρόγες και αιθέρια έλαια, από τα οποία το σημαντικότερο είναι το ροδέλαιο το οποίο αποστέλλεται από την Ορθόδοξη Εκκλησία της Βουλγαρίας.
Τα συστατικά αυτά με διάφορες παραλλαγές και προσθήκες, εμφανίζονται σε καταλόγους από τον 8ο αιώνα μέχρι και το τέλος του 19ου αιώνα.
Ενδεικτικά αναφέρουμε το έλαιο, τον οίνο, το κιννάμωμο, την ίριδα, την μαστίχη Χίου, την αγγελική, το σάψιχο, τα μύρα, το μυροβάλανο, τη ζινγκίβερη, την νάρδο και τα φύλλα ινδικού. Επίσης, χρησιμοποιείται και μόσχος, αιθεριούχο ζωικό έκκριμα από τον αδένα του αρσενικού μοσχαριού.

Η παρασκευή

Η «έψησις» αρχίζει τη Μ. Δευτέρα το πρωί μετά τη Θεία Λειτουργία, οπότε αγιάζονται τα βασικά συστατικά του Μύρου κατά τη διάρκεια ειδικής ακολουθίας, στην οποία προΐσταται ο Οικουμενικός Πατριάρχης. Κι όπως ορίζει το τυπικό, ο Πατριάρχης ραντίζει με αγιασμένο ύδωρ τους λέβητες, τα σκεύη και τα υλικά για την παρασκευή του Αγίου Μύρου.
 Στη συνέχεια, κρατώντας αναμμένα τα δικηροτρίκηρα, ανάβει τον κάθε λέβητα (πέντε συνολικά), στους οποίους έχουν τοποθετηθεί ως καύσιμη ύλη, φθαρμένα εκκλησιαστικά έντυπα, καθώς και άχρηστα ξύλα από διάφορα μέρη του ναού (αναλόγια, στασίδια κ.α.). Κατόπιν, ο Πατριάρχης αναγινώσκει περικοπές από το ιερό Ευαγγέλιο.
Η ανάγνωση συνεχίζεται από Αρχιερείς και ιερείς οι οποίοι εναλλάσσονται σε τακτά χρονικά διαστήματα. 
 Η διαδικασία αυτή ακολουθεί με την ίδια τυπική διάταξη την Μ. Τρίτη και την Μ. Τετάρτη, οπότε το Μύρο διαυγές πλέον, μεταγγίζεται σε μεγάλους αργυρούς αμφορείς, σε μικρά αργυρά δοχεία, καθώς και σε αλαβάστρινα, τα οποία μεταφέρονται στο Πατριαρχικό παρεκκλήσι του Αγίου Ανδρέου. Από εκεί τη Μ. Πέμπτη το πρωί με λιτανεία μεταφέρονται στον Πατριαρχικό ναό από 24 ιερείς που κρατούν τους 12 αμφορείς, από 35 περίπου Αρχιερείς που κρατούν αργυρά και αλαβάστρινα δοχεία και τον Πατριάρχη που κρατεί αργυρό δοχείο.
Στη διάρκεια της θείας Λειτουργίας που προεξάρχει ο Πατριάρχης, γίνεται ο καθαγιασμός του Μύρου που παρασκευάσθηκε. Οι αμφορείς και τα υπόλοιπα δοχεία τοποθετούνται γύρω και επάνω στην Αγία Τράπεζα.
 Στο τέλος της Λειτουργίας, πάλι με πομπή, μεταφέρονται τα δοχεία στο Μυροφυλάκιο του Πατριαρχείου.
 Το Άγιο Μύρο το οποίο αποστέλλεται και σε άλλες Ορθόδοξες Εκκλησίες, χρησιμοποιείται επίσης για το χρίσμα των προσερχομένων στην Ορθόδοξη Εκκλησία ετεροδόξων, οι οποίοι ήδη έχουν βαπτισθεί στο όνομα της Αγίας Τριάδος σύμφωνα με την τάξη του δόγματος τους καθώς και στον καθαγιασμό νέων Ιερών Ναών, κ.α...
    Άγιο Μύρο παρασκευάσθηκε στο Φανάρι στη διάρκεια του 20ου αιώνος 9 φορές:

1. 1903 επί Πατριαρχίας Ιωακείμ του Γ΄

2. 1912 επί Πατριαρχίας Ιωακείμ του Γ΄

3. 1928 επί Πατριαρχίας Βασιλείου του Γ΄

4. 1939 επί Πατριαρχίας Βενιαμίν του Α΄

5. 1951 επί Πατριαρχίας Αθηναγόρου του Α΄

6. 1960 επί Πατριαρχίας Αθηναγόρου του Α΄

7. 1973 επί Πατριαρχίας Δημητρίου του Α΄

8. 1983 επί Πατριαρχίας Δημητρίου του Α΄

9. 1992 επί Πατριαρχίας Βαρθολομαίου

Οι βιβλικές ρίζες του Χρίσματος

Το Άγιο Πνεύμα της Επαγγελίας ως σφραγίδα και αρραβώνας

Το βάπτισμα τού Αγίου Πνεύματος, εμφανίζεται στην Αγία Γραφή με διάφορες ονομασίες, κάθε μία από τις οποίες, τονίζει κάποιο χαρακτηριστικό του: ΄΄σφραγίδα΄΄, ΄΄αρραβώνας΄΄, ΄΄Χρίσμα΄΄, κ.λ.π.: ΄΄Εν ω και πιστεύσαντες εσφραγίσθητε τω Πνεύματι τής επαγγελίας τω Αγίω, ο εστιν αρραβών τής κληρονομίας ημών...΄΄ (Εφεσίους 1/α΄ 13,14). 

Φυσικά, το εδάφιο αυτό, δεν σημαίνει ότι το Άγιο Πνεύμα λαμβάνεται μόνο με την πίστη, όπως ισχυρίζονται κάποιοι στερημένοι Πνεύματος Προτεστάντες, αλλά απλά υπονοείται το βάπτισμα στο νερό, ως έργο πίστεως, όπως και η μετάνοια, που αν και απαραίτητη, ούτε και αυτή αναφέρεται. Όμως, και τα δύο αυτά τα ανέφερε ο απόστολος Πέτρος στις Πράξεις 2/β΄ 38,39.

Εκεί αναφέρεται το κήρυγμα τού αποστόλου Πέτρου για το ΄΄Πνεύμα της Επαγγελίας΄΄, όταν οι Χριστιανοί το έλαβαν για πρώτη φορά την Πεντηκοστή: ΄΄...Μετανοήσατε, και ας βαπτισθεί έκαστος υμών...εις άφεσιν αμαρτιών. Και θέλετε λάβει την δωρεάν τού Αγίου Πνεύματος. Διότι προς εσάς είναι η επαγγελία και προς τα τέκνα σας, και προς πάντας τους εις μακράν, όσους αν προσκαλέσηται Κύριος ο Θεός ημών΄΄.

Το Άγιο Πνεύμα της Επαγγελίας ως "Χρίσμα"

Ας δούμε όμως μερικά ακόμα εδάφια από την Αγία Γραφή, όπου η ΄΄Επαγγελία΄΄ αυτή, εκτός από ΄΄Αρραβώνας΄΄ και ΄΄Σφραγίδα΄΄, ονομάζεται και ΄΄Χρίσμα΄΄.

Β΄ Κορινθίους 1/α΄ 21,22: ΄΄Ο δε βεβαιών ημάς συν υμίν εις Χριστόν και χρίσας ημάς Θεός, ο και σφραγισάμενος ημάς και δους τον αρραβώνα τού Πνεύματος εν ταις καρδίαις ημών΄΄.

Επειδή η κατάσταση τού αναγεννημένου Χριστιανού δεν είναι ακόμα μόνιμη, γι' αυτό ονομάζεται: ΄΄αρραβώνας΄΄, και όχι ΄΄γάμος΄΄. Είναι μία υπό δοκιμήν περίοδος, ως την ημέρα τού γάμου του με το Αρνίο, τον Ιησού Χριστό (Αποκάλυψις 21/κα΄ 1,2). Τότε, αν ο άνθρωπος αποδειχθεί πιστός ως το τέλος, η ΄΄σφραγίδα΄΄ αυτή, ή ΄΄χρίσμα΄΄, παύει να είναι αρραβώνας, και γίνεται μόνιμο.

Ας δούμε όμως τι λέει και ο απόστολος Ιωάννης για το ΄΄Χρίσμα΄΄:

Α΄ Ιωάννου 2/β΄ 20,27: ΄΄Και υμείς χρίσμα έχετε από τού Αγίου... και υμείς το χρίσμα ό ελάβετε απ' αυτού, μένει εν υμίν, και ου χρείαν έχετε ίνα τις διδάσκει υμάς, αλλ' ως το Αυτού χρίσμα διδάσκει υμάς περί πάντων και αληθές εστιν και ουκ έστιν ψεύδος, και καθώς εδίδαξεν υμάς, μένετε εν αυτώ΄΄.

Τι άλλο θα μπορούσε να εννοεί ο απόστολος με τη λέξη ΄΄χρίσμα΄΄, παρά το βάπτισμα τού Αγίου Πνεύματος που θα δίδασκε τους Χριστιανούς; Αυτό φαίνεται και από τα λόγια τού Ιησού στο Ευαγγέλιο τού ιδίου αποστόλου: ΄΄Ο δε Παράκλητος, το Πνεύμα το Άγιον, ό πέμψει ο Πατήρ εν τω ονόματί μου, εκείνος υμάς διδάξει πάντα, και υπομνήσει υμάς πάντα ά είπον υμίν εγώ΄΄ (Ιωάννης 14/ιδ΄ 26).

Και ο απόστολος Ιωάννης λοιπόν, χρησιμοποιεί όπως και ο απόστολος Παύλος, την ίδια λέξη για τη σφραγίδα τού Αγίου Πνεύματος.

Γιατί λέγεται "Χρίσμα" (επάλειψη);

Η λέξη "χρίω" σημαίνει ΄΄αλοίφω΄΄. Γιατί άραγε χρησιμοποιείται για το βάπτισμα τού Αγίου Πνεύματος;

Για να το καταλάβουμε αυτό, πρέπει πρώτα να δούμε πώς γινόταν η λήψη τού Αγίου Πνεύματος στον καιρό τών αποστόλων.

Εάν εξαιρέσουμε την πρώτη κάθοδο τού Αγίου Πνεύματος προς τους ιδίους τους αποστόλους, όλοι οι υπόλοιποι, για να βαπτισθούν στο Άγιο Πνεύμα έπρεπε να λάβουν χειροθεσία από τους αποστόλους. Αυτό φαίνεται καθαρά, στο χωρίο Πράξεις 8/η΄ 14 - 18: ΄΄Ακούσαντες δε οι εν Ιεροσολύμοις απόστολοι ότι δέδεκται η Σαμάρεια τον λόγον τού Θεού, απέστειλαν προς αυτούς Πέτρον και Ιωάννην, οίτινες καταβάντες προσεύξαντο περί αυτών όπως λάβωσιν Πνεύμα Άγιον. Ουδέπω γαρ ην επ' ουδενί αυτών επιπεπτωκός, μόνον δε βεβαπτισμένοι υπήρχον εις το όνομα τού Κυρίου Ιησού. Τότε επετίθουν τας χείρας επ' αυτούς, και ελάμβανον Πνεύμα Άγιον. Ιδών δε ο Σίμων ότι δια τής επιθέσεως τών χειρών τών αποστόλων δίδοται το Πνεύμα, προσήνεγκεν αυτοίς χρήματα...΄΄

Για να λάβουν οι Σαμαρείτες το Άγιο Πνεύμα, χρειάστηκε να κατεβούν οι απόστολοι Πέτρος και Ιωάννης στη Σαμάρεια. Δεν έφτανε ο Φίλιππος, κι ας είχε εξουσία να κάνει πλήθος θαυμάτων. (Πράξεις 8/η΄ 6,7).

Είναι σαφής η δήλωση, ότι ΄΄TOTE΄΄ το Άγιο Πνεύμα, δινόταν ΄΄δια τής επιθέσεως τών χειρών τών αποστόλων΄΄. (Πράξεις 8/η΄ 17). Έτσι την Πεντηκοστή, το Άγιο Πνεύμα βάπτισε 3.000 πιστούς, παρόντων τών αποστόλων. (Πράξεις 2/β΄ 41). Ομοίως, ο Παύλος έλαβε το Άγιο Πνεύμα, αφού ο Κύριος τού έστειλε τον Ανανία, (ο οποίος κατά την Ιερά Παράδοση, ήταν ένας από τους 70 αποστόλους), για να τον βαπτίσει, και να τού επιθέσει τα χέρια. (Πράξεις 9/θ΄ 17,18). (Ένα δείγμα τού πώς η υπόλοιπη Ιερά Παράδοση, συμπληρώνει κενά τής Αγίας Γραφής).

Ο Κορνήλιος, ο πρώτος εθνικός [ειδωλολάτρης] Χριστιανός, έλαβε το βάπτισμα στο Άγιο Πνεύμα παρουσία τού αποστόλου Πέτρου, με την εξαίρεση ότι το έλαβε προτού βαπτισθεί στο νερό, ώστε να πεισθεί ο Πέτρος να τον βαπτίσει, επειδή ήταν εθνικός. (Πράξεις 10/ι΄ 44 - 48). Τέλος, με την επίθεση τών χειρών τού αποστόλου Παύλου, έλαβαν το Άγιο Πνεύμα οι 12 άνδρες τής Εφέσου. (Πράξεις 19/ιθ΄ 5,6).

Ας δούμε όμως πιο προσεκτικά την αφήγηση στις Πράξεις 8/η΄ 14 - 19. Όταν χρειάστηκε να κατεβούν στη Σαμάρεια οι απόστολοι για να μεταδώσουν το Άγιο Πνεύμα στους ήδη βαπτισμένους Σαμαρείτες, ο Σίμων, ζήτησε και αυτός την εξουσία αυτή, επί πληρωμή. Όμως ο Πέτρος τού είπε: ΄΄Το αργύριόν σου συν σοι, είη εις απώλειαν, ότι την δωρεάν τού Θεού ενόμισας δια χρημάτων κτάσθαι΄΄. (Πράξεις 8/η΄ 20). Και αυτό το είπε, επειδή έπρεπε να είσαι απόστολος για να μεταδώσεις το Άγιο Πνεύμα.

Πολύ σημαντικό όμως, είναι το εδάφιο 17: ΄΄Τότε επετίθουν τας χείρας επ' αυτούς, και ελάμβανον Πνεύμα Άγιον΄΄. Εδώ, θα πρέπει να ανοίξουμε μια παρένθεση, σε σχέση με τη λέξη: ΄΄επετίθουν΄΄. Το παραπάνω εδάφιο, γράφτηκε με βάση το Βυζαντινό κείμενο, που είναι και το πλέον αξιόπιστο, καθώς μας το παρέδωσε η Εκκλησία. Αν και κάποια κριτικά κείμενα, (π.χ. Νέστλε), χρησιμοποιούν τη λέξη: ΄΄επετίθεσαν΄΄, (κάποτε στο παρελθόν, μία φορά), μπορούμε με βεβαιότητα να πούμε ότι το πρωτότυπο κείμενο είχε τη λέξη: ΄΄επετίθουν΄΄, (συνεχόμενα και κατά συνήθειαν). Γιατί το λέμε αυτό; Επειδή αν το πρωτότυπο κείμενο είχε το ρήμα σε αυτό το χρόνο, τότε θα έπρεπε να είναι στον ίδιο χρόνο και το επόμενο ρήμα τού εδαφίου, και να έλεγε: ΄΄έλαβαν΄΄ (΄΄Πνεύμα Άγιον΄΄). Δηλαδή: ΄΄Τότε έβαλαν πάνω τους τα χέρια, και έλαβαν Πνεύμα Άγιο΄΄. Το δεύτερο ρήμα όμως, είναι σε συνεχή παρελθοντικό χρόνο, και συνεπώς πρέπει να επιλέξουμε ως σωστά τα κείμενα εκείνα, που γράφουν: ΄΄επετίθουν΄΄, ώστε η έννοια τού εδαφίου να είναι:

΄΄Τότε, (δηλαδή ΄΄εκείνο τον καιρό΄΄), έβαζαν πάνω τους τα χέρια, και λάβαιναν Πνεύμα Άγιο΄΄.

Η σωστή αυτή διατύπωση τού εδαφίου, μας δίνει τη σπουδαία πληροφορία πως το βάπτισμα με Άγιο Πνεύμα, γινόταν με τον τρόπο αυτό ΄΄τότε΄΄, τον καιρό εκείνο, πράγμα που δείχνει ότι τον καιρό που ο Λουκάς έγραφε αυτά τα λόγια στην Αγία Γραφή, κάτι είχε αλλάξει.

Πράγματι, στον καιρό που έγραφε ο Λουκάς, είχε ήδη συντελεστεί μία αλλαγή. Όπως φαίνεται από την ιστορία που εξετάζουμε, ήδη υπήρχαν προβλήματα, με το ότι οι απόστολοι δεν επαρκούσαν πλέον να μεταδίδουν το Άγιο Πνεύμα, καθώς το πλήθος τών πιστών συνεχώς μεγάλωνε, και απλωνόταν σε όλη τη γη. Έτσι, οι απόστολοι έπρεπε συνεχώς να τρέχουν από τόπο σε τόπο για να μεταδίδουν το Άγιο Πνεύμα, με επίθεση τών χειρών τους.

Είναι λάθος η άποψη ορισμένων Προτεσταντικών ομάδων, που λένε ότι το βάπτισμα με Άγιο Πνεύμα είχε σταματήσει μετά την Πεντηκοστή και τον Κορνήλιο. Αν συνέβαινε κάτι τέτοιο, τα λόγια τού αποστόλου Πέτρου θα ήταν ψέματα, καθώς την Πεντηκοστή, (σύμφωνα με το Πράξεις 2/β΄ 39), είπε στους ακροατές του: ΄΄Διότι προς εσάς είναι η Επαγγελία, και προς τα τέκνα σας, και προς πάντας τους εις μακράν, όσους αν προσκαλέσει Κύριος ο Θεός ημών΄΄. Εάν η Επαγγελία τού Πατρός είχε σταματήσει στον καιρό τού Λουκά, ούτε ΄΄τα τέκνα΄΄ τών ανθρώπων εκείνων, ούτε ΄΄όλοι όσοι θα καλούσε ο Θεός΄΄ θα μπορούσαν να τη λάβουν. Τότε ο απόστολος Πέτρος θα ήταν ψευδοπροφήτης.

Αυτό επίσης, θα σήμαινε ότι δεν θα μπορούσε να σωθεί κανένας πλέον, από την εποχή που θα έπαυε η Επαγγελία τού Πατρός ως σήμερα, επειδή ο Ιησούς Χριστός είχε πει στο Νικόδημο: ΄΄Αλήθεια σου λέω, εάν κάποιος δεν ξαναγεννηθεί (εξ' ύδατος και Πνεύματος), δεν μπορεί να δει τη βασιλεία τού Θεού΄΄. (Ιωάννης 3/γ΄ 3,5).

Σε συμφωνία με όλα αυτά, η Ιερά Παράδοση τής Εκκλησίας, μας πληροφορεί ότι καθώς οι απόστολοι διασπείρονταν στον κόσμο, ή αποδημούσαν στον Κύριο, κάποιοι θα έπρεπε να αναλάβουν τη λειτουργία χειροθεσίας, και μεταδόσεως τού Αγίου Πνεύματος. Αυτοί ήταν οι πρώτοι τών Πρεσβυτέρων τών πόλεων, που αργότερα ονομάστηκαν ΄΄Επίσκοποι΄΄.

Ο Ιησούς Χριστός, είχε δώσει στους αποστόλους μία μεγάλη εξουσία πριν φύγει: ΄΄Αμήν λέγω υμίν. Όσα αν δέσητε επί τής γης, έσται δεδεμένα εν ουρανώ, και όσα εάν λύσητε επί τής γης, έσται λελυμένα εν ουρανώ. Πάλιν αμήν λέγω υμίν, ότι εάν δύο συμφωνήσωσι εξ υμών επί τής γης περί παντός πράγματος ού εάν αιτήσονται, γενήσεται αυτοίς παρά τού Πατρός μου τού εν ουρανοίς΄΄. (Ματθαίος 19/ιθ΄ 18,19).

Οι απόστολοι λοιπόν, συνάχθηκαν και συμφώνησαν. Πήραν λάδι, έβαλαν τα χέρια σε αυτό, και προσευχήθηκαν. Ζήτησαν από το Θεό να δίνει την Επαγγελία τού Αγίου Πνεύματος σε όποιον ΄΄εχρίετο΄΄ ( =αλοίφετο) με αυτό, με τη χειροθεσία τού κάθε τοπικού Επισκόπου, ή όποιου αυτός εξουσιοδοτήσει. Έτσι, δεν χρειαζόταν πλέον η παρουσία τού κάθε αποστόλου, και όταν αυτοί ένας ένας κοιμήθηκαν, η Εκκλησία συνέχισε να μεταδίδει το Άγιο Πνεύμα, ΄΄σε όσους προσκάλεσε, προσκαλεί ή θα προσκαλέσει ο Κύριος΄΄.

Αυτό ήταν λοιπόν που είχε ήδη αλλάξει στον καιρό που έγραφε ο Λουκάς. Πρόκειται γι' αυτό που σήμερα η Εκκλησία το ονομάζει: ΄΄Μυστήριο τού Χρίσματος΄΄.

Μπορούμε πλέον να καταλάβουμε για ποιο λόγο οι απόστολοι Παύλος και Ιωάννης, ονομάζουν στις επιστολές τους το βάπτισμα τού Αγίου Πνεύματος ως ΄΄Χρίσμα΄΄, δηλαδή Επάλειψη. (Β΄ Κορινθίους 1/α΄ 21, 22 Α΄ Ιωάννου 2/β΄ 20,27). Αυτή είναι η σφραγίδα τού Χριστού για τη σωτηρία τών πιστών. (Αποκάλυψη 7/ζ΄ 3).