Οι γονείς είναι παράδειγμα για το(α) παιδί(-ια) του.Και πρέπει να είναι .Όχι γιατί έχει την πείρα της ζωής,είναι πολλοί οι γονείς που αν το ισχυριστούν αυτό θα γελάσει ο κάθε πικραμένος,ή γιατί είναι τόσο καλοί που λάμπουν και αστράφτουν.Πρέπει να το κάνουν γιατί το ζητάνε,το έχουν ανάγκη τα ίδια τα παιδιά.Γιατί τα πρώτα χρόνια της ζωής του,ο άνθρωπος είναι μιμητικός.Σαν το μαϊμουδάκι(μη σας πιάνει ίλιγγος από το συσχετισμό με την θεωρία της εξέλιξης).Θέλει να βλέπει πως να κάνει τι.Και αργότερα όμως θα χρειαστεί κάτι τέτοιο.
Τότε όμως ο κάθε γονιός θα πρέπει να εξηγήσει ότι δεν είναι τέλειος,δεν είναι αλάθητος.Και θα δώσει στο παιδί του να καταλάβει ότι δεν είναι παράδειγμα τελειότητας αλλά προσπάθειας,έστω αποτυχημένης.
Η γέννηση του κάθε παιδιού είναι απόδειξη ότι ο Θεός δεν μας βαρέθηκε ακόμα,όπως λέει ο Ταγκόρ,είναι δώρο,αφήνεται σ'εμάς να το προσέχουμε,να το φροντίζουμε,να το προετοιμάσουμε.Δεν θα μετρήσουν τόσο οι αποτυχίες μας,όταν θα κληθούμε να δώσουμε λόγο στον Μεγάλο,αλλά αν δώσαμε στα παιδιά μας τα εφόδια να μην αποτύχουν στις ίδιες με εμάς δοκιμασίες.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου