Η ράβδος και η βακτηρία του Ποιμένα

ἐὰν γὰρ καὶ πορευθῶ ἐν μέσῳ σκιᾶς θανάτου, οὐ φοβηθήσομαι κακά, ὅτι σὺ μετ᾿ ἐμοῦ εἶ· ἡ ράβδος σου καὶ ἡ βακτηρία σου, αὗταί με παρεκάλεσαν.

Τα τελευταία αυτά λόγια του στίχου επιβεβαιώνουν τη Θεία Παρουσία.Και μια νέα μεταφορά από την ποιμενική ζωή χρησιμεύει για να δώσει βαρύτητα στο νόημά τους."Η ράβδος Σου και η βακτηρία Σου".Οι δύο αυτές λέξεις δεν είναι συνώνυμες.Και τα δύο αντικείμενα τα χρησιμοποιούσαν οι Εβραίοι βοσκοί και το καθένα έχει τη δική του βαθιά σημασία.Η "ράβδος",στα Εβραϊκά shebet,ήταν ένα κάπως κοντό ξύλινο ρόπαλο,που στη μία άκρη κατέληγε σε μέταλλο και αποτελούσε αμυντικό όπλο,που προστάτευε το κοπάδι από επικίνδυνα αγρίμια.


Η "βακτηρία",στα Εβραϊκά mishenet,έχει την έννοια της στήριξης.Ο ίδιος ο ποιμένας καμιά φορά έγερνε πάνω στο μακρύ αυτό ραβδί του.Το χρησιμοποιούσε ακόμη για να οδηγεί και να βοηθά τα πρόβατά του.Το πάνω μέρος της βακτηρίας ήταν καμπυλωτό και με αυτό το άκρο μπορούσε,στην ανάγκη,να πιάσει ένα πρόβατο από το πόδι ή από τον λαιμό.Και μ'ένα ελαφρό άγγιγμά του καθοδηγούσε το ζώο δεξιά ή αριστερά.Η βακτηρία,τέλος,μπορούσε να υποβοηθήσει τα πρόβατα όταν περνούσαν κάποιο ρυάκι.

Στη βακτηρία του ποιμένα φαίνεται ότι έχει την προέλευση του το βασιλικό σκήπτρο.Πράγματι,τα σκήπτρα πρωτοεμφανίστηκαν στην Αίγυπτο,την εποχή μιας δυναστείας βοσκών-βασιλιάδων.Και ο δικός μας Ποιμένας είναι βασιλεύς,ο Βασιλεύς μας.Αλλά δεν θέλει να έχει άλλο σκήπτρο παρά μόνο τη βακτηρία που συμβολίζει την ποιμαντική Του φροντίδα για μας.

"Αὗταί με παρεκάλεσαν".Για μας η ράβδος και η βακτηρία δεν είναι μέσα εκφοβισμού.Δηλώνουν ότι ο Ποιμένας μας είναι βοηθός και υπερασπιστής μας.Μας εμπνέουν αισθήματα ασφάλειας και εμπιστοσύνης."Ὅτι Σὺ μετ' ἐμοῦ εἶ...".

Αγαπημένε Ποιμένα,πώς θα ήταν χωρίς Εσένα;

Λεβ Ζιλέ,Σχόλιο στον 22ο Ψαλμό του Δαυίδ,εκδ.Ακρίτας