Τελικά, η μελέτη της νεώτερης ιστορίας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι τι εθνικό συμφέρον του κάθε κράτους, συνίσταται στην ικανότητά του να πολεμάει. [....]Αυτά που μια χώρα αποκαλεί ζωτικά οικονομικά συμφέροντα δεν είναι τα πράγματα που βοηθούν τους πολίτες να ζήσουν, αλλά τα πράγματα που τους καθιστούν ικανούς να πολεμήσουν· το πετρέλαιο είναι πολύ πιθανότερο από το σιτάρι να γίνει αιτία μιας διεθνούς σύγκρουσης. Έτσι όταν διεξάγεται ένας πόλεμος, γίνεται για να εξασφαλιστεί ή για να αυξηθεί η ικανότητα να κάνει κανείς πόλεμο. Η διεθνής πολιτική είναι ολοκληρωτικά εμπλεγμένη μέσα σε αυτόν τον φαύλο κύκλο. Ό,τι αποκαλείται γόητρο ενός έθνους συνίσταται στο να συμπεριφέρεται πάντα κατά τέτοιον τρόπο ώστε να εμπνέει ηττοπάθεια στα άλλα έθνη δίνοντάς τους την εντύπωση ότι αν εμπλακούν σ' έναν πόλεμο μαζί του θα ηττηθούν. Ό,τι αποκαλείται εθνική ασφάλεια είναι μια φανταστική κατάσταση πραγμάτων κατά την οποία θα διατηρούσε κανείς την ικανότητα να πολεμάει., ενώ θα την είχε στερήσει απ΄ όλα τα άλλα έθνη. Τούτο συνοψίζεται στο ότι ένα κράτος με αυτοσεβασμό είναι έτοιμο να κάνει τα πάντα, εκτός από το να αρνηθεί την εναλλακτική του πολέμου. {....}εάν οι χώρες χωρίζονταν από μία πραγματική αντίθεση συμφερόντων, θα ήταν δυνατόν να φτάσουν σε αμοιβαία ικανοποιητικούς συμβιβασμούς. Αλλά όταν τα οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα δεν έχουν κανένα νόημα εκτός από τον πόλεμο, πώς μπορούν να συμβιβαστούν ειρηνικά; Η ίδια η έννοια του έθνους είναι που πρέπει να κατασταλεί- ή μάλλον ο τρόπος με τον οποίο χρησιμοποιείται αυτή η λέξη. Διότι η λέξη "εθνικό" και οι εκφράσεις που τη συνοδεύουν γέμουν άλλων νοημάτων· το μόνο τους περιεχόμενο είναι τα εκατομμύρια νεκρών, ορφανών και αναπήρων - τα δάκρυα και η απόγνωση.
Σιμόν Βέιλ - Μην Ξαναρχίσουμε τον Τρωικό Πόλεμο, εκδ. ΕΡΑΣΜΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου