Τελικά, ο παράνομος δεν είναι κακοποιός. Ο κακοποιός μπορεί να δρα παράνομα ή και νόμιμα αλλά ο παράνομος δε δρα κακοποιητικά ακόμα και αν χρησιμοποιεί βία. Ο κακοποιός θα δράσει εναντίον κάποιου πιο αδύναμου -είτε λόγω θέσης είτε λόγω οπλισμού- ενώ ο παράνομος κινείται εκτός των ορίων του νομικού συστήματος. Εδώ μια παρένθεση. Δύο οι μεγάλες απάτες στην ιστορία της ανθρωπότητας. Το νομικό σύστημα και τα φιλοσοφικά συστήματα. Κλείνει η παρένθεση.
Για να πιάσουμε την περίπτωση του Παλαιοκώστα, του μακαρίτη. Ο Παλαιοκώστας δεν άσκησε βία σε κάποιον αθώο ούτε και λήστεψε ή έκλεψε κάποιον φτωχό βιοπαλαιστή. Αφθονούν οι ιστορίες για αμάξια που έκλεψε ώστε να δραπετεύσει ή να διαφύγει της σύλληψης και τα οποία βρέθηκαν με χρήματα μέσα ως αποζημίωση.
Αντίθετα οι τράπεζες, συχνοί στόχοι του συγκεκριμένου παρανόμου, πολλές φορές ασκούν βία επί των ασθενέστερων οικονομικά ανθρώπων, παίρνοντάς τους τα σπίτια αφού τους έχουν "παγιδέψει" σε έντοκους δανεισμούς. Και τους έχουν παγιδέψει είτε με συνεργασία είτε με την ανοχή του κράτους, τη διαφήμιση μέσω των ΜΜΕ και τις εντολές των μεγάλων κεφαλαιούχων της χώρας.
Ο Χριστός, θυμίζω ως δεύτερη παρένθεση με αυτούς ακριβώς τους τραπεζίτες και τοκογλύφους(το ίδιο είναι) της εποχής Του τα έβαλε στον Ναό. Επειδή ο Χριστός όμως είναι τέλειος Θεός και τέλειος Άνθρωπος δεν πήρε τίποτα από τα χρήματα και τα εμπορεύματα αλλά τα σκόρπισε.
Ίσως και για αυτό ο Κύριος επάνω στον σταυρό δε ζήτησε μετάνοια από το ληστή, πόσο μάλλον έμπρακτη -έτσι κι αλλιώς δε προλάβαινε για κάτι τέτοιο- αλλά αρκέστηκε στην ομολογία πίστεως του ληστή. Επειδή ο ληστής ήταν μεν παράνομος - για τον νόμο των ανθρώπων - αλλά όχι κακοποιός.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου