Ίσως να ζηλεύω τους υλιστές και τους ορθολογιστές. Γι' αυτούς το πράγμα είναι απλό. Υπάρχει αυτό που βλέπουμε κι αυτό που πιάνουμε. Ο κόσμος όλος χωρά στις πέντε αισθήσεις. Μετά, όταν τα φώτα σβήνουν υπάρχει μόνο το σκοτάδι. Αυτό απλοποιεί τα πράγματα και τις αποφάσεις. Καθησυχάζει το μυαλό όσο αφορά τον τρόπο που προσεγγίζεται το σύμπαν και η ζωή. Οι αποφάσεις παίρνονται απλά και εύκολα. Είτε για καλό είτε για κακό, δεν έχει σημασία. Και ό,τι δε χωρά εκεί μέσα απλά απορρίπτεται, είτε εξηγείται με έναν οποιονδήποτε λογικοφανή τρόπο, είτε χλευάζεται. Ναι, μια τέτοια οπτική έχει πολύ λιγότερο βάρος. Αρκεί να μη τύχει να σηκωθεί το πέπλο και να βρίσκεσαι εκεί...
Υγ. Για τον ίδιο λόγο ίσως ζηλεύω πού και πού τους φανατικούς πιστούς....
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου