Επανέρχομαι στο ζήτημα της επανάστασης του Ιησού. Πράγματι ο Ιησούς δεν ήταν επαναστάτης. Αν Τον θεωρήσουμε μόνο επαναστάτη αφαιρούμε κάτι από τη θεϊκότητά Του. Αυτή η επισήμανση είναι σωστή. Αν αφαιρέσουμε την επαναστατικότητα του λόγου Του, βέβαια, εκμηδενίζουμε το λυτρωτικό Του έργο.
Ο Άγιος Γεώργιος, άφησε τη θέση του και υπέφερε το μαρτύριο ακολουθώντας τον Χριστό. Δε προσκύνησε τα είδωλα και τον Αυτοκράτορα. Καταλαβαίνετε πόσο επαναστατικό ήταν αυτό για τη ρωμαϊκή εποχή, έτσι;
Ο Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος έγραψε ανάμεσα στο 350 και το 390 μΧ πως οι νόμοι είναι γραμμένοι από άντρες και γι' αυτό αδικούν τις γυναίκες και πως οι γυναίκες δεν μπορεί να μην είναι ίσες με τους άντρες απέναντι στους νόμους. Ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος τα έβαλε με την αυτοκράτειρα για να μην της επιτρέψει να υφαρπάξει το χωράφι μιας χήρας. Ο Μέγας Βασίλειος ονόμασε δολοφόνους αυτούς που δεν πληρώνουν τους εργάτες τους με μισθό ανάλογο της εργασίας τους ή που δεν τους πληρώνουν και καθόλου. Αυτοί τα έγραψαν αυτά ακολουθώντας τον Χριστό.
Η Αγία Μαρία Σκομπτσόβα, άφησε στην άκρη τις ακολουθίες για να τρέχει και να βοηθά ανθρώπους που είχαν ανάγκη και που ανταπέδιδαν συνήθως με αχαριστία αυτή τη βοήθεια και τελικά πήρε τη θέση μιας Πολωνοεβραίας στους θαλάμους αερίων, μία ημέρα πριν οι σύμμαχοι απελευθερώσουν τους κρατούμενους από το στρατόπεδο συγκέντρωσης των Ναζί. Αυτό δεν ήταν επαναστατικό;
Αν περιμένω η Εκκλησία να αγκαλιάσει αυτά τα παραδείγματα; Ξεκάθαρα όχι. Πώς να το περιμένεις αυτό από τη διοικούσα Εκκλησία, που έχει μείνει προσκολλημένη στον καθωσπρεπισμό του 18ου αιώνα, από το ρουχισμό μέχρι τις προσφωνήσεις, και που την Λειτουργία την έχει υποβιβάσει σε πομπώδη τελετουργία;
Θα πει κάποιος πως υπάρχουν φωνές που ζητούν μια αλλαγή σε αυτή τη κατάσταση. Θα το γράψω όσο πιο απ' έξω μπορώ κι ας μην αρέσει σε πολλούς. Αν περιμένετε από αυτούς τους "προοδευτικούς" κάποια αλλαγή ουσιαστική, ετοιμαστείτε να απογοητευτείτε περισσότερο και από οπαδό του Παναθηναϊκού που περιμένει πρωτάθλημα στο ποδόσφαιρο. Προσωπικά οφέλη κυνηγούν οι περισσότεροι από αυτούς και τίποτα παραπάνω.
Μόνο εν τω Χριστώ μπορεί να γίνει μια γνήσια και ουσιαστική επανάσταση, μια επανάσταση που δε θα αποφέρει ατομικά οφέλη αλλά μια φρέσκια πνοή στον κόσμο μας. Και -δυστυχώς- όπως είναι τώρα οι νοοτροπίες και οι προτεραιότητες, αυτό δε φαίνεται πιθανό. όχι σύντομα τουλάχιστον. Βέβαια, με τον Χριστό, ποτέ δε ξέρεις. Βαδίζει αργά αλλά τελικά έρχεται...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου