Ο Άγιος Μόδεστος

 

Ο Άγιος Μόδεστος, Αρχιεπίσκοπος Ιεροσολύμων, θεωρείται ανάμεσα στα άλλα και ο προστάτης άγιος των οικόσιτων ζώων καθώς είχε επιδείξει μεγάλο ενδιαφέρον και μέριμνα για τη θεραπεία τους όσο ζούσε. Και αυτά του το ανταπέδωσαν όταν δύο μουλάρια αρνήθηκαν να συμμετάσχουν στον μαρτυρικό θάνατο του αγίου. 

Ας μην παρασυρθούμε όμως με  θαυμαστές διηγήσεις που πολλές φορές μας οδηγούν σε εντελώς αντίθετο αποτέλεσμα από εκείνο για το οποίο τις χρησιμοποιούμε και αντί να μας στερεώσουν στην πίστη παίρνουν αυτές τη θέση της πίστεως και ας δούμε λίγο την ουσία. 

Και η ουσία είναι η σχέση του ανθρώπου του Θεού με τη φύση. Με τα ζώα αλλά και με τα φυτά. Με τη φύση ολόκληρη. Πολλές φορές οι χριστιανοί, δείχνουμε μεγάλη σκληρότητα -στη προσπάθειά μας να προσεγγίσουμε τον Θεό- όχι μόνο στους ανθρώπους αλλά και στα ζώα. Είναι αυτό μια μεγάλη παγίδα της πνευματικής ζωής, ανάλογη με την περίπτωση είτε να πέσουμε σε ανθρωπαρέσκεια είτε να λατρέψουμε τη φύση. Ξεχνάμε όμως πως το ζητούμενο είναι να αποκτήσουμε σπλαχνική καρδιά. 

Τι είναι όμως μια σπλαχνική καρδιά; Μας λέει ο Άγιος Ισαάκ ο Σύρος: "Μια καρδιά σε πυρκαγιά για ολόκληρη τη δημιουργία, για την ανθρωπότητα, για τα πουλιά, τα ζώα, για τους δαίμονες ακόμα και για όλα όσα υπάρχουν. Με την ενατένησή  τους, τα μάτια ενός ευσπλαχνικού ατόμου χύνουν δάκρυα σε αφθονία. Με το ισχυρό και έντονο έλεος που συγκρατεί την καρδιά του ατόμου αυτού, και με τόσο μεγάλη συμπόνια, η καρδιά είναι ταπεινωμένη και κανείς δεν μπορεί να αντέξει να ακούσει ή να δει κάθε τραυματισμό ή παραμικρή θλίψη σε οποιαδήποτε δημιουργία. Για το λόγο αυτό, ένα τέτοιο πρόσωπο προσφέρει διαρκώς προσευχή με δάκρυα ακόμα και για άλογα θηρία, για τους εχθρούς της αλήθειας, και για εκείνους που τον βλάπτουν, να προστατευτούν και να λάβουν έλεος. Λόγω της μεγάλης συμπόνοιας που καίγεται χωρίς μέτρο σε μια καρδιά που είναι σε ομοιότητα του Θεού". 

Αυτή είναι η κατάσταση που οφείλουμε να φτάσουμε, αυτός είναι ο στόχος μας και όχι προκειμένου να αποφύγουμε κάποιες παγίδες να πέφτουμε σε άλλη μεγαλύτερη. Ή μήπως απλά φτιασιδώνουμε την κακία που κρύβουμε μέσα μας φορώντας της το προσωπείο μιας άκρας ασκητικής αρετής;

Όπως και να έχει το παράδειγμα του Αγίου Μοδέστου βρίσκεται σήμερα ξανά μπροστά μας. Φωτίζει τον δρόμο μας και μας οδηγεί. Οι δικαιολογίες που μπορεί να προβάλλουμε, διαλύονται σαν σκοτάδι μπροστά σε τούτο το φως. Ας ακολουθήσουμε λοιπόν το φωτεινό αυτό παράδειγμα.