Κυριακή μετά τα Χριστούγεννα

Η σημερινή ευαγγελική περικοπή, αφορά την σφαγή των νηπίων από τον Ηρώδη και την φυγή του Ιωσήφ, την Μαρία και του Ιησού στην Αίγυπτο. Είναι φαίνεται χαρακτηριστικό του ανθρώπινου γένους κάθε τι να το ποτίζει με αίμα αθώων. Ακόμα και τη Γέννηση του Υιού του Θεού. Σε όλη του την ιστορία το ανθρώπινο γένος κάθε πρόοδο που σημείωνε την έντυνε με πολέμους, σφαγές, εγκλήματα. Η εξουσία, τρέλαινε και τρελαίνει ακόμα τους ανθρώπους που διψούν γι' αυτήν. Ο Ηρώδης δεν ήταν κακός σαν βασιλιάς. Ίσα ίσα. Όμως η πιθανότητα να χάσει την εξουσία αυτός ή οι απόγονοί του, τον έφτασαν στα όρια της τρέλας. Πόσο μπορούσε να απειλήσει ένα παιδί που μόλις είχε γεννηθεί την εξουσία του; Θα χρειαζόταν τουλάχιστον είκοσι χρόνια, ο Ηρώδης θα είχε γεράσει ή ίσως και να είχε πεθάνει ως τότε. Το μόνο που χρειαζόταν να κάνει ήταν να έχει την προσοχή του μήπως και ακούσει ξανά για κάποιον βασιλιά που γεννήθηκε στη Βηθλεέμ μέσα σε αυτά τα χρόνια και να τον συλλάβει ή να τον δολοφονήσει. Όμως όχι. Η δίψα για εξουσία ήταν τέτοια που τον ώθησε στην απόφαση να σφάξει όλα τα παιδιά της περιοχής που ήταν κοντά σε αυτή την ηλικία. Και πόσοι άνθρωποι δεν προχώρησαν σε σφαγές και εγκλήματα παραφροσύνης μέσα στους αιώνες για χάρη της εξουσίας; 

Και, ξέρετε, η εξουσία δεν αφορά μόνο αυτοκρατορίες, βασίλεια και κράτη. Αφορά και γειτονιές, χωριά, εταιρείες και σπίτια. Καθημερινά γίνονται φρικτά εγκλήματα και άνθρωποι εξουθενώνονται από άλλους ανθρώπους για να εμπεδωθεί η εξουσία που κάποιος κατέχει σε ένα δήμο, σε ένα γραφείο, στο ίδιο του το σπίτι. 

Αυτή την εξουσία θα επικαλεστεί και ο Πόντιος Πιλάτος χρόνια μετά όταν θα έχει μπροστά του τον Χριστό, λίγο πριν τον παραδώσει στα βασανιστήρια και τη σταύρωση. Και εκείνη τη στιγμή ο Χριστός θα του θυμίσει ότι την εξουσία που έχει, που νομίζει ότι έχει , κάποια ανώτερη δύναμη του επιτρέπει να την έχει και πως αυτή την εξουσία μπορεί ανά πάσα στιγμή να τη χάσει και πως επίσης ανά πάσα στιγμή θα κληθεί να λογοδοτήσει στον Θεό για το πως χρησιμοποίησε την εξουσία αυτή.

Σήμερα, η Εκκλησία μας καλεί να θυμηθούμε, πόσο μπορεί να διαστρέψει την ψυχή του ανθρώπου η εξουσία. Πως από μέσο για να προσφέρει κάποιος από μια τέτοια θέση στους συνανθρώπους του, γίνεται σκοπός για χάρη του οποίου καταδυναστεύει τελικά τους συνανθρώπους του. Και μας καλεί η Εκκλησία σε πνευματική εγρήγορση για να αποφύγουμε αυτόν τον κίνδυνο. Γιατί όπως πάλι είπε ο Κύριος, τι ωφελεί κάποιον να κερδίσει τον κόσμο όλον αλλά να χάσει τη ψυχή του;