Φτάσαμε λοιπόν μια ανάσα από τα Χριστούγεννα. Όλοι ετοιμαζόμαστε να γιορτάσουμε είτε πιο πνευματικά είτε πιο κοσμικά ανάλογα με το τι πιστεύει ή δεν πιστεύει ο καθένας.
Πολύ συχνά οι θρησκευόμενοι, και κυρίως εμείς οι κληρικοί, διαμαρτυρόμαστε πως απουσιάζει ο Χριστός από τα Χριστούγεννα στις μέρες μας. Αλλά αλήθεια, σκέφτομαι καμιά φορά, αυτό είναι το χειρότερο; Η εκκοσμίκευση των Χριστουγέννων είναι που μας πειράζει; Αλήθεια τολμάμε εμείς που ενώ λέμε πως πιστεύουμε στον Χριστό, κακοποιούμε την εικόνα Του καθημερινά με τις πράξεις και τα λόγια μας να ψέγουμε αυτούς που περιορίζουν τον εορτασμό των Χριστουγέννων σε δώρα και λαμπιόνια; Αυτοί τουλάχιστον είναι ειλικρινείς.
Αλήθεια, τι το χριστιανικό υπάρχει στην αφ' υψηλού κριτική για τον τρόπο που κάποιοι άνθρωποι επιλέγουν να ζήσουν αυτές τις ημέρες; Πού βλέπουμε τον Χριστό σε αυτό; Πώς τον λατρεύουμε; Δημιουργώντας ένα κλίμα αυτοδικαίωσης και ελιτισμού μέσα στο οποίο χαιρόμαστε για τη δήθεν πνευματικότητά μας; Μα όποιος είναι πραγματικά πνευματικός άνθρωπος γίνεται παράδειγμα με τη ζωή του, δεν κατακεραυνώνει τους "άλλους", τους αδύναμους στη πίστη.
Ή όταν εμείς οι κληρικοί, καλύπτουμε το πρόσωπο του Χριστού για να φανεί η δική μας φαντασιακή λαμπρότητα και το δήθεν ηθικό μας ύψος -σε σχέση πάντα με τους άλλους- ώστε να ικανοποιήσουμε τη μεγαλομανία μας, τότε γιορτάζουμε βαθιά πνευματικά Χριστούγεννα;
Ας γιορτάσουμε λοιπόν τα Χριστούγεννα όπως θέλει ο καθένας και όπως καταλαβαίνει. Εμείς όμως οι χριστιανοί, αντί να τα γιορτάσουμε με διάθεση κριτικής των άλλων ας τα γιορτάσουμε με γνήσια προσευχή και ησυχία. Και να μεταδώσουμε έτσι το πραγματικό μήνυμα των Χριστουγέννων που λέμε πως ξέρουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου