Πρωτομάρτυρας και Αρχιδιάκονος Στέφανος

Όταν πλήθυναν οι μαθητές των Αποστόλων και υπήρξε πρόβλημα στη διανομή των τροφίμων, ιδιαίτερα στις χήρες των Ελληνόφωνων, οι Απόστολοι εξέλεξαν επτά διακόνους για να φροντίζουν αυτά τα θέματα όπως και τα θέματα της φιλανθρωπίας. Ο πρώτος από αυτούς ήταν ο αρχιδιάκονος Στέφανος. Ο Στέφανος παρά τα καθήκοντά του, έβρισκε χρόνο και για να κηρύξει την αλήθεια που ο Χριστός έφερε στη γη. Η δράση του εξαγρίωσε τους Φαρισαίους οι οποίοι τον κατηγόρησαν ψευδώς ότι βλασφήμησε τον Μωυσή και τον έφεραν κατηγορούμενο στο συνέδριο. Ο Στέφανος άσκησε ενώπιον του συμβουλίου δριμεία κριτική στην υποκρισία των Φαρισαίων οι οποίοι τον καταδίκασαν σε θάνατο δια λιθοβολισμού. Λίγο πριν ξεψυχήσει ο αρχιδιάκονος και πρωτομάρτυρας Στέφανος, ζήτησε από τον Θεό να συγχωρήσει τους εκτελεστές του. 

Πολλές φορές αρεσκόμαστε σε μακρές και πολύπλοκες συζητήσεις για το ποια είναι η ζωή ενός χριστιανού. Με τι πρέπει να ασχολείται, τι είναι δευτερεύον, ποια η συμπεριφορά του. Με το πέρασμα των αιώνων και την επικράτηση του χριστιανισμού ως επίσημη θρησκεία πια της Αυτοκρατορίας αρχικά και των κρατών που προέκυψαν αργότερα, οι απαντήσεις γίνονταν όλο και πιο πολύπλοκες, όλο και πιο μπερδεμένες, προσπαθώντας να συνταιριάξουν τη διδασκαλία της Εκκλησίας από τη μία και τη θέση της ως κομμάτι του κράτους από την άλλη. Στη συνέχεια προστέθηκαν και άλλα στη κουβέντα. Γνώσεις, πτυχία, κοινωνική θέση και άλλα πολλά και τα πράγματα μπερδεύτηκαν περισσότερο. 

Ας τα ξεμπερδέψουμε λοιπόν. Αναρωτιούνται πολλοί αν ο χριστιανός πρέπει να ασχολείται με τα πνευματικά ή τα πιο πρακτικά θέματα. Ο Άγιος Στέφανος μέσω του βίου του μας απαντά. Και με τα δύο. Ο ίδιος φρόντιζε και τις χήρες με τα ορφανά τους και τη σωστή διανομή τροφίμων στις πρωτοχριστιανικές τράπεζες αλλά έκανε και κήρυγμα. Έβρισκε χρόνο και για τα δύο. Και για να μοιράσει πνευματική τροφή αλλά και για να μοιράσει την απαραίτητη για το σώμα τροφή.

Όταν κατηγορήθηκε από το ιερατείο των Φαρισαίων, το όργανο εξουσίας των Εβραίων με άλλα λόγια, δε κρύφτηκε, δε σιώπησε, δεν αποσύρθηκε. Το αντίθετο. Ενώπιον των κατηγόρων του άσκησε δριμεία κριτική στην υποκρισία τους και στον τρόπο με τον οποίο κρατούσαν τον λαό τους στο σκοτάδι. Και αυτό το πλήρωσε με τη ζωή του. 

Πριν όμως αφήσει την τελευταία του πνοή, μας δίδαξε ένα ακόμα μάθημα. Αυτό της συγχώρησης και της αγάπης. Ζήτησε από τον Θεό να συγχωρήσει τους εκτελεστές του. Αυτούς τους οποίους κατακεραύνωσε στην απολογία του, δεν έπεσε στη παγίδα να τους μισήσει. Δε συμβιβάστηκε μαζί τους αλλά δε θέλησε και ποτέ το κακό τους. Δε πέρασε τη λεπτή γραμμή που μετατρέπει τον διωκόμενο σε διώκτη. 

Ο Πρωτομάρτυρας και Αρχιδιάκονος Στέφανος, του οποίου τη μνήμη τιμούμε σήμερα, ήταν ένα εξαίρετο υπόδειγμα χριστιανού. Η πνευματικότητά του δεν τον εμπόδισε να ασχοληθεί και με πρακτικά θέματα, η αγάπη του δεν τον έκανε ούτε να σωπάσει ούτε να γίνει γλυκερός. Η ζωή και το μαρτύριό του απαντά στις ερωτήσεις και τις απορίες όλων μας. Ας πρεσβεύει για εμάς και ας μας αξιώσει να ζήσουμε όπως κι εκείνος.