" καὶ ἔκραξαν φωνῇ μεγάλῃ λέγοντες· ἕως πότε, ὁ δεσπότης ὁ ἅγιος καὶ ὁ ἀληθινός, οὐ κρίνεις καὶ ἐκδικεῖς τὸ αἷμα ἡμῶν ἐκ τῶν κατοικούντων ἐπὶ τῆς γῆς;"
Αποκάλυψις Ιωάννου, 6.10
Το αθώο αίμα ζητά πάντα εκδίκηση. Γιατί δε μπορεί πια να συγχωρέσει. Έχει παρέλθει ο καιρός της συγχώρεσης από τη στιγμή που το αθώο αίμα χύνεται. Και δε θα ζητήσει εκδίκηση από τους φυσικούς και ηθικούς αυτουργούς. Θα ζητήσει εκδίκηση από εκείνους που έβαλαν τους αυτουργούς, ηθικούς και φυσικούς, στη θέση εκείνη από την οποία ταλαιπώρησαν και τελικά σκότωσε τον αθώο. Από εκείνους που δε στάθηκαν στο πλάι του αμνού και τον άφησαν βορά στους λύκους. Από εκείνους που δε μίλησαν ούτε όταν έπρεπε ούτε έστω ετεροχρονισμένα. Από εκείνους που βιάζονται να ξεχάσουν και να πάνε παρακάτω. Θα ζητήσει το λόγο από εκείνους που κράτησαν ίσες αποστάσεις απ' τον θύτη και το θύμα. Και όχι μόνο από αυτούς αλλά και από τους απογόνους τους. Αλίμονο σ' εκείνο το μέρος που ποτίστηκε με αίμα αθώων...Ας αναπαύονται εν ειρήνη όλοι εκείνοι που το αίμα τους χωρίς λόγο χύθηκε...
*Όσο πιο μικρή είναι μια κοινωνία, τόσο πιο έντονα καθρεφτίζει την παρακμή και τη σήψη της ευρύτερης κοινωνίας...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου