Από όποιο τόπο, χώρο ή χρόνο περνάμε, αν μείνουμε κάποιο ικανό χρονικό διάστημα και ζήσουμε εκεί και δεν είμαστε απλοί περαστικοί ως τουρίστες, παίρνουμε κάτι μαζί μας. Το κουβαλάμε αυτό για την υπόλοιπη ζωή μας. Μας βαραίνει ελάχιστα μονάχο του αλλά όταν μαζεύονται πολλά τέτοια μικρά, ελαφρά κομματάκια, σχηματίζουν τελικά ένα μεγάλο και βαρύ σαν παζλ βάρος το οποίο σιγά σιγά αρχίζει να μας βαραίνει μέχρι που θα φτάσει κάποια στιγμή να μας συνθλίψει. Δεν πρόκειται για αναμνήσεις, αυτές δεν έχουν βάρος, δεν έχουν ουσία, αυτές είναι απλές εικόνες που μπορεί να πληγώνουν ή να μαλακώνουν τη καρδιά του καθενός αλλά δεν βαραίνουν την ύπαρξή του. Γράφω για κομμάτια από τον κάθε τόπο, τον κάθε χώρο, τον κάθε χρόνο. Αν μπορούσα να χρησιμοποιήσω μια αδόκιμη έκφραση για τη περίσταση, θα έλεγα πως παίρνουμε κομμάτι από τη σκόνη του κάθε μέρους και χρονικού διαστήματος, η οποία τελικά μας τυλίγει, μας σφίγγει και τελικά μας πνίγει. Γι' αυτό είναι χρήσιμο να τινάζουμε τη σκόνη αυτή από τα πόδια μας μετά από κάθε τέτοιο πέρασμα και κάθε τέτοια διαμονή. Να μην κουβαλάμε τίποτα που να μας βαραίνει τόσο ώστε όταν έρθει η ώρα να μην μπορούμε να ανέβουμε στον ποθούμενο προορισμό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου