Πάμε στοίχημα;

 

Ο Έλληνας τζογάρει. Είναι γεγονός αυτό, το βλέπουμε παντού γύρω μας. Στις εκλογές, στην οδήγηση, στις επιχειρήσεις, ο Έλληνας παντού τζογάρει και μπλοφάρει. Ο τζόγος είναι πολύ αγαπητός στον Έλληνα. Η δουλειά πάλι, όχι. Και τζογάρει ο Έλληνας γιατί δεν πιστεύει στη τύχη. Αν πίστευε θα ήξερε ότι η τύχη είναι κάτι στο οποίο μπορεί να πιστεύεις αλλά ποτέ δεν πρέπει να εμπιστεύεσαι. Είναι πιο άστατη και από παλιά σταρ του Χόλιγουντ, πιο αναξιόπιστη και από Έλληνα υποψήφιο δήμαρχο. Λοιπόν, ο Έλληνας καθότι κουτοπόνηρος και ξερόλας, δε πιστεύει στη τύχη αλλά σε διάφορα σκοτεινά παιχνίδια που υφαίνονται στο παρασκήνιο και μόνο αυτός από όλο τον κόσμο μπορεί να διακρίνει και να εκμεταλλευτεί. Αυτό το φαινόμενο είχε την κορύφωσή του όταν ο Σημίτης, μεγάλος τζογαδόρος, γνήσιος αυτός, τζόγαρε και μπλόφαρε με Ίμια, Οτσαλάν, Χρηματιστήριο και άλλα πολλά, επέτρεψε το Στοίχημα για τους ποδοσφαιρικούς αγώνες. Γέμισε ο τόπος τότε με γκουρού του στοιχήματος οι οποίοι υπόσχονταν να σου πουν τι να παίξεις με 3 ευρώ και να κερδίσεις 500. Φυσικά αυτό δε γινόταν γιατί αλλιώς ο τζόγος θα είχε πάψει να υπάρχει από την αρχαιότητα. Τότε σκαρφίστηκαν την τέλεια δικαιολογία βασιζόμενη πάνω σε μια αλήθεια. Οι αγώνες ήταν όλοι στημένοι. Γι' αυτό και αυτοί οι γνώστες δε μπορούσαν να σου βρουν τα παιχνίδια που θα τα έπαιζες και σε έκαναν πλούσιο. Μάλιστα γράφανε ολόκληρα κατεβατά με τα στησίματα, χωρίς στοιχεία και αηδίες, τα οποία τα κατάπιναν με χαρά οι λεγεώνες των τζογαδόρων. Γιατί ο Έλληνας προτιμά να χάσει από στημένο παιχνίδι παρά να κερδίσει. Έτσι αρχές του 2000 δεν υπήρχε Έλληνας που να μη ξέρει να σου πει πως στήθηκε ο αγώνας στη τρίτη εθνική Λουξεμβούργου. Και αν τον ρωτούσες γιατί δεν έπαιξε το στημένο αποτέλεσμα αφού το ήξερε, σου απαντούσε, αφού συμβουλευόταν την εφημερίδα του, ότι το στήσιμο άλλαξε την τελευταία στιγμή, τότε δεν υπήρχε το ίντερνετ στη σημερινή μορφή και δεν μεταδιδόταν οι πληροφορίες τόσο γρήγορα, και δεν πρόλαβε να γίνει η ενημέρωση. Έτσι λοιπόν, ο Έλληνας κόλλησε άλλη μια ασθένεια, συγγενική με την τράπουλα, στην οποία έπαιζε, κέρδιζε σπάνια αλλά - τι τύχη- έχανε συχνά λόγω στησίματος. Γιατί η αρρώστια του Έλληνα αυτή είναι. Να βγάζει απίθανες θεωρίες για το λόγο που δεν τα καταφέρνει και όχι να δουλεύει μπας και καταφέρει κάτι. Έτσι ο τζόγος γιγαντώθηκε και σήμερα έτσι και μπεις σε αθλητικό σάιτ θα δεις καμιά εικοσαριά διαφημίσεις για τυχερά παιχνίδια, στοίχημα και e-καζίνο και ελάχιστες για αθλητικά είδη π.χ. Γιατί ο Έλληνας τις φόρμες τις φοράει κυρίως για να μπορεί αν φάει περισσότερο και όχι για να αθληθεί...