Συνταφή

 

https://anastasiosk.blogspot.com/2023/05/blog-post_19.html#more

Ας διαβάσουμε για άλλη μια φορά τα λόγια του αποστόλου Παύλου προς τους Ρωμαίους: «Συνετάφημεν οὖν αὐτῷ διὰ τοῦ βαπτίσματος εἰς τὸν θάνατον… Οὕτω καὶ ὑμεῖς λογίζεσθε ἑαυτοὺς νεκροὺς μὲν εἶναι τῇ ἁμαρτίᾳ ζῶντας δὲ τῷ Θεῷ ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ τῷ Κυρίῳ ἡμῶν». (Ρωμ. 6:4, 11) Αν μπορούσα να πειστώ ότι έχω πεθάνει μαζί με τον Χριστό, έχω ταφεί μαζί με Αυτόν, η πνευματική μου ζωή θα γινόταν τόσο πιο απλή και τόσο πιο εύκολη. Σε κάθε πειρασμό, σε καθετί που εκτρέπει την προσοχή μου από το ένα και μοναδικό «οὗ ἐστὶ χρεία» θα απαντούσα. «Τι να το κάνω; Έχω πεθάνει. Είμαι στον τάφο του Διδασκάλου μου.» Αντί να συζητώ και να μάχομαι με τη ζωή, θα τοποθετούμην εξαρχής από την άλλη πλευρά (εννοείται ότι πρόκειται για τις αμαρτωλές επιθυμίες) και νεκρός για τον κόσμο της αμαρτίας, θα ζούσα πια μονίμως «ἐν Χριστῷ».

Πρόκειται εδώ για μια πνευματική τακτική του να «συνθάπτομαι» με τον Κύριό μου, τακτική αποτελεσματική και προσιτή υπό όλες τις συνθήκες.

Λεβ Ζιλέ