Κυριακή του παραλύτου

 

Η σημερινή περικοπή που αφορά τη θεραπεία του παράλυτου στη δεξαμενή της Βηθεσδά έχει μια πολύ ενδιαφέρουσα κατά τη γνώμη μου, πτυχή. Δείχνει πως η λάθος πίστη στο σωστό Θεό οδηγεί σε καταστάσεις εντελώς αντίθετες από το θέλημά Του. 

Ας δούμε τη περιγραφή της ευαγγελικής περικοπής για το πως γινόταν η θαυματουργή θεραπεία σε αυτή τη δεξαμενή: "Εκείνο τον καιρό, ο Ιησούς ανέβηκε στα Ιεροσόλυμα. Κοντά στην προβατική πύλη, στα Ιεροσόλυμα, υπάρχει μια δεξαμενή με πέντε στοές, που εβραϊκά ονομάζεται Βηθεσδά. Σ΄ αυτές τις στοές κείτονταν πολλοί άρρωστοι, τυφλοί, κουτσοί, παράλυτοι, που περίμεναν να αναταραχθεί το νερό· γιατί, από καιρό σε καιρό, ένας άγγελος Κυρίου κατέβαινε στη δεξαμενή κι ανατάραζε τα νερά· όποιος, λοιπόν, έμπαινε πρώτος μετά την αναταραχή του νερού, αυτός γινόταν καλά, όποια κι αν ήταν η αρρώστια που τον ταλαιπωρούσε."

Δε νομίζω πως υπάρχει έστω ένας χριστιανός που να μην αισθάνεται άσχημα με τη παραπάνω περιγραφή. Μόνο ο πρώτος που έμπαινε θεραπευόταν. Λες και η δύναμη του Θεού είχε όρια ή λες και είχε βρει ένα πολύ ενδιαφέρον και σαδιστικό παιχνίδι για να βασανίζει τους ανθρώπους. Γιατί μόνο ένας σαδιστής θεός θα έβαζε τέτοιους όρους στη θεραπεία των ασθενών. 

Ο πρώτος που έμπαινε. Ποιος θα έμπαινε πρώτος από όσους ήταν μαζεμένοι εκεί; Αυτός που θα είχε το μικρότερο πρόβλημα άρα και τη λιγότερη ανάγκη να γιατρευτεί. Είναι δυνατόν ο Θεός που γνωρίζουμε, ο Θεός που έφτιαξε ολόκληρο τον κόσμο για να ζήσουν σε αυτόν αιώνια και μακάρια ο Αδάμ και η Εύα να έβαλε τέτοιους όρους; Όχι. Και αυτό φάνηκε ξεκάθαρα από τη θεραπεία που πραγματοποίησε ο Ιησούς. Θεραπεύοντας τον παράλυτο και λέγοντας του να σηκώσει το κρεβάτι του ημέρα Σάββατο, άλλη έκφραση λανθασμένης πίστης αυτή της απόλυτης αργίας του Σαββάτου, δείχνει σε όλους τους παρευρισκόμενους τη λάθος πίστη τους. 

Τους λέει πως όχι, δε χρειάζεται να προσπεράσετε, να σπρώξετε και να ρίξετε κάτω ο ένας τον άλλον για να θεραπευτείτε, Αυτό είναι λάθος μεγάλο. Και ίσως έτσι να εξηγείται το «Βλέπεις, έχεις γίνει καλά· από ΄δω και πέρα μην αμαρτάνεις, για να μην πάθεις τίποτα χειρότερο» που απευθύνει αργότερα στον θεραπευμένο παράλυτο. Ποια ήταν η αμαρτία του; Το Ευαγγέλιο δεν αναφέρει τίποτα για πιθανές αμαρτίες του παρελθόντος. Πέρα από μία. Ότι και αυτός, όπως οι άλλοι, περίμενε να τον βάλει κάποιος στο νερό για να μπορέσει να κερδίσει όλους τους υπόλοιπους και να αρπάξει αυτός τη θεραπεία. Όμως τη θεραπεία, την ευλογία, την βοήθεια από τον Θεό, δε γίνεται να την πάρουμε σε βάρος των άλλων. Δε γίνεται ο χριστιανός να ενδιαφέρεται για τον εαυτό του και να αδιαφορεί για τους άλλους, όπως έκαναν οι ασθενείς στη Βηθεσδά. Η χριστιανική ατομικότητα δεν εκφράζεται μέσα από τη αδιαφορία για τους άλλους αλλά μάλλον με το ενδιαφέρον για αυτούς.

Και κάτι ακόμα. Δε γίνεται να τη κερδίσουμε χωρίς προσωπικό μόχθο. Το πρώτο πράγμα που λέει ο Χριστός στον θεραπευμένο είναι να κουβαλήσει το κρεβάτι του ημέρα Σάββατο. Με μία απλή φράση πόσα μαθήματα μας δίνει. Ο ασθενής καταβάλλει προσπάθεια για να θεραπευτεί και να μείνει θεραπευμένος, η αργία του Σαββάτου δε μπορεί να είναι ένα βάρος στον άνθρωπο που αναζητά τη σωτηρία του και τελικά ο Χριστός είναι πράγματι ο Θεός γιατί αυτός είναι κύριος ακόμα και της αργίας του Σαββάτου και την αναιρεί όποτε το θεωρεί πρέπον.

Οι άνθρωποι πιστεύοντας με λάθος τρόπος τον Θεό έκαναν την ευλογία, βασανιστήριο. Όπως έγινε πολλές φορές αργότερα στην ιστορία όταν η λάθος πίστη και η λάθος χρήση του Χριστιανισμού μετέτρεψαν το Ευαγγέλιο της Αγάπης σε κήρυγμα μίσους και σε λόγο για την κήρυξη πολέμων. Όπως πολλές φορές ο λόγος της Εκκλησίας χρησιμοποιήθηκε ως μέσο καταπίεσης και όχι ως οδός σωτηρίας. Ως καθοδήγηση για δήθεν αγώνες για τη προάσπιση της πίστεως, ως γέφυρα για να αποδεχθούμε πάσης φύσεως συνωμοσιολογίες και διαφόρων ειδών ανοησίες. Όλα αυτά που πίστευαν δηλαδή και οι Εβραίοι την εποχή του Κυρίου. Όμως ο Χριστός είναι πάντα συντριπτικός όταν έρχεται αντιμέτωπος με αυτού του είδους την ψευδή, την λανθασμένη πίστη: «από ΄δω και πέρα μην αμαρτάνεις, για να μην πάθεις τίποτα χειρότερο» μας δίνει ευχή και προειδοποίηση συνάμα. Εμείς θα τον ακούσουμε και θα θεραπευτούμε όπως ο παράλυτος ή θα μείνουμε να περιμένουμε να κλέψουμε τη θέση κάποιου όταν ταραχθούν τα νερά της Βηθεσδά;