https://elinepa.org/el/how-a-bird-came-to-grief/
Της Κούλας Ρήγα*
Κάποτε δύο πουλιά ζούσαν στα κλαδιά ενός τεράστιου δέντρου βαθιά μέσα σε ένα δάσος. Είχαν δουλέψει πολύ σκληρά για να χτίσουν τη φωλιά τους. Είχαν ένα άνετο σπίτι για να τους προστατεύει από όλες τις καιρικές συνθήκες.
Ήταν χειμώνας…Μια μέρα καθώς απολάμβαναν τις ανέσεις της φωλιάς τους, άρχισε να βρέχει ξαφνικά. Πολύ σύντομα μία μαϊμού πήγε να καταφύγει κάτω από το ίδιο δέντρο για να προστατευθεί από την βροχή. Η μαϊμού κρύωνε τόσο πολύ που τα δόντια της έτριζαν…
Όταν το θηλυκό πουλί είδε την μαϊμού στεναχωρήθηκε για την κατάσταση που βρισκόταν, και που δεν είχε δικό της σπίτι να προστατευτεί. Είπε λοιπόν το πουλί στη μαϊμού: “Αγαπητή κυρία Μαϊμού, τα χέρια σου και τα πόδια σου είναι παρόμοια με του ανθρώπου. Μπορείς να τα χρησιμοποιήσεις με πολλούς τρόπους. Γιατί δεν φτιάχνεις για εσένα ένα άνετο και όμορφο σπίτι; “
Η μαϊμού ενοχλήθηκε με αυτό που άκουσε. Δεν είχε διάθεση να ακούει συμβουλές. Είχε υποφέρει από τη βροχή και το κρύο. Απάντησε λοιπόν στο θηλυκό πουλί θυμωμένα: “Πώς τολμάς και μου λες κάτι τέτοιο; Είσαι αλαζονικό πουλί! Γιατί δεν μπορείς να κρατήσεις το στόμα σου κλειστό;”
Αλλά το θηλυκό σπουργίτι συνέχισε να δίνει συμβουλές. Εξηγούσε πως άμα η μαϊμού είχε δικό της σπίτι θα μπορούσε να απολαμβάνει τις ανέσεις του σπιτιού και δεν θα υπέφερε από τη ζέστη, το κρύο και τη βροχή.
Αυτό έκανε την μαϊμού να εκνευρίζεται και να γίνεται ακόμα πιο θυμωμένη.
Η μαϊμού σκέφτηκε: “Τι πονηρό πουλί! Μιλάει σαν να κατέχει όλες τις επιστήμες και τις φιλοσοφίες. Γιατί δεν μπορεί να σταματήσει να τα ξεστομίζει! Με κάνει τόσο θυμωμένη που αισθάνομαι ότι θα αντιδράσω πολύ άσχημα! Δεν επιθυμώ να ακούω οποιαδήποτε συμβουλή. Ήδη υποφέρω τόσο πολύ από τη βροχή και το κρύο .”
Παρόλο που η μαϊμού δεν επιθυμούσε άλλες συμβουλές, το πουλί δεν σεβάστηκε αυτό που του είπε η μαϊμού…Συνέχισε να μιλά στην μαϊμού και να προσφέρει τις συμβουλές του. Τότε κάποια στιγμή, η μαϊμού πολύ εκνευρισμένη και πολύ θυμωμένη πήγε προς το μέρος του, ανέβηκε το δέντρο και του γκρέμισε το σπίτι, την φωλιά που με τόσο κόπο είχαν κτίσει τα δύο πουλιά.
Ηθικό Δίδαγμα:
Δώστε τη συμβουλή σας μόνο σε εκείνους που την αξίζουν, αλλιώς θα έρθετε σε θλίψη.
Η Παντσατάντρα (Panchatantra) είναι μια συλλογή διδακτικών μύθων της ινδικής πεζογραφίας και ποίησης, με πρωταγωνιστές κυρίως ζώα. Το πρωτότυπο κείμενο είναι στα σανσκριτικά για τους ινδουιστές και στα πάλι για τους βουδιστές. Η συλλογή, που αποδίδεται στον Pandit Vishnu Sharma χρονολογείται από τους περισσότερους μελετητές γύρω στον 3ο αιώνα π.Χ. και βασίζεται σε παλαιότερη προφορική παράδοση. Μέσω διασυνοριακών μεταλλάξεων, προσαρμογών και μεταφράσεων, η Παντσατάντρα διευρύνθηκε δεχόμενη πολλές επιρροές από άλλες λαϊκές ιστορίες της κεντρικής Ασίας. Συνεχίζει όμως να αποτελεί το πλέον δημοφιλές ηθικο-διδακτικό έργο της ινδικής λογοτεχνίας, που μπορεί να συγκριθεί μόνο με τους μύθους του Αισώπου. Μέσα από τους μύθους της Παντσατάντρα εκφράζονται ινδικές και πανανθρώπινες αξίες και διδαχές για μια σοφή συμπεριφορά στη ζωή.
Η Ελληνο-Ινδική Εταιρεία Πολιτισμού & Ανάπτυξης δημοσιεύει παραπάνω τη δεύτερη ιστορία της Παντσατάντρα σε μετάφραση και διασκευή της Κούλας Ρήγα. Οι ζωγραφιές είναι της ίδιας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου