Ως γνωστόν και καθώς αναφέρει και ο Πατρολόγος Στυλιανός Παπαδόπουλος σε μια παλαιότερη μελέτη του για τον άγιο Γρηγόριο τον Θεολόγο, ο τελευταίος, παρ’ότι φιλομόναχος και φιλέρημος, είχε ζητήσει από τον Αυτοκράτορα μεταξύ άλλων τη φοροαπαλλαγή των φτωχών.
Σήμερα, στα πλαίσια του (κατά τι μονομερώς βέβαια) παγκοσμιοποιημένου καπιταλισμού που ζούμε, τη φοροαπαλλαγή γεύονται οι υπερπλούσιοι, η τάξη των δισεκατομμυριούχων του πλανήτη. Από τις αποκαλύψεις που πραγματοποιήθηκαν μέσω της συντηρητικής γερμανικής εφημερίδας «Suddeutsche Zeitung», εξέχοντα (φυσικά και νομικά) πρόσωπα της ελλαδικής και διεθνούς «ελίτ» παρελαύνουν στα έγγραφα αυτά, που αποδεικνύουν τη συστηματική και κάποτε επιθετική πρακτική φοροαπαλλαγής που ασκείται από αυτά: μεταξύ τους, είναι η Βασίλισσα της Αγγλίας, η σύζυγος του προέδρου της αξιωματικής αντιπολίτευσης κ.Μαρέβα Μητσοτάκη, ο μιντιάρχης κ. Αλαφούζος και άλλοι πολλοί.
Αλγεινή εντύπωση προκαλεί η παραθεώρηση αυτού του τεράστιου σκανδάλου όχι μόνο από τις παραδοσιακά φιλοσυντηρητικές και νεοφιλελεύθερες «γραφίδες» αλλά και από άλλες πλευρές, που φαίνεται ότι προσβλέπουν σε ακόμη καλύτερες μέρες με μια νέα, φιλελεύθερη κυβέρνηση Μητσοτάκη.
Τα έγγραφα που διέρρευσαν ήταν 13,4 εκατομμύρια συνολικά και αφορούν εξωχώριες και υπεράκτιες (offshore) εταιρείες, οι οποίες χρησιμοποιώντας διασταλτικές ερμηνείες της υπάρχουσας νομοθεσίας μπόρεσαν να μην καταβάλουν όχι απλώς το τμήμα της φορολόγησης που τους αναλογεί, αλλά σε ορισμένες περιπτώσεις, το «απόλυτο μηδέν».
Όλα αυτά τα έγγραφα αναφέρονται σε φορολογικούς παραδείσους, που είναι ονομασία για χώρες οι οποίες διαθέτουν νομικά περιβάλλοντα τα οποία, εσκεμμένα συνήθως προς προσέλκυση «επενδυτών», έχουν από μηδαμινή έως μηδενική φορολόγηση ανεξαρτήτως μεγέθους ακαθαρίστων εσόδων ή κερδών και επίσης δεν παρεμβαίνουν σχεδόν καθόλου στην επιχειρηματική δραστηριότητα με οποιαδήποτε ρύθμιση. Κάποιος θα μπορούσε να σκεφτεί τις πολύ κοντινές μας βαλκανικές χώρες (Βουλγαρία, Αλβανία, κ.λπ.), οι οποίες από την πτώση των καθεστώτων του υπαρκτού σοσιαλισμού και εξής, έχουν καταφύγει σε συντελεστές φορολόγησης κάτω του 15%. Παρόμοια πρακτική ακολουθεί και το κυπριακό κράτος. Όμως, όταν μιλάει κανείς για φορολογικούς παραδείσους, αναφέρεται σε περιπτώσεις όπως τα νησιά Κέυμαν ή ή Νήσος του Μαν, όπου ο συντελεστής φορολόγησης των επιχειρηματικών κερδών είναι συνήθως στο 0%.
Είναι εμφανές ότι η διεθνής «γκλομπαλιστική κεφαλαιοκρατική τάξη», κατά την αρκετά εύστοχη φράση του ιστορικού Νίκου Ψυρούκη, έχει ρυθμίσει το σύστημα έτσι ώστε, στον νέο διεθνοποιημένο καπιταλισμό, να μην πληρώνει τίποτα και να νέμεται τα πάντα. Πολλοί απολογητές του νεοφιλελεύθερου συστήματος –όπως άλλωστε και ο ίδιος ο «μέντορας» Μίλτον Φρίντμαν- αρέσκονται να αναφέρονται και να ανάγονται στους κλασικούς φιλελεύθερους Τυργκώ, Άνταμ Σμιθ, ώστε να υποστηρίξουν τις απόψεις τους. Ο Άνταμ Σμιθ όμως, όπως έχει καταδείξει ο μεγάλος οικονομολόγος Τζον Κέννεθ Γκάλμπρεϊθ, προφανώς δεν μιλούσε καθόλου για τον ανταγωνισμό σε πλαίσιο όπως το σημερινό. Αντιθέτως, ο Άνταμ Σμιθ είχε κατά νου μικρομεσαίες επιχειρήσεις περίπου ίσου μεγέθους οι οποίες ανταγωνίζονται η μία την άλλη, χωρίς ελευθερία κίνησης Κεφαλαίου, και στα πλαίσια του εθνικού κράτους και των αντίστοιχων νομοθεσιών. Σήμερα, το σύστημα έχει κατoρθώσει, σύμφωνα με τον Τζόσεφ Στίγκλιτς, ώστε το 1% του πληθυσμού των κρατών να ελέγχει ένα πολύ μεγάλο ποσοστό του πλούτου- μεταξύ 35-40%, για παράδειγμα, στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Ως Χριστιανοί, αγωνιζόμαστε ακριβώς, ώστε η (πραγματική) κοινωνική δικαιοσύνη να επέλθει με μέσα (κατά το δυνατό) ειρηνικά και μη-βίαια. Με δεδομένο όμως ότι όλος αυτός ο πλούτος είναι άδικα κτηθείς και προέρχεται από αποστέρηση της κατώτερης ή της συρρικνούμενης πάλαι ποτέ «μεσαίας τάξης», θα έπρεπε κανείς να περιμένει ότι η υπερχείλιση της αγανάκτησης θα επέλθει σύντομα και δυστυχώς ενδέχεται να πάρει και μορφές κατ’ανάλογο τρόπο βίαιες και αποκρουστικές.
Σημ: Αναδημοσίευση από το τεύχος του φ. 999 της εφ. «Χριστιανική»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου